Palmy daktylowe to jedne z nielicznych roślin, które mogą przetrwać w trudnych warunkach jałowych krajów, a ich uprawa ma duże wartości odżywcze. W tych suchych regionach, gdzie wiele gałęzi rolnictwa jest praktycznie niemożliwych, palma daktylowa jest dobrym źródłem pożywienia, jej owoce są bogate w węglowodany, a nawet stały się częścią tzw. Diety arabskiej.
Więcej informacji na temat palm daktylowych można znaleźć w artykule Data to palma.
Być może żadna inna roślina nie była tak często przedstawiana przez starożytnych Egipcjan i Babilończyków nawet 6000 lat temu. Jednak archeolodzy skłaniają się ku temu, że historia tej palmy w starożytnym Egipcie jest znacznie dłuższa - około 14 000 lat. Wino palmowe (sok z rośliny zebranej po wycięciu starych drzew i sfermentowaniu) uchodziło za najlepszy afrodyzjak i służyło również do przygotowywania napojów rytualnych. Otóż owoce służyły jako pokarm przez pokolenia biednych i bogatych mieszkańców tego regionu. Ale czy ta roślina, czczona przez cały arabski wschód, jest znana tylko jako produkt spożywczy?
Właściwości lecznicze dat
Od wieków różne części palmy daktylowej były szeroko stosowane w medycynie tradycyjnej w leczeniu różnych schorzeń, w tym upośledzenia pamięci, gorączki, zapalenia, paraliżu, utraty przytomności i zaburzeń nerwowych. Oznacza to, że prawie na każdą okazję.
Historia powinna oczywiście zacząć się od owoców, które można teraz znaleźć w prawie każdym sklepie. Skład chemiczny owoców daktyli jest bardzo zróżnicowany i wielopłaszczyznowy. Miąższ zawiera więc oprócz prawie 50% cukrów (glukozy, sacharozy i fruktozy) około 2,5-2,8 g / 100 g aminokwasów, w tym niezbędną walinę, izoleucynę, leucynę, lizynę, histydynę, treoninę, histydynę i metioninę. Daktyle przechowują duże ilości potasu, który poprawia pracę serca; magnez, który jest niezbędny dla układu nerwowego; żelazo, które jest niezbędne do hematopoezy, a także w zauważalnych ilościach zawiera wapń, miedź, kobalt, fluor, mangan, fosfor, sód, bor, siarkę, selen, cynk. Należą do pokarmów bogatych w przeciwutleniacze, takich jak kwas kumarowy i kwas ferulowy. Ponadto miąższ owocowy zawiera flawonoidy, sterole, karotenoidy, procyjanidyny,antocyjany, błonnik pokarmowy, witaminy ryboflawina, biotyna, tiamina, niewielkie ilości witaminy C, niacyna (niacyna) i witamina A.
Ze względu na dużą zawartość związków fenolowych (flawonoidów i antocyjanów), a także obecność selenoprotein, daktyle są doskonałym antyoksydantem.
Szereg badań wskazuje na neuroprotekcyjne lub mózgowo-ochronne właściwości płodu, które chronią mózg przed destrukcyjnym działaniem wolnych rodników, które powstają w wyniku przemiany materii w organizmie i narażenia na niekorzystne czynniki zewnętrzne.
Współczesne badania wykazały, że wodne ekstrakty z owoców palmy daktylowej są w stanie aktywować erytropoezę, utrzymując podwyższone tło erytropoetyny w wątrobie, stymulując w ten sposób szpik kostny do wytwarzania większej ilości czerwonych krwinek.
Właściwości przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze i hepatoprotekcyjne stwierdzono u płodów i nie tylko.
Irańscy naukowcy w badaniach laboratoryjnych potwierdzili skuteczność naparu wodnego z owoców na niestrawność i biegunkę. W wyniku wodnistej infuzji daktyli zmniejszyła się częstotliwość skurczów i chęć odwiedzenia „pokoju zadumy”.
Ale osoby z nadwagą powinny pamiętać, że daktyle są bardzo kaloryczne i powinny być spożywane z umiarem.
Możesz przygotować niezwykle zdrowy przysmak: zmiel miąższ daktyli, orzechy włoskie, suszone morele i suszone śliwki na równe frakcje za pomocą maszynki do mięsa. Możesz to wszystko zrobić, aby usunąć mdłości, doprawić skórką 1 cytryny. A oto ten pyszny przysmak, jedną łyżeczkę po posiłku lub na herbatę, jedz codziennie zimą.
Nasiona lub w języku potocznym nasiona zawierają do 10% oleju tłuszczowego, który był używany do celów spożywczych. Zawiera wiele niezbędnych dla ludzkiego organizmu kwasów tłuszczowych, w tym kaprynowego, laurynowego, mirystynowego, palmitynowego, stearynowego, oleinowego, linolowego, linolenowego i arachidonowego, które również mogą mieć różnorodny wpływ na organizm. Zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych wynosiła około 10%. Ponadto w nasionach znaleziono alkaloidy i garbniki.
Pestki palmy daktylowej, a raczej ich ekstrakty wykazywały działanie przeciwutleniające i estrogenne, co wiąże się z obecnością steroli, flawonoidów i garbników. Sterole reprezentowały β-sitosterol, kampesterol, stigmasterol i β-amiryna.
Tradycyjne leki stają się obecnie coraz ważniejsze w łagodzeniu dysfunkcji seksualnych i jako afrodyzjaki. Stosowanie ziołolecznictwa w takich przypadkach zawsze było popularne, zwłaszcza w Azji i Afryce. Mieszanka ziół z pyłkiem palmy daktylowej jest szeroko stosowana jako środek ludowy w leczeniu niepłodności męskiej w medycynie tradycyjnej na Bliskim Wschodzie iw Afryce Północnej. Badania fitochemiczne wykazały, że pyłek palmy daktylowej zawiera sterole, triterpeny, saponiny, białka, węglowodany, glikozydy i nie zawiera substancji lotnych.
Współczesne badania wykazały, że pyłek daktylowy poprawia liczbę i ruchliwość plemników, przy jednoczesnym wzroście masy jąder i najądrzy. W wyniku zażywania pyłku wzrosła zawartość dehydroepiandrosteronu, który z kolei stymuluje aktywność seksualną. Przyjmowanie wyciągu z pyłku kwiatowego zwiększa stężenie dopaminy. Pyłek kwiatowy, jak wspomniano powyżej, zawiera substancje biologicznie czynne, takie jak wielonienasycone kwasy tłuszczowe i sterole, które aktywnie wpływają na gametogenezę. Ponadto jest prawdopodobne, że działanie wyciągu z pyłku kwiatowego jako afrodyzjaku może być związane z działaniem alkaloidów, saponin i flawonoidów na ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy. Jednym z problemów jest to, że palma daktylowa jest rośliną dwupienną, a na 100 „dziewcząt” przypada tylko 1 chłopiec, czyli ten właśnie pyłek wciąż trzeba szukać.Nie stwierdzono skutków ubocznych tego leku. Pyłek został użyty w mieszance z miąższem owoców z tych samych dat - leczniczo i odżywczo.
Przeciwnie, kwiaty żeńskie mają działanie przeczyszczające i aktywują aktywność wątroby.
Liście zawierają alkaloidy, steroidy, garbniki. W badaniach laboratoryjnych taniny z liści były skuteczne w leczeniu rzeżączki. Wyciąg alkoholowo-wodny ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwwrzodowe i przeciwbólowe. Wyciąg i wywar z nich wykazały działanie przeciwbakteryjne przeciwko Staphylococcus aureus i Escherichia coli.
Dodatkowo wyciągi z liści stymulowały tworzenie się leukocytów i limfocytów, co wskazuje na nasilenie walki z infekcją. Jednocześnie wzrosła zawartość hemoglobiny, co świadczy o korzystnym wpływie ekstraktu na anemię oraz liczba płytek krwi, co sugeruje, że ekstrakt może być stosowany z ryzykiem krwawienia.
Im bardziej eksploruje się ten cud pustyni, tym ciekawsze rzeczy można znaleźć w każdej części rośliny.
