Astilboides

Na podstawie materiałów z magazynu

Ogród i przedszkole nr 6, 2006

//sad-sadik.ru

Rośliny wyróżniające się rozmiarem, na przykład karłowate lub bardzo duże, przyciągają uwagę wszystkich. Te ostatnie można bezpiecznie przypisać astilboides ( Astilboides ). Ta roślina jest najbliższym krewnym Rogersa, co więcej, pierwotnie została opisana pod tą nazwą rodzajową. Ale Astilboides różni się znacznie od prawdziwego Rogersa i dlatego słusznie został wyodrębniony do specjalnego rodzaju. Rhode astilboides - monotyp, tj. Zawiera tylko jeden typ płytki astilboides (Astilboides tabularis). Podobnie jak Rogers, występuje w północno-wschodnich Chinach i na północy Korei. Rośnie na obrzeżach lasów iw wąwozach.

Kłącze jest poziome, grube, pełzające, z dużymi pąkami na końcach gałęzi. Roślina ta nie błyszczy pięknem kwiatów, ale uderza liśćmi corymbose na grubych, długich ogonkach do 1,2 m długości. Blaszka liściowa może osiągnąć 1–1,5 m średnicy, lejkowate, prawie okrągłe zarysy, z dużymi zębami na krawędziach. Kwiaty są średniej wielkości, białe lub lekko kremowe, zebrane w małe, opadające na końcu wiechy. W kształcie kwiatostanu astilboides jest bardzo podobny do astilbe, skąd pochodzi jego nazwa rodzajowa. Kwitnie w drugiej połowie lata od końca lipca do początku września. Owoce dojrzewają we wrześniu.

Astilboides zasługuje na jak najszersze wprowadzenie do praktyki kształtowania krajobrazu. Może być uprawiana jako samodzielna grupa lub jako roślina w tle. Preferuje cień. Rozwija się dość dobrze pod okapem drzew o głębokich systemach korzeniowych. Gleba jest lepiej żyzna, raczej luźna, wilgotna. Latem cierpi z powodu suszy. Rośnie w jednym miejscu bardzo długo, rośnie stosunkowo wolno.

Łatwo się rozmnaża, dzieląc krzew (części bocznych gałęzi z pąkami). Lepiej jest wyrosnąć z nasion, aby uzyskać materiał masowy. Nasiona można wysiewać zimą pod śniegiem lub wiosną. W pierwszym roku tworzy dość duży liść do 7–10 cm długości, ale w przeciwieństwie do dorosłej rośliny nie jest rogowaty, ale jajowaty, z ogonkiem ogonkowym rozciągającym się od podstawy płytki. W kolejnych latach pochodzenie ogonków przesuwa się do środka dolnej strony liścia. Aby uzyskać większe rośliny, wskazane jest dodanie do gleby kompostu lub bogatej gleby podczas sadzenia i w kolejnych latach.