W warunkach naszej środkowej strefy sadzonki żonkili pojawiają się mniej więcej w połowie kwietnia, czas zmienia się w zależności od warunków obecnego sezonu wegetacyjnego. Żonkile są uznawane za dość bezpretensjonalną kulturę i łatwą w pielęgnacji, ale każdy ogrodnik wie, że wiosną będzie musiał nie tylko podziwiać kwiaty, ale także intensywnie pracować na swoim terenie. Co należy przede wszystkim zrobić, na co zwrócić uwagę wiosenną pielęgnację żonkili?Przy pierwszej okazji (po stopieniu się pokrywy śnieżnej i częściowym wyschnięciu terenu) badane jest miejsce nasadzeń; jeśli rośliny były przykrywane od jesieni, schronienie jest usuwane, gdy tylko minie zagrożenie nocnymi przymrozkami (sadzonki i pąki mogą zostać uszkodzone tylko przez ujemne temperatury nocne, –10 ... –15 ° С, przez długi czas). Schronienie jest ostrożnie usuwane, starając się nie uszkodzić pojawiających się sadzonek. Z uszkodzonych lub odłamanych sadzonek rozwijają się zdeformowane rośliny.
Podczas badania należy zwrócić uwagę na obecność lub brak sadzonek. Późne odmiany lub odmiany posadzone odpowiednio później niż w zalecanych terminach, rosną i kwitną później niż odmiany wczesne i średnio kwitnące lub odmiany posadzone w optymalnym czasie. Dlatego nie panikuj, jeśli zauważysz, że w niektórych miejscach nie ma sadzonek, niekoniecznie oznacza to, że cebulki zdechły. Jeśli chcesz się upewnić, że rośliny nie umarły, możesz ostrożnie wykopać warstwę ziemi rękami w miejscu sadzenia. W obecności sadzonek w ziemi i gęstej cebuli roślina nie umarła. Jeśli żarówka jest miękka, zgniła, należy ją pilnie usunąć, aby zapobiec wybuchowi choroby.
Po śnieżnej zimie, z szybkim topnieniem śniegu, można zaobserwować przedłużającą się stagnację wody na powierzchni gleby. Wpływa to niekorzystnie na stan cebulek, łatwo ulegają chorobom grzybiczym, gniją i giną. Na obszarach problemowych o wysokim stanie wód gruntowych systemy odwadniające są wcześniej rozmieszczane (można po prostu wykopać rowy na obwodzie terenu). Jeśli powódź jest nieoczekiwana, woda jest kierowana przez kopanie małych rowków.
Aby zapobiec wybuchowi chorób grzybiczych, konieczne jest sprawdzenie sadzonek. Rośliny z objawami choroby (sadzonki poskręcane, zdeformowane, żółto-brązowe, wysuszone) są usuwane wraz z cebulką. Jeśli zmiana jest bardzo duża, można traktować rośliny roztworem pestycydów (postępując zgodnie z instrukcjami i środkami ostrożności). Objawy choroby należy odróżnić od uszkodzeń spowodowanych przez narzędzia tnące (motyki, motyki itp.).
Pomimo tego, że gryzonie (w szczególności myszy) nie uszkadzają cebul żonkili, „mysie” psy rozdzierają ziemię na głębokość pół metra, podczas gdy cebulki w ogóle nie znajdują się tam, gdzie zostały posadzone lub na ziemi. Zakłócony porządek można przywrócić: sadzić cebulki we właściwym miejscu (istnieje szansa, że nie zostaną uszkodzone przez mróz), zakopać wykopane dołki.
Kiedy ziemia na miejscu wyschnie, możesz zacząć się rozluźniać. W miejscach, w których z jakiegoś powodu nie ma sadzonek na powierzchni gleby, poluzowanie jest odkładane, aby nie uszkodzić roślin. Najlepszą opcją jest połączenie spulchniania i nawożenia korzeni z nawozami mineralnymi. Dwa pierwsze opatrunki wykonuje się w okresie odrastania oraz w okresie pączkowania z nawozem zawierającym azot, trzeci - w okresie kwitnienia, z nawozem złożonym. Jeśli to możliwe, po zastosowaniu nawozów gleba jest podlewana lub naprzemiennie stosuje się opatrunki korzeniowe i dolistne.
 |  |
 |  |
Podlewanie nie tylko pomaga substancjom odżywczym ze składu nawozów mineralnych wnikać w strefę systemu korzeniowego, ale także znacząco wpływa na wygląd roślin (wysokość szypułek, wielkość i jasność kwiatów) oraz nieco przedłuża kwitnienie. Jednocześnie podlewanie nie powinno odbywać się pod silnym ciśnieniem, aby nie łamać roślin i nie erodować gleby. Nawadnianie powierzchniowe jest nieskuteczne; konieczne jest równomierne namoczenie gleby do głębokości systemu korzeniowego. Do tego celu najlepiej nadaje się zraszacz.
Niestety wiosną rosną i kwitną nie tylko pożądane i niezbędne rośliny, ale także nieplanowane chwasty. Lepiej je usunąć, gdy tylko się pojawią, zanim nabiorą siły. Bardziej korzystną opcją jest posadzenie żonkili na trawniku lub dekorowanie gleby wokół nasadzeń powłoką (kamyki, kora, kolorowe trociny). W tym przypadku chwasty nie pojawiają się lub pojawiają się w pojedynczych ilościach i łatwo z nimi walczyć.
W okresie kwitnienia naszym głównym zadaniem jest podziwianie pięknych kwiatów w naszych rabatach. Ale jeśli celem uprawy żonkili jest utrzymanie czystości odmiany, konieczne jest usunięcie zanieczyszczeń innych odmian (wykopanie cebulką). Domieszka może dostać się do odmiany zarówno podczas sadzenia, jak i podczas przygotowań przedsprzedażowych (jeśli kupujesz materiał sadzeniowy z rąk lub od nieznanych firm).
Podczas uprawy żonkili na bukiet, cięcie odbywa się w fazie pączkowania (pączek jest już zabarwiony, ale kwiat jeszcze nie zakwitł). Jeśli celowo hodujesz żonkile do sadzenia lub cebulki do forsowania, musisz usunąć kwitnące kwiaty. W klombach ścinane są brzydkie suszone pąki (czasem z częścią szypułki) w celu zachowania dekoracyjnego wyglądu nasadzeń, a liście pozostają zielone przez około miesiąc i nie psują wrażenia klombu, mixborder czy rabatki.
