Skrzyp prawdopodobnie widzi prawie wszyscy. Jednak przy zbieraniu surowców leczniczych często pojawia się problem z prawidłową definicją gatunku. Do celów medycznych w medycynie naukowej wykorzystuje się wyłącznie skrzyp polny (Equisetum arvense) , czasami homeopaci używają skrzypu zimującego ( Equisetum hyemale) . Inne gatunki, jak skrzypy błotne, nadrzeczne, leśne i łąkowe, są niedopuszczalnymi zanieczyszczeniami, w niektórych przypadkach trującymi, które dostają się do surowca przez pomyłkę lub nieświadomość.
 |  |
Skrzyp polny to wieloletnie zioło zarodnikowe z rodziny skrzypów polnych z pełzającym, brązowawo-czarnym kłączem głęboko zanurzonym w glebie, kulistymi bulwami o średnicy 4-6 mm. Z ich pomocą odbywa się rozmnażanie wegetatywne, a na glebach kwaśnych roślina ta jest raczej bezczelnym chwastem, który może wytrzymać orkę i ogień. Pędy skrzypu polnego dwojakiego rodzaju - zarodnikowate wiosenne nierozgałęzione, do 25 cm wysokości, jasnobrązowe. Pojawiają się przed wzrostem głównej zielonki łąkowej i są dobrze widoczne. Kłoski są owalne, cylindryczne. Po wypadnięciu zarodników pędy szybko obumierają, a letnie pędy wegetatywne wyrastają z tego samego kłącza. Są wyprostowane lub wznoszące się, wyższe niż wiosenne, osiągają wysokość 50-60 cm, twarde w dotyku, bez kłosków, zielone, cienkie, z licznymi gałęziami, wewnątrz wydrążone, z 6-10 żebrami.gładka w dolnej części, w górnej pokryta bardzo małymi guzkami.
Sztywność skrzypu tłumaczy się dużą zawartością związków krzemu w jego tkankach. Dlatego jest tradycyjnie używany na wsi do czyszczenia garnków i patelni. Odwar ze skrzypu polnego był stosowany do zwalczania chorób roślin rolniczych. Współczesne badania wykazały, że organiczne związki krzemu wzmacniają odporność rośliny i zwiększają jej odporność na choroby bakteryjne i grzybicze. Obecnie powstały nawet specjalne preparaty chemiczne na bazie krzemu. A w Chinach specjalnie przygotowany skrzyp został użyty na gruźlicę. Krzem osadza się wokół dotkniętych obszarów w płucach, zapobiegając dalszemu niszczeniu tkanki płucnej.
Skrzyp jest powszechny w większości Rosji, z wyjątkiem pustyń i półpustynnych oraz regionów Dalekiej Północy. Rośnie na łąkach, w lasach iglastych, lipowych, osikowych, brzozowych i mieszanych. Preferuje tereny zalewowe, brzegi rzek, zarośla zakrzewione, pospolite na poboczach dróg, na zboczach nasypów kolejowych, w pobliżu rowów, w wyrobiskach piasku i gliny. Często występuje w uprawach i jest trudnym do usunięcia chwastem.
Są zbierane głównie w europejskiej części kraju: na terytorium Stawropola, permu, pskowskim, wołogdyjskim i włodzimierskim. Plony wahają się od 1,5-5 t / ha. Rezerwaty przyrody są wielokrotnie większe niż potrzeby.
Teraz o tym, jak odróżnić prawy skrzyp w tłumie licznych towarzyszy. Skrzyp polny (Equisetum sylvaticum) ma niesztywną łodygę, miękkie rozgałęzione "gałązki" zwisające jak gałęzie wierzby płaczącej, a na szczycie występuje tęporzędowa kłoska, skrzyp łąkowy (Equisetum pratense) przypomina skrzyp leśny, ale ma poziome nierozgałęzione gałęzie w górnej części łodygi brodawki stożkowe. Inną jego cechą jest to, że nie ma guzków korzeniowych. Marsh skrzyp (Equisetum palustre ) jest znamienny tym, że odgałęzienia są skierowane do góry, i pędów często kończy się kłoska, co nie ma miejsca w przypadku polny skrzyp. Roślina jest trująca. Skrzyp rzeczny lub bagno (Equisetum fluviatile) ma grubą łodygę, gałęzie o różnej długości skierowane do góry i osiąga większą wysokość niż inne gatunki - do 150 cm.
Surowce lecznicze i ich skład chemiczny
Wegetatywne pędy skrzypu zbierane są w czerwcu-sierpniu. Ciąć na wysokości 5-10 cm od powierzchni gleby. Suszony w cieniu na zewnątrz, rozprowadzający luźną warstwę i okresowo przewracający się.
Gotowy surowiec składa się z pędów do 30 cm długości, szaro-zielonych, twardych, prostych z rozgałęzionymi pędami. Zapach jest słaby, specyficzny, smak kwaśny. Okres przechowywania surowców wynosi 2 lata.
Jak wspomniano powyżej, ziele skrzypu zawiera sole kwasu krzemowego (do 25%) w postaci organicznej rozpuszczalnej w wodzie, w niewielkich ilościach alkaloidy nikotynę, ekwisetynę, 3-metoksypirydynę, goryczkę, saponiny, kwas jabłkowy, sole mineralne, garbniki, witamina C, flawonoidy.
Właściwości lecznicze
Stosowanie skrzypu sięga wieków. Uważa się, że znali go starożytni Rzymianie, którzy dokonali podbojów w Europie. Avicenna polecał ten sok jako środek gojący rany, napar z wina na guzy wątroby i żołądka, na krwawe i krwawe biegunki. N. Kulpepper zwrócił uwagę, że wyciąg z wina skrzypu polnego usuwa kamienie, pomaga przy gorączce i kaszlu, a zewnętrznie pomaga przy ranach i wrzodach.
Obecnie ustalono, że skrzyp polny wzmacnia i przyspiesza oddawanie moczu, ma właściwości hemostatyczne i przeciwzapalne. Wspomaga eliminację ołowiu z organizmu. Stymuluje korę nadnerczy, zapobiega tworzeniu się kamieni moczanowych. Działa przeciwbakteryjnie na drogi moczowe. Potwierdzono działanie antyoksydacyjne skrzypu polnego i jego wpływ na metabolizm lipidów.
Stosowany jest jako diuretyk przy obrzękach z powodu niedostatecznego krążenia krwi, a także przy obrzękach u kobiet związanych ze zmianami poziomu hormonów w okresie menopauzy, przy stanach zapalnych pęcherza i dróg moczowych (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej), przy zapaleniu opłucnej z dużą ilością wysięku. Używany jako środek ściągający przy krwawieniach z macicy i hemoroidów. Zalecany przy niektórych postaciach gruźlicy.
We współczesnych badaniach stwierdzono, że dość interesująca właściwość skrzypu powoduje zatrzymywanie wapnia w kościach i opóźnianie rozwoju osteoporozy u kobiet, a także sprzyja przyspieszeniu gojenia kości w złamaniach.
Przeciwwskazania: wywary ze skrzypu mogą podrażniać nerki, są przeciwwskazane w zapaleniu nerek.
Przepisy aplikacji
Aby przygotować bulion, weź 3 łyżki ziół na 0,5 litra wrzącej wody. Gotuj na małym ogniu przez 30 minut, nalegaj 1-2 godziny, filtruj i weź 0,5 szklanki 3-4 razy dziennie na pół godziny przed posiłkiem.
W sprzedaży można znaleźć płynny ekstrakt z 60% alkoholem 1: 5. Przyjmować 1 łyżeczkę 3-4 razy dziennie.
Obiecujące jest zastosowanie wyciągów ze skrzypu polnego w kosmetykach do starzenia się i blaknięcia skóry twarzy i szyi. W tym przypadku razem z innymi ziołami „kosmetycznymi”, takimi jak lipa, rumianek, słodycz, bławatek robią wywar i używają go do mycia lub wycierania wywaru zamrożonego w lodówce.
W weterynarii proszek z suchej trawy stosowany jest głównie zewnętrznie do opryskiwania ran i owrzodzeń zwierząt gospodarskich.
Aby leczyć rośliny w ogrodzie przed mączniakiem prawdziwym i rzekomym w momencie wystąpienia choroby lub jej zagrożenia, w emaliowanym wiaderku przygotuj skoncentrowany wywar z ziół (gotuj około 500 g surowca na 5-6 litrach wody przez około godzinę, pozwól mu parzyć, przecedzić) i obficie spryskać rośliny. Leczenie można rozpocząć z wyprzedzeniem w celu zapobiegania i powtarzać około 1 raz w tygodniu (3-4 razy w miesiącu).
