Łuki z grupy Anzur znane są zarówno ogrodnikom, jak i osobom z dala od ogrodnictwa. Być może nie znasz samego słowa anzur, ale ich szerokie, powiedziałbym nawet, powszechne wprowadzenie ich do ogrodnictwa ozdobnego jako późnowiosenny kwiat, już z daleka wyglądający jak wykwintny wzór, kulka nawleczona na szczycie wysokiej, cylindrycznej szypułki, o delikatnych fioletowych odcieniach ( w zależności od odmiany i rodzaju odcień może być różny), które z bliska okazuje się jubilersko-czasopismową „konstrukcją” małych kwiatków na długich szypułkach, dzięki czemu łuki te są bardzo znane z roślin ozdobnych.
Kilka blisko spokrewnionych gatunków z tej grupy rośnie w Azji Środkowej i regionach przyległych. Wszystkie gatunki cebuli z tej grupy mają długie, pasiaste liście nadające się do spożycia przez ludzi. Po namoczeniu według określonej receptury cebulki są również jadalne.
Niestety nie posiadam tego przepisu. Bez namaczania żarówki Anzur mają bardzo specyficzny, nieprzyjemny zapach. Dodanie surowej cebuli do dowolnego dania gwarantuje, że będzie ono niejadalne.
Liście mają lekko ostry, czosnkowy posmak i bardzo miękką konsystencję. Kilka rodzajów anzur ma bardzo różne rozmiary liści. Moim zdaniem do celów spożywczych najbardziej nadają się największe gatunki, takie jak cebula olbrzymia, cebula suworow i cebula aflutańska.
Wyraźne efemerydy - anzur mają bardzo krótki okres wegetacji. Mogą być uprawiane zarówno jako roślina wieloletnia, jak i po wykopaniu cebul po zakończeniu sezonu wegetacyjnego.
Kupując opuszczony ogród w Kałudze, znalazłem na jego terenie gęste kępy tej cebuli, ogród był opuszczony na około 15 lat. Trudno powiedzieć, jak bardzo te kępy urosły od posadzenia, ale fakt bardzo długotrwałego, zresztą całkowicie bezobsługowego wzrostu anzuru w warunkach pasa środkowego jest oczywisty.
Nie boją się chwastów, w związku z tym, że sezon wegetacyjny zaczyna się dosłownie pod śniegiem, ich wzrost przy pierwszym upale przypomina „eksplozję”. Jak napisałem powyżej, można uprawiać anzur w zieleni iw ogrodzie.
 |  |  |
Miejsce sadzenia powinno być dobrze oświetlone, anzur toleruje również półcienie, ale plon zieleni spada. W przypadku sadzenia anzury w rabacie ogrodowym sadzę ją na głębokość około 1,5 raza wielkości sadzonej cebulki. W tym miejscu należy zauważyć, że te żarówki osiągają średnicę 7, być może nieco więcej, centymetrów. Odległość w linii sadzenia wynosi około 15 cm (mniej między małymi cebulkami), między liniami - 15-20 cm. Tak ciasne sadzenie nadal pozwala na kilkakrotne rozluźnienie aż do zamknięcia liści sadzonej cebuli.
Zbiór liści na zielenie rozpoczyna się wcześnie, często pierwsze zielenie anzur (czyli zielenie nadające się do zbioru) pojawiają się w pierwszych dniach maja (jest to na północy regionu moskiewskiego). Liście anzur zbieram stopniowo, w pierwszym zbiorze odcinam jeden liść od cebulki, gdy liście roślin jeszcze nie zaczęły opadać pod własnym ciężarem. Jeśli rośliny nie rosną w klombie, wtedy jak najwcześniej wybijam strzały kwiatowe. W przypadku roślin z pozostawioną strzałką kwiatową lepiej nie wycinać więcej niż 2 liści. Z roślin z usuniętą strzałką można zebrać 4-5 liści w ciągu 5 tygodni zbioru.
Liście Anzur są duże, cebulki sadzone są gęste, dlatego rośliny muszą tylko spulchnić glebę, poza tym duże liście zacieniają glebę, zapobiegając rozwojowi chwastów. 40-60 cebulek w ogrodzie zapewni 3-4-osobowej rodzinie wczesną zieloną cebulę. Powierzchnia ogrodu na taką liczbę żarówek wynosi nie więcej niż 2 metry kwadratowe.
 |  |
Koniec sezonu wegetacyjnego tej cebuli przypada na początek lipca, to znaczy zajmowane przez nią łóżko ogrodowe zostaje zwolnione do sadzenia następnej uprawy ogrodowej bardzo wcześnie. Pod koniec sezonu wegetacyjnego ta kultura nie wygląda schludnie. Liście i łodyga są częściowo dotknięte chorobami, częściowo po prostu usychają. Roślina, która od wiosny miała bardzo zdrowy wygląd, przed połową lata zamienia się w wiązkę powolnych liści. Dlatego te oczywiste efemerydy sadzi się w klombach w towarzystwie roślin, które na początku lipca rozwijają zieloną masę.
 |  |
Jak napisałem powyżej, gatunki te mogą rosnąć przez długi czas bez kopania cebul, ale oczywiście o wiele wygodniej jest się nimi opiekować, jak uprawa zieleni, sadząc cebulki w ogrodzie.
Rozmnażam tę cebulę do tej pory tylko dzieląc cebulki, nasiona z mojego Anzura, nie mogłem wykiełkować. Cebule Anzur dzieli się, podobnie jak czosnek, na 2 duże ząbki co 2 lata. Dlatego Anzur rozmnaża się bardzo wolno.
Przypomnę jeszcze raz cechy charakterystyczne gatunków z licznego rodzaju Allium , grupy Anzur: biała cebulka o mniej lub bardziej klasycznym kształcie „cebuli”, niewielka liczba suchych łusek powłokowych, cebule mają typową strukturę czosnku, to znaczy składają się z jednego dużego ząbka lub z dwóch bardzo rzadko trzy, żarówki mają specyficzny, bardzo nieprzyjemny zapach. Kwiatostany na wysokich szypułkach (do 1,5 m), fioletowe odcienie. Pędy o wysokości około 0,5 m, z około 7 listkami przypominającymi pas.
Zdjęcie autora
