Szałwia i szałwia

Podział na szałwię i szałwę jest raczej arbitralny, ponieważ są to rośliny tego samego rodzaju Szałwia z rodziny jeziorowatych. Nazywaliśmy gatunki wieloletnie szałwią i jednoroczną szałwią. Rodzaj jest bardzo liczny, jeden z największych wśród roślin kwitnących, obejmuje około 1000 gatunków. Zasłynął przede wszystkim dzięki gatunkom leczniczym, chociaż wszyscy przedstawiciele rodzaju zawierają przydatne olejki eteryczne.

Lecznicze właściwości szałwii są znane od czasów starożytnych, ale nawet dzisiaj pozostają niezbadane w szczegółach. Roślina lecznicza zwana Salvia została po raz pierwszy opisana przez Pliniusza Starszego. Theophrastus nazwał go „elelifasconem”, Diocorides zalecał go jako środek moczopędny i hemostatyczny. Uzdrowiciele starożytnych Hellas używali głównie szałwii muszkatołowej, ale reputację najcenniejszej na całym świecie zdobyła lecznicza szałwia.

Po wypełnieniu ogrodów farmaceutycznych szałwia rozprzestrzeniła się później na ogrody ozdobne.

Wieloletnia szałwia lub szałwia

Leczniczy szałwia (Salvia officinalis) pochodzi z basenu Morza Śródziemnego, Europie Środkowej i Azji Mniejszej.

Jest to półkrzew o wysokości do 50-60 cm, ale w centralnej Rosji częściej uprawiany jest jako roślina jednoroczna. Liście są podłużne, z małymi koronami, petiolate, niebieskawo-zielone. Pędy i liście są szorstkie z powodu ciągłego, krótkiego pokwitania, szczególnie od dołu. Kwiaty są fioletowe, zebrane w 6-7 fałszywych okółków po 10 kwiatów. Kwitnie czerwiec-lipiec. Wszystkie części rośliny mają przyjemny aromat i zawierają olejki eteryczne.

Salvia officinalis często zimuje w otwartym terenie strefy środkowej, sadzona w osłoniętym miejscu może istnieć 2-3 lata, wymaga ciągłego odnawiania, zwykle nie kwitnie. Jego odmiany, zwłaszcza te barwne, są mniej odporne na zimę:

Purpurascens to najpowszechniejsza odmiana o liściach fioletowo-fioletowych;
Robin Hill - izolowany z Purpurascens, ma mniej fioletowych tonów w kolorze liści;
Tricolor - trójkolorowy, z kremowo-białą obwódką i fioletowymi kreskami na zielonym tle liści;
Aurea - liście z nieregularnym żółtawym brzegiem;
Icterina - pstrokate liście, z nierównymi żółto-zielonymi plamami, czasami pokrywającymi cały liść;
Latifolia - liściaste;
Creme de la Cge me - różnorodna odmiana z nierównym białym brzegiem liści;
Extra kta - z długimi lancetowatymi liśćmi, bogata w olejki eteryczne;
Crispa - z frędzlami wzdłuż krawędzi, spiczaste liście;
Curly to nowość z wąskimi szaro-zielonymi listkami pofałdowanymi wzdłuż krawędzi.

Liście Salvia officinalis mają gorzki, ostry i korzenny smak. Stosowane są w medycynie ludowej i oficjalnej, przede wszystkim jako środek przeciwbakteryjny i przeciwzapalny. Wchodzą w skład pikantno-aromatycznych mieszanek ziołowych do ryb, mięs, serów stosowanych w kuchni i przemyśle spożywczym.

Szałwia dębowa (Salvia nemorosa) występuje powszechnie w europejskiej części Rosji, na Krymie, w Europie Środkowej, na Bałkanach iw Azji Mniejszej. Rośnie na stepach, łąkach, skrajach lasów.

Roślina dojrzewająca o prostych, prostych, liściastych łodygach o wysokości 30-60 cm, liście podłużne lub lekko jajowate, do 5 cm długości i 3 cm szerokości, ząbkowane wzdłuż krawędzi, zwykle pomarszczone, na ogonkach równych lub krótszych od blaszki liściowej. Kwiatostany są proste lub słabo rozgałęzione, z dużymi ozdobnymi wypustkami (wypustkami) u podstawy, w tym do 30 fałszywie przylegających okółków. Kwiaty do 1 cm długości, niebiesko-fioletowe, dwuwarstwowe. Kwitnie od końca maja do końca lipca, po ścięciu zakwitnie ponownie jesienią. Tworzy samosiew.

Ma wiele odmian o fioletowych, liliowych, różowych, białych kwiatach, nieco różniących się kwitnieniem, oto kilka z nich:

Adrian - małe, do 30 cm, o białych kwiatach;
Caradonna - do 60 cm wysokości, z ciemnofioletowymi kwiatami i ciemnofioletowymi łodygami;

Miss Elly to wysoka odmiana, do 70 cm z ciemnymi toporami kwiatostanów, na których znajdują się liliowo-różowe kwiaty;
Ostfriesland - do 50 cm wysokości, z fioletowo-niebieskimi kwiatami;

Rosenwein to jasna odmiana do 45 cm, z różowymi kwiatami i czerwonymi kielichami i toporami kwiatostanowymi;
Serenada - do 70 cm, z kwiatami bzu na fioletowych toporach;
Sensation Rose to kompaktowa odmiana o wysokości 25-30 cm, o jasnoróżowych kwiatach.

Szałwia leśna (Salvia x sylvestris) jest „córką” szałwii dębowej, hybrydy szałwii dębowej i łąkowej (Salvia nemorosa x S. pratensis) . Ma bardzo podobną strukturę do niej. Rośliny są tak samo krzaczaste, 45-150 cm wysokości w różnych odmianach, liście do 8 cm długości. Kwiatostany odziedziczyły kolory obu gatunków - fioletową, niebieską, lawendowo-niebieską, różową. Istnieje kilka odmian, wśród nich:

Blue Mount - zwarty, do 60 cm, o kwiatach o intensywnym fioletowo-niebieskim kolorze;
Blue Queen - 60 cm, z fioletowymi kwiatami;
Lye End - do 1,5 m wysokości, lawendowo-niebieskie, szeroko otwarte kwiaty;
Mainacht to bardzo popularna, niska, do 45 cm odmiana o fioletowo-niebieskich kwiatostanach;
Rose Queen - do 75 cm wzrostu, z różowymi kwiatami i fioletowymi miseczkami.

Bujna szałwia (Salvia x superba) - „wnuczka” szałwii dębowej, to naturalna hybryda Salvia x sylvestris i S. amplexicaulis .

Do 60 cm wysokości, z rozgałęzionymi łodygami, przypomina szałwię dębową, ale ma rzadsze, ale z większymi kwiatami, liczne wysokie kwiatostany w kształcie kolców. Bardziej ciepłolubna niż szałwia dębowa, w centralnej Rosji potrzebuje ogrzewanego miejsca chronionego. Kwitnie czerwiec-lipiec.

Wśród odmian występują kolory niebieski, różowy, biały, na przykład:

Blauhugel syn. Blue Hill - 50-60 cm wysokości, z niebieskimi kwiatami, kwitnie dłużej;
White Hill - z białymi kwiatami;
Merleau Blue - 25-40 cm wysokości, z jasnoniebieskimi kwiatami.

Należy zauważyć, że odmiany szałwii leśnej i szałwii bujnej są często przedstawiane jako odmiany szałwii dębowej. W zależności od warunków uprawy nie różnią się.

Łąka szałwia (Salvia pratensis) znajduje się w europejskiej części Rosji, krajach bałtyckich, Skandynawii, Europie Środkowej i Zachodniej, w zachodniej części Morza Śródziemnego w suchych łąkach, polanach, brzegach lasów i wzdłuż dróg.

Pędy są proste, liściaste, wys. 30-60 cm, czasem do 90 cm, w pierwszym roku życia tworzy tylko rozetę liści. Liście do 15 cm długości, podłużne lub sercowate, rozwarte, podwójnie drobno ząbkowane lub ząbkowane wzdłuż krawędzi, prawie nie owłosione, pomarszczone, na ogonkach krótkich, górne siedzące, lancetowate. Kwiatostany są proste lub lekko rozgałęzione, do 45 cm długości, w tym do 10 rzadkich fałszywych okółków po 4-6 kwiatów. Kwiaty mają 3 cm długości, fioletowo-niebieskie, chociaż zdarzają się formy o kwiatach biało-różowych. Kwitnie w czerwcu.

Pink Delight - odmiana o wysokości 75 cm, z gęstymi okółkami jasnoróżowych kwiatów, kwitnie od lipca;
Madeline - odmiana do 40 cm wysokości, wysokie kwiatostany, dwukolorowe kwiaty - górna warga jest niebieska, dolna ma białą kończynę, wczesne kwitnienie;
Indygo - do 70 cm, szerokie, z gęstymi okółkami ciemnoniebieskich kwiatów na ciemnej osi kwiatostanu;
Jezioro łabędzie - 45-75 cm wysokości, z białymi kwiatostanami;
Haematodes Group - do 90 cm, z liliowo-niebieskimi kwiatami z różowymi miseczkami.
Lapis Lazuli - nowa, 45-90 cm wysokości, z wysokimi kwiatami lawendowo-różowych kwiatów.

Szałwia łąkowa jest młodym osobnikiem wymagającym odnawiania co 2-3 lata. W roślinach wyhodowanych z nasion kwiatostany zwykle różnią się odcieniami. Odmiany hodowane są głównie w Wielkiej Brytanii, są mniej odporne niż główne gatunki (do -28 stopni).

Szałwia (Salvia sclarea) jest termofilowa roślin na wybrzeżu Morza Czarnego, Kaukaz, góry Azji Środkowej, Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Specyficzna nazwa rośliny pochodzi od łacińskiego clarus - czysta, wskazuje na jasne kolory kwiatów. Nazywa się go również mędrcem watykańskim.

Co dwa lata wysokość 1-1,5 m, liście duże, do 25 cm, szeroko jajowate, pomarszczone, szaro-zielone. Kwiatostany powstają w drugim roku życia - wysokie, rozgałęzione u nasady, dlatego mają kształt piramidy. W okółkach 2-6 małych, do 2,5-3 cm, kwiaty o zasięgu biało-różowo-liliowym. Ale dekoracyjność kwiatostanów nadają głównie nie kwiaty, ale raczej duże, różowe lub białe, z zielonkawymi brzegami, przylistkami.

Nazwa rośliny mówi sama za siebie - jej liście mają silny aromat i przyjemny smak, służą do aromatyzowania piwa i win, a także piołunu (Artemisia absinthium), a także do podrabiania win muszkatołowych. Z tej rośliny uzyskuje się niezbędny „olej z gałki muszkatołowej” o bursztynowym aromacie, na który jest zapotrzebowanie w przemyśle perfumeryjnym i kosmetycznym.

Dobrze rośnie na terenach otwartych z osuszonymi glebami. Propagowane przez siew w otwartym terenie, często samosiew i kwitną w pierwszym roku. Zimotrwalosc rośliny dochodzi do -28 stopni, więc nie zawsze zimuje na środkowym pasie. Istnieje jednak naturalna postać Salvia sclarea var. turkestanica , o wyższej zimotrwałości, zwartości, kwiaty białe z dużymi wypustkami. Z kolei jej kształt Alba ma białe wypustki, całkowicie pozbawione różowych odcieni.

Zobacz Growing Clary Sage in the Middle Lane.

Szałwia włoskowata (Salvia verticillata) to roślina pochodząca z europejskiej części Rosji i Europy Zachodniej, Kaukazu, zachodniej Syberii, Azji Mniejszej. Preferuje gleby gliniaste i wapienne.

Półkrzew do 50 cm wys., Pędy lekko wylegające i rosnące, rozgałęzione, gęsto owłosione. Liście są jajowate, trójkątne lub sercowate, ostre, ząbkowane wzdłuż krawędzi, dolne na długich ogonkach. Kwiatostany są wysokie, powyżej 25 cm, często rozgałęzione. Kwiaty w nim są ułożone w okółki, w których może znajdować się do 40 sztuk. Corolla wąska, fioletowo-niebieska, ponad 1 cm długości. Kwitnie od początku lipca do połowy września.

Purple Rain to odmiana o ciemnofioletowych kwiatach, często spotykana w doniczkach.

Miododajna i korzennie aromatyczna roślina, jej liście mają łagodny, orzeźwiający aromat, który dobrze komponuje się z serami i mięsami.

Srebrny szałwia (Salvia srebrzysta) jest rośliną Śródziemnego.

Krótkotrwała bylina do 70 cm wysokości, wyhodowana z nasion jako dwuletnia. W pierwszym roku tworzy efektowną rozłożystą rozetę o dużej, do 15 cm, szeroko owalnej, pofałdowanej, wzdłuż krawędzi ząbkowanych liści gęsto owłosionych z miękkimi białymi włoskami. Wiosną liście są srebrzystobiałe, latem srebrzystoszare, jesienią srebrzystozielone. Kwitnie w czerwcu-lipcu (w 2 roku życia) białymi kwiatami do 3 cm długości, pokrytymi sparowanymi szarawo-białymi wypustkami zebranymi w dość wysokie kwiatostany po 4-10 okółków. Ale jest uprawiany głównie dla pięknych puszystych rozet liści, dla których łodygi kwiatowe są cięte, jeśli nie chcą uzyskać nasion.

Bette Chateau, słynny angielski projektant krajobrazu, tak napisał o tej roślinie: „Niesamowite, młode liście pokryte białym filcem, zwłaszcza na spodzie, mogą służyć jako puszka do pudru”.

Antemis to niska odmiana, do 30 cm wysokości, z dużymi wełnistymi liśćmi do 20 cm długości i 15 cm szerokości.

Nasza roślina nie jest rozpowszechniona, uprawiana głównie przez kolekcjonerów. Zimotrwała do -28 stopni, na środkowym pasie nie zawsze znosi zimę, do udanego zimowania potrzebuje suchego, osuszonego, chronionego miejsca.

Uprawiana jest z nasion, chociaż czasami można ukorzenić boczne rozety z roślin z drugiego roku życia.

Reprodukcja

Nasiona szałwii można wysiewać na sadzonki od końca lutego do początku maja lub bezpośrednio w otwartym terenie na początku maja. Nasiona szałwii leczniczej, szałwii muszkatołowej kiełkują w świetle, bez osadzania się w glebie, ponieważ są wrażliwe na światło. Nasiona dębu i szałwii przed siewem poddawane są 3-miesięcznej zimnej stratyfikacji w temperaturze 0 ... + 5 ° C. Szałwia dębowa kiełkuje w świetle, a szałwia w ciemności. Optymalna temperatura to + 20 ... + 25 ° C. Sadzonki trzymane są w chłodnych warunkach, w temperaturze nie wyższej niż + 15 ° C.

Szałwię można również wysiewać na zewnątrz w okresie od kwietnia do maja. Często rozprzestrzeniają się przez samosiew.

Rozmnażane również wegetatywnie - dzieląc krzew i sadzonki wierzchołkowe. W przypadku odmian jest to jedyny sposób rozmnażania, ponieważ metoda nasienna nie zapewnia zachowania cennych cech odmianowych. Najlepiej jest dzielić wczesną wiosną, na początku odrastania roślin, co 2-3 lata, aby odmłodzić i nie stracić roślin krótkotrwałych.

Sadzonki są zakorzenione w szklarni wczesnym latem. Cięcie szałwii to złożony proces, sadzonki nie tolerują wysychania, a także podlewania, w którym często gniją. W pierwszą zimę ukorzenione młode rośliny są mulczowane i przykrywane, zapewniając zimowanie w suchych warunkach.

Kontynuacja - w artykułach:

Roczna szałwia

Sage: trochę o nowych produktach i egzotyce

Szałwia w projektowaniu krajobrazu