Analallis, czyli pełnoetatowy kolor pola, jest jedną z tych roślin, które rosną na terytorium Rosji, ale są rzadkie. W różnych regionach Rosji zyskał popularne nazwy na ślepotę nocną, okulary do palenia i pomoc w zadrapaniach. To ostatnie oczywiście wskazuje na jego właściwości lecznicze, które kiedyś były wysoko cenione.
Ale w naszych ogrodach, jak to często bywa, pełnoetatowy kwiat polny pochodzi z Europy, gdzie od dawna jest uprawiany jako roślina lecznicza i ozdobna. Od XVI wieku nazywana jest Bipinella. Dostali piegi, byli leczeni z wścieklizny i melancholii. Pliniusz mówił o jego wartości w dolegliwościach wątroby. Nazwa rodzaju Anagallis pochodzi od greckiego Anagelao , co oznacza „śmiać się”. Dioscorides, który nadał tę nazwę, uważał, że roślina eliminuje depresję następującą po chorobie wątroby. Ale teraz roślina jest traktowana z dużą ostrożnością ze względu na zawartość trujących saponin i cytotoksycznych kaburbitacyn.
Pełnoziarnisty kolor polny (Anagallis arvensis) jest tylko jednym z 34 przedstawicieli rodzaju należącego do rodziny pierwiosnków ( Primulaceae ). Jego zasięg jest szeroki: europejska część byłego ZSRR, Azja Środkowa, Europa Zachodnia, Morze Śródziemne, Azja Mniejsza, Indie. Rozprzestrzenił się w Afryce, Australii i na kontynencie amerykańskim - wszędzie z wyjątkiem tropików. Rośnie na polach (zwanych też pełnoetatową barwą oraną), na nieużytkach, w ogrodach i winnicach, wzdłuż brzegów rzek i jezior, na obrzeżach bagien, na terenach zalewowych, na łąkach, wzdłuż skalistych zboczy gór, wzdłuż dróg. Niektórzy uważają go za chwast, inni uważają go za ozdobę pól.
Opis botaniczny
Analallis, czyli pełnoetatowe polne zabarwienie, jest jednorocznym lub dwuletnim ziołem do 30 cm wysokości, o delikatnych czworościennych, lekko skrzydlatych, prostych lub rozgałęzionych, wyciągniętych i wznoszących się łodygach. Liście siedzą naprzeciw siebie, czasami ułożone w trójkę, jajowate lub podłużno-jajowate, małe, 0,8-2 cm długości i 0,3-1 cm szerokości, rozwarte na wierzchołku, całe wzdłuż krawędzi, lekko zagięte, jasnozielone, od dołu z czarne kropki. Kwiaty znajdują się pojedynczo w kątach liści na szypułkach 1,5-2 razy większych niż liście, czasem im równe. Kiedy owoc dojrzewa, szypułki wyginają się w dół. Kielich kwiatu ma długość 3,5 mm, z lancetowatymi lub lancetowato liniowymi, ostrymi, błoniastymi płatami wzdłuż krawędzi. Corolla jest czerwonawa, krwistoczerwona lub pomarańczowo-czerwona, w kształcie koła, o średnicy 0,5 cm, z pięcioczęściową kończyną prawie do podstawy,jego płaty są jajowate, tępe, cienko gruczołowo-orzęsione wzdłuż krawędzi. Płatki kwiatów otoczone są 5 pręcikami, z których każdy jest wyposażony w fioletowe włosie, które służą do wabienia owadów (kwiaty nie mają zapachu i nektaru). Jednak zapylaczy nie da się oszukać, a na tę sztuczkę spotykają się tylko muchy. Owocem jest polispermiczne kuliste pudełko o średnicy 3,5-4 mm, cienkie, pękające w poprzek - wydaje się, że otwiera pokrywkę. Nasiona są ciemnobrązowe, trójkątne, małe, do 0,8 mm.pękanie w poprzek - wydaje się, że otwiera pokrywę. Nasiona są ciemnobrązowe, trójkątne, małe, do 0,8 mm.pękanie w poprzek - wydaje się, że otwiera pokrywę. Nasiona są ciemnobrązowe, trójkątne, małe, do 0,8 mm.
W pogodne dni kwiaty otwierają się o 8-9 i zamykają do 15:00, a przy złej pogodzie szybko się składają. W przypadku tej funkcji pole Anagallis uzyskało angielskie nazwy zegar pasterski, barometr Poormana itp.
Istnieje kilka odmian naturalnych:
- Anagallis arvensis ssp. arvensis występuje częściej, kwiaty odpowiadają powyższemu opisowi;
- Anagallis arvensis caerulea ( syn. Anagallis arvensis ssp. Arvensis f. Azurea ) - w przyrodzie rzadszy, ale uprawiany częściej, wyróżnia się jasnoniebieskim kolorem kwiatów, kwitnie wcześniej niż forma czerwona;
- Anagallis arvensis var. carnea - kwiaty brzoskwiniowe;
- Anagallis arvensis var. lilacina - kwiaty bzu;
- Anagallis arvensis var. pallida to roślina karłowata o białych kwiatach .
Postać niebieska występuje najczęściej na południowym wybrzeżu Hiszpanii, podczas gdy reszta Europy występuje tylko w kolorze czerwonym. Popularna nazwa tej rośliny w Hiszpanii - jabonera („mydlana trawa”), wskazuje na wysoką zawartość saponin, które tworzą „mydlaną pianę” w wodzie.
Ze względu na uczciwość należy powiedzieć, że kolor niebieski w pełnym wymiarze godzin jest rzadko spotykany w Wielkiej Brytanii i Europie Środkowej. Zaczął się pojawiać w Pakistanie i Indiach, ale wskazuje się, że w Pakistanie niebieski kolor kwiatów z czasem zanika i zostaje zastąpiony biało-różowym. W naturze spotyka się sporadycznie okazy o wielokolorowych kwiatach.
Pewnego razu Brytyjczyk Henslow odkrył, że potomstwo formy niebieskiej zawierało zarówno rośliny czerwone, jak i niebieskie. A Darwin, zapylając czerwone i niebieskie formy, otrzymał czerwony, niebieski i kilka pośrednich kolorów. Botanik Gerard zasugerował, że czerwona forma to roślina męska, a niebieska to żeńska. Ale tak nie jest, ponieważ wiadomo, że kwiaty rośliny są samozapylane.
Rozwój
Lokalizacja . Field anagallis pochodzi z naszych szerokości geograficznych, jest dość odporny na zimno w naszym klimacie, ale kocha słońce jak południowiec. Tylko w środku dnia przydatne jest zacienienie, ponieważ roślina jest delikatna, nie toleruje suszy i braku wilgoci.
Gleba . Analallis uwielbia gleby zawierające piasek i wapno. Dobrze rośnie w zakresie kwasowości pH 6,0-7,8. Gleba powinna być luźna, lekka, przepuszczalna - kolor nie toleruje stojącej wody. Nie należy dążyć do wysokiej żyzności gleby, anagallis preferuje średnio bogatą. Lepiej jest przygotować jesienią miejsce dla rośliny, dodając mąkę dolomitową do kopania w celu odtlenienia gleby.
Podlewanie jest konieczne regularnie, ale nie nadmiernie. Susza też nie powinna być tolerowana.
Wychodzę . Rośliny należy ostrożnie odchwaszczać i najlepiej w rękawiczkach, bo kontakt ze skórą może powodować zapalenie skóry.
Reprodukcja
Pełnokolorowe uprawiane są jako jednoroczne i rozmnażane przez nasiona przez sadzonki. Drobne nasiona rośliny wysiewa się wczesną wiosną, na początku kwietnia, do głębokości nasion tj. tylko lekko pokryte ziemią. Sadzonki pojawiają się zwykle w ciągu 1-1,5 tygodnia. Jeśli tak się nie stanie, tacę z plonami umieszcza się w lodówce na okres co najmniej 4 tygodni w celu przeprowadzenia stratyfikacji (nasiona rośliny są w głębokim spoczynku, co pomaga przerwać zimna obróbka). Następnie uprawy są ponownie wystawiane do kiełkowania. Kiełkowanie może być czasami bardzo rzadkie i trwać miesiącami, więc nie spiesz się, aby kompostować swoje uprawy w przypadku niepowodzenia.
Stwierdzono, że nasiona dojrzewające w ciepłym klimacie, w temperaturze + 25 ... + 30 ° C, łatwo kiełkują, natomiast nasiona zebrane w strefie umiarkowanej kiełkują trudniej.
Na przełomie maja i czerwca sadzonki sadzi się w otwartym terenie w odległości 40-50 cm, a na przełomie czerwca i lipca rośliny będą gotowe do kwitnienia. Anagallis kwitnie bardzo długo, do końca sierpnia.
Za pomocą
Analallis polny ma trzy główne zalety - bezpretensjonalność (wystarczy tylko podlewać), długie kwitnienie w drugiej połowie lata (gdy w ogrodzie jest znacznie mniej roślin kwitnących niż wiosną i wczesnym latem), a także rozłożysty pokrój, który pozwala na różnorodne wykorzystanie. ...
Pełen rozkwit można sadzić na krawężnikach, ogrodach skalnych obok innych wapieni, murach oporowych i ogrodach żwirowych. Wygląda jak roślina okrywowa, rośnie do pół metra, nie przekraczając 20 cm.
Kaskadowe łodygi rośliny bardzo efektownie prezentują się w pojemnikach, doniczkach, doniczkach wiszących. W tym przypadku częściej woda. Lub dodaj hydrożel do gleby podczas sadzenia, który dłużej zatrzyma wilgoć.
Ze względu na toksyczność rośliny nie należy umieszczać jej w pobliżu ścieżek i placów zabaw. Ale między bylinami i krzewami, szczególnie podatnymi na szkodniki, jest bardzo przydatna - istnieje opinia, że dzięki olejkom eterycznym roślina ma właściwości owadobójcze i odstrasza wiele owadów.
Ogólnie rzecz biorąc, ta roślina, która ma średniej wielkości kwiaty, nadaje ogrodowi naturalność i naturalność. Minimalna troska pozwala podziwiać go częściej niż opiekować się nim.
