Magia miłości jest stara jak świat, ponieważ Miłość porusza wszechświat. Przez cały czas osobliwością człowieka było dążenie do znalezienia jedynej ukochanej osoby dla siebie, swojej bratniej duszy, i przez cały czas ludzie są gotowi zapłacić najwyższą cenę za szczęście wynikające z posiadania go. I do tego używane są wszelkie środki. Do tej pory zachowały się starożytne przepisy na mikstury i aromaty miłosne, mikstury miłości i klapy, a także różne maści i wcierania w celu zwiększenia energii seksualnej. Dzisiaj ludzie nie przestają uciekać się do pomocy psychików, magów i czarodziejów, a najczęściej właśnie z powodu miłości i problemów rodzinnych.
Nie sposób wyobrazić sobie rozwoju naszej cywilizacji bez magicznej i leczniczej mocy roślin. A najczęściej używano magicznej mocy roślin do osiągnięcia miłości. Przez długi czas dziewczęta wszystkich narodów ozdabiały się wiankami z polnych kwiatów, aby stać się najpiękniejszymi i najbardziej pożądanymi. W okresie rozkwitu miłości dziwili się, rozmawiali i oczarowywali swoich kochanków za pomocą naparów miłosnych i potraw przygotowanych z magicznych ziołowych składników. Od niepamiętnych czasów łoże weselne było owijane girlandami z kwiatów, aby ich zapach sprawiał, że noc miłości była jeszcze bardziej namiętna. I możemy śmiało powiedzieć, że dopóki miłość żyje na świecie, magiczna moc kwiatów i roślin będzie nam stale towarzyszyła.
Nawet nie wiedząc o biochemii, nasi przodkowie dokładnie badali rośliny: jak używać, kiedy, gdzie i jak je zbierać i suszyć, aby uzyskać maksymalny efekt. A potem utrwalili w pamięci ludzi dla każdej rośliny jej szczególne właściwości - magiczne lub lecznicze, a częściej oba. Co więcej, praktycznie się nie mylili. Współczesna nauka była w stanie jedynie potwierdzić ich wielowiekowe obserwacje i na ich podstawie nauczyła się sporządzać wiele genialnych cudownych lekarstw z dawnych dzikich roślin leśnych, polnych i górskich. Ta lista roślin jest długa, ale skupimy się tylko na jednej z tych roślin - liubce dwulistnej.
 |
W magii słowiańskiej ten raczej rzadki kwiat był dziś uważany za jedno z najpotężniejszych zaklęć miłosnych. Jej naukowa nazwa to dwulistna lyubka (Platanthera bifolia) , popularnie nazywana fioletem nocnym, a dawniej nietoperzem, lyuba, a nawet tak „kochaj mnie nie odchodź”.
W odległej przeszłości uzdrowiciele i czarownicy przygotowywali miłosny napój o specjalnej mocy z bulw nocnego fioletu. Ktokolwiek go pił, odzyskał siłę młodości i płomień serca. Dlatego nadali temu chwastowi czuły przydomek - „lyubka”, pomocniczka miłości. Ale generalnie w etymologii ludowej słowo „lyubka” oznaczało ukochaną, ukochaną.
 |
Liubka dwulistna (Platanthera bifolia) to wieloletnia roślina zielna z rodziny storczykowatych ( Orchidaceae ) .System korzeniowy składa się z dwóch jajowatych bulw korzeniowych, zakończonych nitkowatymi, rozciągniętymi i cienkimi korzeniami włóknistymi. Jedna z bulw jest większa, ale zwiotczała, to bulwa matki, powstała w zeszłym roku i zniknie jesienią wraz ze śmiercią narządów nadziemnych; druga, mniejsza, ale soczysta córka, to bulwa z bieżącego roku. Wiosną przyszłego roku młoda bulwa ożywi nową roślinę - na powierzchnię wypłynie kwitnąca łodyga i liście, a narodzi się nowa bulwa, mająca zastąpić ubiegłoroczną.
Wysokość tej rośliny waha się od 20 do 60 cm Jedyna szypułka Lyubki zwieńczona jest luźnym kwiatostanem 10-25 kwiatów o gęstych, jak płatki wosku. Ma tylko dwa owalne, wydłużone liście u podstawy, a kwiaty są białe (czasami lekko zielonkawe) o bardzo silnym, odurzającym zapachu, a Lyubka pachnie tylko w nocy. To jej hipnotyzujący zapach nadaje nocom młodego lata nieopisany urok. Dopiero pod koniec kwitnienia Lyubka zaczyna pachnieć w ciągu dnia, przy ostatniej próbie przyciągnięcia owadów zapylających.
Lyubkę można spotkać w lasach mieszanych i liściastych na obrzeżach i polanach, wśród zarośli, czasem na podmokłych łąkach, ale zawsze w cieniu. Bulwy korzeniowe tej rośliny mają właściwości lecznicze i są stosowane w medycynie ludowej, ale zbieranie surowców leczniczych w przyrodzie i zbieranie jej korzeni jest zabronione, ponieważ roślina ta znajduje się na liście gatunków wymagających ochrony.
Być może najbardziej poetycki opis tego kwiatu dał Vladimir Soloukhin w swojej książce „Trawa”: „Ten kwiat wyróżnia się, jak gdyby gość w długiej białej sukni i białych rękawiczkach prawie po ramiona pojawił się na starych wiejskich uroczystościach, elegancki i kolorowy. Jakby śnieżnobiała klacz arabska pojawiła się w stadzie chłopskich koni, jakby cienki porcelanowy kubek wśród fajansu i gliny ... Tak więc nocny fiolet pojawi się przed tobą wśród reszty leśnych kwiatów.
... Oto powód do plotek z sąsiadami, kiedy Lyubka o północy wylewa swój aromat i kiedy zaczynają do niej gromadzić się ćmy: „Jest tajemnicą, ta Ljubka. W świetle księżyca z motylami świętuje swój ślub. Czy my, inne kwiaty. pszczoły. Pszczoły i słońce. "
... Lyubka pachnie najsilniej ze wszystkich, w pierwszych minutach kwitnienia, kiedy w nocnych ciemnościach otwiera każdy ze swoich porcelanowo-białych kwiatów (zielonkawych w promieniu księżyca) iw nieruchomym leśnym powietrzu uszlachetnionym rosą unosi się szczególny zapach, jakiś obcy, niezwykły dla naszego lasu polany.
... Boże daj wam, każdemu, kto czyta te wersety, byście przynajmniej raz w życiu zobaczyli, jak nocny fiolet, nocna piękność, nocna dama, lyubka, kochajcie mnie, kwitną w cichym i nieruchomym świetle księżyca ... "
 |
