Prawie wszystkie rodzaje werbeny pochodzą z Ameryki Łacińskiej. Pytasz, co ma z tym wspólnego Versailles? Pomimo tego, że odegrał znaczącą rolę w losach naszej bohaterki - twardej werbeny.
Werbena ciężko przybyła do Europy około 1820 roku dzięki dr. Johnowi Gillisowi. Był to czas, kiedy wiele roślin Ameryki Południowej przeniknęło do Starego Świata dzięki inżynierom, którzy rozwinęli południowoamerykańskie złoża miedzi. Roślina została szybko doceniona i wkrótce znalazła się w trzech dużych francuskich ogrodach - Versailles, Malmaison i Fontainebleau, dekorując je prawdziwie królewską purpurą swoich kwiatostanów.
Pierwszego opisu rośliny dokonał niemiecki botanik Kurt Polycarp Joachim Sprengel w Systema Vegetabilium w 1827 roku, chociaż inni autorzy sugerowali uznanie twardej werbeny za podgatunek werbeny z Buenos Aires (patrz Verbena z Buenos Aires). Niemniej jednak ugruntował swoją pozycję jako niezależny gatunek botaniczny.
Pomimo długiej historii uprawy tę werbenę mamy dopiero niedawno. W domu - w Brazylii, Boliwii i Argentynie, a także w innych ciepłych krajach jest wiecznie zieloną byliną kwitnącą 4-5 miesięcy. Wiele odmian było od dawna hodowanych.
W klimacie umiarkowanym ta werbena jest uprawiana jako roczna, ponieważ jest odporna na zimę tylko do -10 stopni. W tym samym czasie kwitnienie trwa od lipca do września, tj. do 2 miesięcy.
Verbena sztywna ( z Verbena rigida ) ma swoją nazwę od bardzo sztywnych, często szorstkich liści. Nawet nazwa „papier ścierny werbena” jest używana w życiu codziennym. A dla żył dociśniętych od góry i wystających w dolnej części liścia ma inną łacińską nazwę - werbena żylna lub pomarszczona ( Verbena venosa ).
Jej liście są wąskie, podłużne, o długości 5-7,5 cm, ząbkowane wzdłuż krawędzi, matowozielone, osadzone na czworościennych, nisko rozgałęzionych łodygach, pokrywając je nasadami. Na wierzchołkach łodyg znajdują się kwiatostany w kształcie kolców, składające się z głównego i dwóch bocznych kłosków. Początkowo kwiatostany są gęste, gdy kwitną, rozluźniają się i rozciągają do 5 cm długości. Kwiaty w kłoskach są małe, średnicy 0,5 cm, dość jasne, liliowe lub liliowo-różowe. W kwiatostanie są ich setki. Kwiaty pachną, motyle chętnie je odwiedzają.
Istnieją odmiany o jaśniejszych kolorach - liliowo-różowe, blado-srebrno-niebieskie, ale nie są tak dobre jak fioletowe.
- Santos Purple to nowa odmiana o fioletowych kwiatach bez aromatu.
Pędy do 60 cm długości, często złożone, chociaż roślina ma wspólną nazwę - Smukła werbena. Ale dzięki temu może być stosowany nie tylko do klombów i mixborders, ale także do uprawy w pojemnikach, do wiszących koszy i kompozycji pojemników, w których tworzy piękne kaskady.
Jako towarzysze tej werbeny musisz wybrać rośliny, które kwitną pod koniec lata - odpowiednie są zboża (na przykład owłosiona pinakla), późno kwitnące byliny (krwawnik pospolity, krokosmia). Roślinę tę można sadzić wśród niskich dalii i wypełniać przestrzenie między różami, jak często poleca się lawendę.
Twarda werbena może być zarówno rośliną akcentującą, jak i krawężnikiem wzdłuż ścieżek. Dobrze radzi sobie w małych ogrodach i na patio. Pod względem pokroju i koloru nadaje się do tworzenia śródziemnomorskich ogrodów i ogrodów preriowych.
Kwiaty są cięte na bukiety. Jeśli będziesz regularnie obcinać łodygi i usuwać liście na dole, aby nie gniły w wodzie, bukiet będzie trwał 9-10 dni.
Warunki wzrostu
Twardość werbeny można przypisać ciepłolubnym, ale bezpretensjonalnym roślinom. Najważniejsze, czego potrzebuje, to otwarte, słoneczne miejsce i dobrze przepuszczalna neutralna gleba.
Roślina jest odporna na suszę i ciepło, ale lepiej rośnie przy regularnym głębokim, ale nie nadmiernym podlewaniu.
Reprodukcja
Roślinę rozmnażają nasiona, które wysiewa się wczesną wiosną. Nasiona kiełkują w ciemności w temperaturze + 21 ... + 24 ° C, bardzo ostrożnie podlewając, nie nadmiernie zwilżając glebę. Kiełkują przez długi czas, 3-4 tygodnie.
Wyhodowane sadzonki zanurza się w oddzielnych doniczkach i utrzymuje w temperaturze + 16 ... + 18 ° C. Sadzonki karmione są co tydzień kompleksowym nawozem mineralnym z przewagą mikroelementów i potasu (w połowie dawki). Czasami dodaje się azotan wapnia. Sadzi się je w otwartym terenie z końcem przymrozków (rośliny w wieku 11-13 tygodni).
Jest inna możliwość. Werbena sztywna ma bulwiaste, zagęszczone kłącza, dla których jest również nazywana werbeną bulwiastą. Jesienią, przed nadejściem mrozów, można je wykopać i spróbować zachować do wiosny, jak bulwy dalii.
