O drobnych płatkach, lub, naukowo, erigeron, należy do licznej rodziny Compositae. Rośnie dziko w Ameryce Północnej i Południowej, Australii i Europie.
Nazwa tej rośliny „erigeron” pochodzi od greckich słów „eri” - silnie „geron” - staruszek, gdyż wyblakłe kosze przypominają szarą głowę starca. Są to często wieloletnie rośliny zielne kłączowe, bardzo podobne do wieloletnich astry.
W domkach ogrodowych i letniskowych częściej występują piękne małe płatki lub inaczej piękny Erigeron ( Erigeron speciosus ). Ta krzaczasta bylina jest często używana do tworzenia kompozycji kwiatowych. Jej silnie rozgałęzione łodygi osiągają wysokość 60–70 cm i leżą nieco w dolnej części, dlatego rośliny należy przywiązać do podpory.
Koszyczki kwiatowe z pięknymi małymi płatkami o średnicy do 5 cm są zbierane w luźnych tarczach. Jego kwiaty mają szeroką gamę odcieni - od różowych do ciemnoczerwonych i niebiesko-fioletowych, a środek kwiatu jest zawsze żółty.
Mały płatek kwitnie w lipcu. Ale jeśli po zakończeniu kwitnienia wszystkie łodygi zostaną odcięte o jedną trzecią długości, to na początku jesieni powstanie wiele nowych pąków i kwitnienie powtórzy się.
Małe kwiaty to mrozoodporne, mało wymagające rośliny, dobrze radzą sobie w miejscach otwartych, oświetlonych, ale preferują luźne, umiarkowanie wilgotne gleby.
Rośliny te nie wymagają specjalnej pielęgnacji, z wyjątkiem usuwania zwiędłych kwiatów. Podlewanie jest konieczne, gdy brakuje wody deszczowej i kompostowania po pierwszej fali kwitnienia, co powoduje wzrost nowych pędów i ponowne kwitnienie.
Jeśli kwitnienie staje się mniej obfite, rośliny są odmładzane przez podział. Lepiej sadzić rośliny na stałe wiosną i jesienią w odległości 30–40 cm od siebie.
Aby ozdobić miejsce, małe płatki są szeroko stosowane w grupach, złożonych grzbietach i na skalistych wzgórzach. Rośliny nadają się do cięcia i suszenia bukietów.
Często używany do ozdabiania rabat kwiatowych i ogrodów skalnych oraz nisko rosnących małych płatków alpejskich, co dobrze komponuje się z alyssumem i arabisem.
Na podstawie materiałów z gazety „Ural Gardener”
