Pstrokate byliny

Kontynuacja. Początek znajduje się w artykule Pstrokate drzewa i krzewy.

Mały barwinek "Golden-motley" to odmiana barwinka niezrównana pod względem zalet. Ma rzadkie połączenie wysokiej dekoracyjności i bezpretensjonalności. Oprócz jasnych, złocistych liści jest uzbrojony w błękitne kwiaty podobne do dzikiego barwinka. Dobrze rośnie, toleruje lekkie cieniowanie, ale najlepiej rośnie w pełnym świetle. Pod względem zimotrwalości nie jest gorsza i prawdopodobnie przewyższa naturalną formę. Mało wymagająca dla gleb, ale lepiej rośnie na lekkich, umiarkowanie wilgotnych, żyznych podłożach.

Tworzy gęste, długo kwitnące dywany. Roślinę można używać zamiast trawnika, do wypełniania pustych przestrzeni w mieszanych kompozycjach, na pierwszym planie pod podłogą, w celu wzmocnienia zboczy. Dobrze pasuje do drzew iglastych, interesujący jako niższy poziom w ogrodach iglastych.

Mały barwinek "Białobrzeżny" - różni się tępo zakończonym, szeroko jajowatym, czasem prawie owalnym kształtem liści. Powierzchnia blaszek liściowych jest matowa, z kremowo-białą obwódką o różnych kształtach, często przechodzącą w plamy. Odmiana nie jest wybredna pod względem warunków uprawy. Ale rośnie mniej aktywnie niż naturalna forma. Nie kwitnie. Ciekawe jako wypełnienie pierwszego planu dla kompozycji mieszanych.

Wielkolistny "Jack Frost" Brunnera . Kiedyś ta odmiana stała się sensacją. W rzeczywistości do ozdobnych liściastych gwiazd przyniósł nieciekawy kwiat. Z daleka liście Jack Frost wydają się całkowicie białe lub zielonkawo-białe. Z bliska okazuje się, że nie są one czysto białe, ale srebrzyste, jakby pokryte szronem. Kwiaty, podobnie jak dzikie gatunki, są błękitne, bardzo podobne do kwiatów niezapominajki.

Co bardzo ważne, "Jack Frost" jest całkowicie odporny na zimę, a jego liście są niezmiennie ozdobne od momentu ich rozłożenia aż do jesiennych przymrozków. Bezpretensjonalny dla żyzności gleby, ale higrofilny. Najlepiej rośnie na terenach otwartych z dobrze nawożoną, luźną, dość wilgotną glebą. Dorastając, tworzy nawet gęste zarośla, ale nie uciska innych roślin i nie chwastów. Z wiekiem roślina wyrasta na trawnik o średnicy do 90-100 cm, bez podziału może rosnąć ponad dziesięć lat.

Glechoma hederacea "Variegates" - ta forma znana jest od dawna, ale w ogrodach prawie nie występuje. Faktem jest, że pojedyncze rzęsy „Variegat” nie robią wrażenia i rzadko komuś udaje się wydobyć z niego naprawdę gęste dywany. Nie znaczy to, że roślina jest zbyt kapryśna, ale nigdzie też nie zgadza się rosnąć.

Sekret uprawy odmiany „Variegat” sprowadza się do dwóch zasad: miejsce powinno być całkowicie otwarte, a gleba lekka, luźna i jednocześnie wilgotna. Sprawdzoną opcją jest mieszanka piasku i torfu wysokiego w proporcji 1: 2. Jeśli chodzi o wilgotność, nie można jej utrzymać bez regularnego podlewania. Podlewanie jest wskazywane przez spryskiwanie, stopniowo, ale rzadziej.

Wytrwały, pełzający „Burgundy Glow” (Odbicia Burgundii) - słowo „burgund” oznacza kolor, którego synonimami w języku rosyjskim są: bordo, burak, wiśnia, czerwień wina. Można się domyślić, że jest to związane z nazwą francuskiego historycznego regionu Burgundii. Dokładniej, ten kolor pasuje do koloru wina burgundzkiego. Kolor bordowy jest szczególnie popularny wśród projektantów mody. Uważany jest za wyrafinowanego i szlachetnego.

Wytrwały Burgundy Glow jest jedną z pięciu najpopularniejszych trwałych odmian. Jej liście są średniej wielkości, zaokrąglone, pokryte kolorowymi plamami o różnych kształtach. W ich gamie kolorystycznej występują odcienie bieli, różu, sałatki, brązu. A między nimi co jakiś czas pojawiają się przebłyski koloru bordowego.

Odmiana raczej bezpretensjonalna, ale lepiej rośnie na lekkich, umiarkowanie wilgotnych glebach żyznych. Najbardziej jaskrawe w lekkim przerywanym półcieniu.

Wytrwały pełzający „Dixie Chip” - ci, którzy są zaznajomieni z wytrwałym „Chocolat Chip”, z łatwością rozpoznają jego odpowiednik w „Dixie Chip”. W każdym razie ich liście są absolutnymi bliźniakami pod względem kształtu i wielkości, co znajduje odzwierciedlenie w angielskim „chipie” - wiórach. Różnica polega na tym, że liście "Dixie Chip" nie są jednolite, ale cętkowane. W ich kolorze, w zależności od oświetlenia, można znaleźć różne odcienie brązu, czerwieni, zieleni. Tło liścia jest jasnozielone, a same plamy mają zróżnicowany kształt.

Najlepiej rośnie na glebie lekkiej, żyznej, umiarkowanie wilgotnej. Jest bardziej kontrastowo zabarwiony w lekkim przerywanym półcieniu i lekko blaknie na słońcu. Rośnie wolno, aby uzyskać ciągłe krycie, Dixie Chip należy sadzić po 15-20 cm, po dwóch sezonach poszczególne rośliny zamkną się.

Pełzający, wytrwały "lis polarny" to mało rozpowszechniona odmiana o białych barwach. Chodzi o jego wybredność. Odmiana potrzebuje gleby żyznej, lekkiej, ale stale wilgotnej. W bezśnieżne zimy bardzo zamarza. Nawet w sprzyjających warunkach rośnie powściągliwie i nie tworzy ciągłych nalotów. Liście łopatkowate, stosunkowo wąskie. Tło blaszek liściowych jest ciemnozielone, plamy czysto białe z równymi krawędziami, wydłużone podłużnie.

Wytrwały pełzający „Multicolor” (Multicolor) - ten wytrwały jest jednym z najbardziej różnorodnych w swojej kolorystyce. Liście „wielokolorowe” wielkością i kształtem są typowe dla tenavera. Tło liścia jest zielone lub brązowo-zielone, a na nim fantazyjnie rozrzucone plamy i plamy w kolorze żółtym, brązowym, różowawym o różnych kształtach.

Rozwój i wybarwienie Multicolor w dużym stopniu zależy od warunków glebowych. Jest najbogatszy w przerywany jasny półcień. A najgęstsze zarośla poduszkowe tworzą się na podłożach żyznych, wilgotnych, luźnych.

Jagnięcina zelenchuk (zelenchuk yellow) "Argentatum" - co ciekawe, dobrze widoczna srebrzysta plamka w środku blaszki liściowej występuje nawet na dzikich zelenchukach. A "Argentatum" to tylko okaz o wybitnej jakości "srebra" izolowany w naturalnych zbiorowiskach. Dlatego ta odmiana nie jest gorsza pod względem bezpretensjonalności od dzikiego krewnego.

Zelenchuk może rosnąć zarówno w cieniu, jak i na słońcu, ale jego blaszki liściowe są najjaśniejsze w cętkowanym półcieniu. Preferuje gleby wilgotne, lekkie do średnio gliniastych, bogate w próchnicę. W sprzyjających warunkach roślina tworzy bardzo gęste i niezwykle eleganckie zarośla o wysokości 20-30 cm, które zachowują swój dekoracyjny efekt przez cały sezon wegetacyjny.

Sedum false "Tricolor" - najbardziej "kolorowe" rozchodniki. Bylina okrywowa do 15 cm wysokości, pędy pełzające, ukorzeniające. Liście są łopatkowe, wąskie - 4 × 1 cm Wzdłuż krawędzi blaszek liściowych dwukolorowa obwódka jest częściowo biała, częściowo jasnoróżowa. Młode liście są całkowicie czerwono-różowe. Największą intensywność koloru obserwuje się od wiosny do połowy czerwca. W przyszłości utracona zostanie jasność tonów.

Wymaga gleb umiarkowanie wilgotnych, luźnych, żyznych, dobrze odprowadzających wilgoć. Nie jest odporny na długotrwałą suszę. W bezśnieżne zimy cierpi na mróz. Lokalizacja - otwarte słońce lub tymczasowy półcień. Podłoże glebowe: ziemia liściasta, torf, piasek 1: 2: 1.

Rozchodnik Kamczatka "Białobrzeżna" to wieloletnia roślina zielna o wysokości 15-20 cm, liście łopatkowate o długości 3-5 cm z jednolitą białokremową obwódką o szerokości 1-3 mm. Kwiaty są gwiazdkowate, około 1 cm średnicy, złocistożółte, zebrane w wierzchołkowe kwiatostany baldaszkowate. Kwitnie od czerwca do lipca dłużej niż miesiąc. Dzięki liściom zachowuje stabilny efekt dekoracyjny przez cały sezon wegetacyjny.

Kochający słońce. Bezpretensjonalny, preferuje lekkie, luźne żyzne gleby. Rośnie, tworzy gęste zarośla, ale nie jest agresywny. Rozprzestrzenia się dość wolno i nie obciąża innych roślin.

Życica cebulowa (bulwiasta), życica francuska jest zbożem, ale bardzo nietypowym. Jego korzenie wyglądają jak małe cebulki, podobne do guzków stachis. Jest wiele cebulek, są one formowane ze sobą płytko pod ziemią, tworząc gęste zbiorowiska. I prosto z nich wyrastają liniowe liście w białe paski o szerokości 8-10 mm i wysokości nie większej niż 30 cm, tworząc gęste wiązki liści.

Ryegrass ma dwie wady. Nie jest dostatecznie odporna, dlatego zamarza w bezśnieżne zimy; i powinien być dzielony częściej, przynajmniej raz na trzy lata. Ale jest całkowicie nieagresywny. Dlatego można go bezpiecznie wprowadzić do dowolnej mieszanej kompozycji, w tym do ogrodów skalnych. Najkorzystniejsze dla życicy są dobrze przepuszczalne gleby piaszczysto-gliniaste bogate w próchnicę. Z łatwością mnoży się przez podział, ale należy to zrobić nie później niż w pierwszej dekadzie września.

Śledziona o liściach naprzemiennych jest jedną z najjaśniejszych roślin wiosennych. I co ciekawe, swą jasność zawdzięcza nie tyle kwiatom, co liściom. Kwiat śledziony jest interesujący, ponieważ w jego koronie nie ma płatków, a ich rolę przejmują zielonkawo-żółte wypustki otaczające kwiat. Kwitnie w kwietniu lub na początku maja, kiedy w leśnych wąwozach śnieg nie stopił się całkowicie. W tym przypadku jasnożółte przylistki pełnią rolę przynęty dla owadów latających, głównie motyli, które latając z kwiatka na kwiatek zapylają je. Latem rośliny stopniowo zastępują stare liście nowymi, mniejszymi i już nie żółtymi, ale zwykłym zielonym kolorem.

Śledziona jest krewną skalnicy i podobnie jak wiele skalnic, może tworzyć gęste, jednolite zarośla. Śledziona nie lubi otwartego słońca, największy efekt dekoracyjny osiąga w miejscach półcienistych na wilgotnych, dostatecznie żyznych glinach. W ogrodzie na śledzionę wskazane jest wybranie miejsca nizinnego lub miejsca o stałej wilgotności. Na przykład przy letniej umywalce lub rynnie. I nie powinieneś sadzić go na słońcu, preferowany jest półcień siatki.

Cytrynowy tymianek "Aureus" - Pnący miniaturowy krzew o wysokości około 5 cm, tworzący gęste opuszki. Główną atrakcją tego typu tymianku jest cytrynowy zapach, wydobywający się z liści rośliny po potarciu. Liście są zaokrąglone, o średnicy około 5 mm, częściowo ciemnozielone, częściowo żółte - czasami tylko do połowy, co tworzy osobliwy złocisto-pstrokaty wzór na liściach.

Chociaż ta odmiana nie jest bezpretensjonalna, jest dość stabilna w sprzyjających warunkach. Kochający słońce, odporny na suszę. Rośnie stosunkowo słabo. W pełni ujawnia swoje możliwości na piaszczystych, żyznych glebach z idealnym drenażem. Dobrze rośnie na stromych południowych stokach.

Tolmia Menzies "Taffs Gold" to bylina okrywowa z rodziny skalnicy, tworząca gęste zarośla o wysokości około 10 cm. Liście tolmii mają niewyrażony pięciopłatkowy kształt (mniej więcej jak porzeczki), o średnicy około 5 cm. Blaszki liściowe "Tuffs Gold" są gęsto pokryte żółtawymi kropkami jakby posypane drobną bułką lub mąką. Roślina preferuje rozproszone światło i stale wilgotną, średnio-gliniastą, żyzną glebę. Odporny, ale może ulec uszkodzeniu w bezśnieżne zimy.

Podkładki Taffs Gold są przydatne do wypełniania luk między roślinami w zacienionych ogrodach. Roślinę można sadzić u podnóża iglastych ogrodów, pod drzewami o wysokich przezroczystych koronach itp.

Trzcina Falaris (dwurodzicielska) "Variegata" lub "Pikta" jest zbożem o długich korzeniach, którego rozety liściowe mają 40-50 cm wysokości, a pędy niosące kłosy 80-90 cm. społeczności naturalne i tak dawno temu, że nie wiadomo dokładnie, kiedy. Liście Falaris o szerokości do 20 mm ozdobione są podłużnymi biało-kremowymi paskami. W parkach krajobrazowych Europy odmiana ta od dawna jest szeroko stosowana jako roślina okrywowa.

Wielu ogrodników obraża się Fallari za ich agresywność. Doprawdy, daj mu pełną wolność, a „załatwi sprawy”. Ale jeśli używasz go oddzielnie od innych roślin, w pojedynczych nasadzeniach pokazuje wszystkie swoje najlepsze cechy. Jako czynnik ograniczający można zastosować różne doniczki lub całkowicie odizolować roślinę. Wskazane jest sadzenie go tam, gdzie konieczne jest pokrycie przestrzeni, w której ludzie nie będą chodzić.

Falyaris jest bezpretensjonalny dla warunków glebowych, ale kocha słońce i nie lubi ubitych, suchych gleb. Falaris tworzy najbardziej gęste, bardzo dekoracyjne i trwałe tablice na stale wilgotnych, żyznych, ale luźnych glebach. Wariantem podłoża może być mieszanina 1: 2: 1 liściastej gleby, torfu i piasku.

Pomimo pozornej monotonii, jednolite tablice i granice falari są niezwykle atrakcyjne i mogą mieć wiele odmian. W kształtowaniu krajobrazu dziedzińców i różnych miejsc ceremonialnych bardzo interesująco wygląda sadzenie falariów na taśmie, stworzone przez plastikowe ograniczenie. Takie obramowania nie tylko wyglądają spektakularnie, ale także mają stabilny efekt dekoracyjny.

Hosta "Golden Tiara" - kopuła 20 × 70 cm Blaszki liściowe 12 × 10 cm, szerokie, z krótkim zakraplaczem. Tło liścia jest niebieskawo-zielone, z zielono-żółtą obwódką i oddzielnymi językami.

Chociaż ta odmiana nie otrzymała żadnych nagród, z punktu widzenia ogrodnika jest to duże nieporozumienie. W każdym razie, gdyby nominacja „Najbardziej pomocny gospodarz” została ustanowiona, to Złota Tiara byłaby pierwszym pretendentem. Złota tiara ma dwie zalety. Po pierwsze jest wyjątkowo bezpretensjonalny, cierpi na brak wilgoci, nie blaknie na słońcu. Po drugie, jest to doskonała bylina okrywowa, niska i dobrze rośnie. Łatwo jest go również propagować przez podział, daje wiele podziałów, które z powodzeniem się zakorzeniają. Jeśli posadzisz jego podziały kwadratowym sadzeniem w odstępach 25-30 cm od siebie, to po trzech latach łączą się w jeden dekoracyjny zielono-żółto-pstrokaty dywan. Tablice i krawężniki ze Złotej Tiary to elementy, które można wykorzystać do odpowiedniego udekorowania tradycyjnego ogrodu frontowego, dziedzińca wieżowca i dowolnego obiektu ceremonialnego:zabytek architektury, świątynia, budynek administracyjny itp.

W naszym wiejskim ogrodzie zrobiliśmy szeroki, ponad metrowy krawężnik ze Złotej Tiary po zewnętrznej stronie ogrodzenia, gdzie wcześniej rosły różne chwasty. Po utworzeniu ciągłej ozdobnej wstążki hosta uratowała nas również przed trudną pracą pielenia.

Patriota Hosta Fortune . W 1997 r. Hosta ta została uznana za „Hostę Roku” i pomimo dużej liczby podobnych nowych odmian pozostaje jednym z najlepszych gospodarzy białobrzeżnych. Blaszki liściowe - 18 × 13 cm z ostrym zakraplaczem. Kopuła ma wymiary 40 × 80 cm, brzeg jest czysto biały, nierówny i szeroki. Biel często zajmuje połowę liścia. Bardzo efektowny, uroczysty gospodarz. Odporna na ślimaki, zachowuje stabilny efekt dekoracyjny przez cały sezon.

Optymalne oświetlenie to cętkowany półcień lub miejsca chronione przed południowym słońcem. Gleba jest umiarkowanie wilgotna, bogata w próchnicę.

Gospodarz Siebolda "Frances Williams" jest jednym z najbardziej reprezentatywnych "dużych" gospodarzy. Blaszki liściowe, szerokie z tępym zakraplaczem, osiągają rozmiar 37 × 28 cm, kopuła 60 × 90 cm, centralna część blaszek liściowych ma przyjemny pastelowy niebieskawo zielony kolor. Nieregularne obramowanie, w zależności od oświetlenia, jest jasnozielone, zielonkawo-żółte. "Płonie" na słońcu, ale dobrze rośnie na otwartych przestrzeniach po zacienionych stronach budynków. Zalecany do uroczystego zagospodarowania terenów wejściowych. Atrakcyjny w nasadzeniach pojedynczych oraz w grupach po kilka. Sadzona w odstępach co 110-120 cm tworzy luksusowe krawężniki.

Hakonehloya duża "Aureola" (japońska trawa leśna) - luźna trawa krzewiasta , endemiczna dla Japonii, gdzie rośnie w lasach górskich. Roślina jest jednym z tradycyjnych przedstawicieli ogrodu japońskiego.

Roślina ta trafiła do Europy w postaci kilku odmian, z których najbardziej znana w naszym kraju jest pstrokata "Aureola". Rośnie w postaci bardzo gęstej, wolno rosnącej rozety o dość szerokich (do 20 mm) liniowych liściach o długości do pół metra. Główną powierzchnią blaszek liściowych jest słomkowo-żółte tło, ozdobione wąskimi podłużnymi jasnozielonymi paskami.

Hakonehloa dobrze rośnie, ale nie jest agresywna. Lubi słońce, ale znosi przejściowy półcień, lubi gleby żyzne, luźne, raczej wilgotne. W przypadku silnych mrozów zamarza bez śniegu. W ogrodzie obsadza się pojedynczymi krzewami lub niewielkimi poletkami.

Houttuynia w kształcie serca "Kameleon" . W przeciwieństwie do wszystkich informacji zawartych w książkach, ta wieloletnia tropikalna roślina zielna z rodziny Savrura może z nami zimować. W każdym razie „trzyma się” w naszym ogrodzie od ponad dekady. Hyuttyuniya to roślina przybrzeżna i płytko wodna. W Wietnamie dzika hauttuinia rośnie wraz z ryżem na polach ryżowych i jest chwastem trudnym do wykorzenienia. Nawiasem mówiąc, Wietnamczycy używają jej liści do sałatek.

Bez przesady liście odmiany Chameleon zawierają nie tylko wszystkie kolory tęczy, ale także ich różne odcienie. Lubi słońce i wilgoć, preferuje luźne gleby bogate w próchnicę. W sprzyjających warunkach tworzy niezwykle kolorowe, gęste zarośla. Houttuinia jest dość agresywna i wymaga podziemnego zabezpieczenia. Na przykład dobrze rośnie w pojemnikach wykopanych w ziemi.

Zdjęcie autora

Rośliny do ogrodu pocztą: aktynidia, berberysy, głogi, borówki, świerki, wiciokrzew, żurawina, porzeczki, hortensje, jałowce, róże, spireas, tamarynki, tuja, żywiciele, drwiny i wiele innych.

Niedrogie , ponieważ sami się rozwijamy.

Odporny na zimę i niezawodny, ponieważ był testowany przez wiele lat.

Doświadczenie transportowe w Rosji od 1995 roku.

Katalog w Twojej kopercie, e-mailem lub na stronie internetowej.

600028, Vladimir, przejście 24, 12

Smirnov Alexander Dmitrievich

E-mail: [email protected]

Tel. 8 (909) 273-78-63

Sklep internetowy na stronie www.vladgarden.ru