Jesteśmy już przyzwyczajeni do jasnej różnorodności tych uroczych piękności w naszych podmiejskich domkach letniskowych, w ogrodach, w ogrodach kwiatowych w miejskich parkach i na skwerach, a nawet na poboczach wielu miejskich dróg. Ale jeśli przyjrzymy się bliżej, wszyscy jesteśmy również zaskoczeni i zachwyceni różnorodnością kształtów i kolorów tych jasnych i przytulnych ciepłych roślin. Może dlatego możemy ich spotkać w prawie każdym wiejskim domu lub przy ogrodzeniu.
Trochę historii
Cała historia związana jest z imieniem dalii. Wiadomo, że były uprawiane przez starożytnych Azteków i Majów do różnych rytuałów związanych z kultem słońca. A ich wydrążone łodygi były używane w starożytności jako rury do dostarczania wody. Dalie przybyły do Europy pod koniec XVI wieku z Meksyku i początkowo jako jedyne egzotyczne warzywa. Początkowo nazywano je daliami na cześć ucznia K. Linneya A. Dahla, ale później na cześć profesora Petersburskiej Akademii Nauk Johanna Gottlieba Georgi'ego przemianowano je na dalie. W Rosji jest to drugie imię, które utknęło, ale uczeni za granicą nadal często używają tego imienia - Dahlia x cultorum (Dahlia culture ).
Jak zrozumieć współczesną klasyfikację dalii?
Obecnie istnieje już kilkadziesiąt tysięcy odmian różniących się wysokością krzewu, kształtem i wielkością kwiatostanów, a także wyglądem i kolorem liści. Zgodnie ze strukturą kwiatostanów, ich podwójnością i wielkością kwiatu dalie są podzielone na 14 grup, których nazwy mówią same za siebie: proste, kołnierz, zawilec, piwonia, nimfa, kaktus, pompon itp. Gama kolorystyczna jest również bardzo, bardzo imponująca - od bordowego, a nawet niebiesko-fioletowego koloru do jasnego śnieżnobiałego. Naturalnie istnieje wiele pośrednich kolorów i półtonów, w tym bardzo popularne obecnie wielokolorowe i różnorodne odmiany i odmiany.
Ponieważ podział dalii według koloru i kształtu kwiatu jest bardzo uciążliwy i może zająć kilka stron, współczesne katalogi nieco uprościły tę klasyfikację tylko do trzech parametrów - wysokości krzewu, wielkości i kształtu kwiatu. Jeśli chodzi o wysokość, obecnie zwyczajowo dzieli się dalie na 3 grupy: niewymiarowe lub krawężnikowe, nieprzekraczające 55-70 cm; wysokie, od 120-125 cm i średnie, o wysokości od 70 do 120 cm, w zależności od wielkości kwiatu dalie dzielą się na wielkokwiatowe o średnicy kwiatu 20 cm, drobnokwiatowe do 10 cm i średnie, o średnicy kwiatu od 10 do 20 cm. kwiaty są najbardziej poszukiwanymi kaktusami, pomponami i kołnierzem, a cała reszta jest często łączona pod ogólną nazwą - dekoracyjna.
Najpopularniejsze dalie krawężnikowe
Wśród „weteranów” dalii granicznych chciałbym przede wszystkim zwrócić uwagę na tak znane odmiany jak bladoróżowy Berliner Cleene i łososia Margareth Cleene , czyli Berlin Baby i Baby Margaret, a także ich niezmienną i czarującą śliwkową towarzyszkę Blusette . Wszystkie wyróżniają się umiarkowanie jasnymi, niemal pastelowymi kolorami oraz bardzo przyjaznym i obfitym kwitnieniem, które często rozpoczyna się w połowie lipca. A jeśli kłącza tych dalii są wstępnie wyhodowane trochę w umiarkowanie wilgotnym piasku lub torfie, mogą zakwitnąć tydzień lub dwa wcześniej.Jedyne, na co musisz zwrócić uwagę, to to, że wszystkie dalie boją się mrozu, dlatego należy je sadzić dopiero po zniknięciu groźby przymrozków wiosennych w twoim regionie. Lub twoje nasadzenia powinny być pokryte przed mrozem polietylenem lub, lepiej, wystarczająco mocnym materiałem nietkanym. Zwykle niekiełkowane kłącza pojawiają się na powierzchni po około kilku tygodniach od posadzenia, a kiełkują - w zależności od stopnia rozwoju ich pędów - od 1 do 6-7 dni. Wszystkie te odmiany są stale poszukiwane i są uprawiane w bardzo dużych ilościach w Holandii. Średnia wysokość wszystkich trzech odmian wynosi około 25-40 cm.
 |  |
Klasyczne niewymiarowe dalie krawężnikowe obejmują miniaturowe Funny Guys i mieszankę krawężników Topmix . Wszystkie doskonale wpasują się w rozległe krajobrazy lub wzorzyste rabaty kwiatowe na miejskich stokach iw parkach, przy drogach miejskich, przy zabytkach architektonicznych czy historycznych, a także jako niewielkie nasadzenia ogrodzeniowe. Dobrze rosną w wazonach podłogowych lub skrzynkach balkonowych. Wszystkie te odmiany z reguły są hybrydami i przy dalszym rozmnażaniu nasion mogą częściowo lub prawie całkowicie utracić utrwalone w nich cechy charakterystyczne, na przykład obecność frotte, piękny „kołnierz” wokół centralnej części kwiatu, niewielka jednolita wysokość całej mieszanki lub niektóre z najrzadszych kolorów ze względu na dominację u potomstwa przeważnie czerwonych lub bordowych odcieni.
Następnie pojawia się logiczne pytanie: jak zdobyć w przyszłym roku te same piękne „jednoroczne” dalie graniczne, które miałeś, powiedzmy, w tym roku. Są tylko dwie opcje: albo kupuj za każdym razem te same, choć drogie, hybrydowe nasiona od zaufanego dostawcy, albo staraj się zatrzymać do następnej wiosny najciekawsze okazy, które sprawiły, że podziwiałeś, a raczej ich bulwy korzeniowe. Od razu rezerwuję, że nie jest to łatwe zadanie.
W pierwszym roku prawie wszystkie jednoroczniaki mają bardzo małe kłącza, ale są one dość dobrze zachowane w okresie zimowym, jeśli zastosujesz do tego bardzo małą wiedzę i umiejętności. Do wiosny udało mi się zachować około 75-80% rocznej podkładki sadzonek. Przechowuję je jednak, jak wszystkie inne dalie, w zawiniętych (pokrytych parafiną) lub niepowlekanych (co jest trochę gorsze) w dość dużych kartonowych pudełkach lub plastikowych pojemnikach, ostrożnie przesuwając je z wiórkami torfowymi lub mchem torfowym. W tym drugim przypadku mniej więcej raz na półtora do dwóch tygodni mech należy lekko zwilżyć butelką z rozpylaczem, aby zapobiec odwodnieniu bulw korzeniowych. W podobny sposób, po dokładnym wysuszeniu i posortowaniu według odmian, przechowuję inne, większe kłącza lub pojedyncze bulwy korzeniowe.Ale w tym drugim przypadku pędy mogą pojawić się na bulwach w marcu, które nadal muszą być regularnie usuwane w pierwszej połowie marca. A potem wszystko zależy od ciebie i od twojego czasu sadzenia bulw korzeniowych do kiełkowania i na stałym miejscu na otwartym terenie.
Ogólnie rzecz biorąc, zwykłe średniej wielkości "Wesołych facetów" i mieszanka "Dzieci Kardynała" z dużo ciemniejszymi bordowo-czarnymi liśćmi i nową serią dalii z brązowymi liśćmi pod ogólną nazwą Quartz - Rose Quartz, Amber Quartz, Garnet można przypisać odmianom granicznym. Kwarc . Średnia wysokość tych mieszanek to 45-65 cm, dalia z serii Quartz to 60-85 cm, czasami na obszarach bardziej zacienionych lub zagęszczonych wysokość wszystkich wymienionych odmian i mieszanek może być nieco wyższa. W końcu koncepcja granic jest inna dla każdego. Zwłaszcza wśród wysokich ludzi i Guliwerów. Świetnie sprawdzą się na podwórku, jeśli musisz zakryć podstawy stojących w oddali krzewów, posadzić coś jasnego wzdłuż ściany lub ogrodzenia lub zakryć nieoczekiwanie nagie miejsca na swojej stronie.
Te wyższe, ale wciąż okrążające i bardzo urocze dalie obejmują nowe lub obiecujące odmiany, takie jak Mary Eveline, Puchatek, Edge of Joy, Pink Isa, Windmill, Mystic Beauty , ciemnoczerwone z ciemnymi ozdobnymi liśćmi Bishop of Llandaff , modne teraz barwne Fireworks lub ciemnożółta dalia Sunshine z czerwonym środkiem i kilka innych.
 |  |
Chciałbym również zwrócić uwagę na stosunkowo małą, ale bardzo wdzięczną odmianę anemonu Toto, która nieco się wyróżnia . Jego piękne krzewy i kwiaty będą ozdobą każdego pobliskiego klombu lub skalistego wzgórza. Odmiana wygląda dobrze i stylowo zarówno w nasadzeniach grupowych, jak i solo w pobliżu ścieżek ogrodowych. Z pewnością zainteresują Cię równie piękne, ale nieco wyższe odmiany Blue Bayou, Boogie Woogie i Lambada . Ich średnia wysokość to 60-85 cm.
Jeśli nie krępuje Cię taka wysokość brzegów, gorąco polecam wielkokwiatowy, śnieżnobiały Fleurel o średnicy kwiatów powyżej 25 cm! Ta odmiana ma naprawdę duże kwiaty i bardzo niski wzrost jak na tę grupę dalii. W krajach zamorskich dalie wielkokwiatowe są zwykle nazywane daliami obiadowymi , co dosłownie oznacza „dalia wielkości talerza obiadowego”. Mam wiele takich odmian i wszystkie bez wyjątku są świetne! Nawiasem mówiąc, gorąco polecam sadzenie miniaturowych mieczyków z serii Glamini ( Tom, Zoe, Naomi, Christopher, Emily itp.) Przed wyższymi daliami krawężnikowymi , a także kilkoma wielkokwiatowymi begoniami Non-stop.
Co kochają, a czego nie lubią nasze piękności?
Dahlia to wieloletnia roślina zielna i raczej bezpretensjonalna. Świetnie czują się w słonecznym miejscu osłoniętym od wiatru, najlepiej na żyznej i dobrze przepuszczalnej glebie. Nie są mrozoodporne i nie zimują na otwartym polu środkowym pasem. Po pierwszych jesiennych przymrozkach ich bulwy zbiera się do przechowywania w zimie. Pod względem czasu kwitnienia dalie praktycznie nie mają sobie równych. Aby przedłużyć ten wspaniały triumf kolorów i chronić je przed pierwszymi jesiennymi przymrozkami, kilka z Twoich najdroższych odmian i kolorów można sadzić w szklarni natychmiast po zebraniu pierwszych wczesnych warzyw i zieleni.
Odmiany dalii są tak różnorodne, że tylko jedna z nich może stworzyć osobny ogród kwiatowy lub piękny kwietnik. Można je łączyć z różnymi wieloletnimi i rocznymi kwiatami, ponieważ całkiem dobrze dogadują się z innymi roślinami i świetnie czują się nawet w bardzo deszczowe i mroźne lato! Czas sadzenia i czas zbioru kłączy dalii w różnych regionach są różne, ale ogólną i dość prostą zasadą może być przestrzeganie przybliżonego czasu sadzenia ziemniaków w każdym z regionów. A kłącza dalii należy usunąć do przechowywania w okresie zbioru buraków, mieczyków i marchwi.
Cechy uprawy niewymiarowych dalii w pojemnikach
Zróbmy od razu rezerwację, że istnieje kilka opcji uprawy ulubionych w wazonach podłogowych i pojemnikach. Jednak te cechy, w takim czy innym stopniu, dotyczą większości innych jednorocznych lub wieloletnich roślin bulwiastych lub bulwiastych. Zasadniczo są one określane przez przyszłą lokalizację twojego pojemnika i możliwą częstotliwość podlewania sadzonych w nich roślin. Ogólna zasada dla każdego z poniższych przypadków powinna być taka, że pojemniki mają dobry drenaż na dnie, wystarczającą liczbę otworów do odprowadzania nadmiaru wilgoci i używają dobrze wentylowanego lub raczej wystarczająco oddychającego podłoża.
Podłoże powinno w pierwszym przybliżeniu zawierać darń, próchnicę (kompost), ziemię ogrodową i jakiś rodzaj proszku do pieczenia, w przybliżeniu w stosunku 1: 1: 1: 1 lub 1: 2: 1,5: 2. Oczywiste jest, że stosunek ten jest bardzo arbitralny i bardzo zależy od składu ziemi ogrodowej, składu i struktury kompostu, a także rodzaju i struktury użytego proszku do pieczenia. W podłożu, a także pod zdecydowaną większością innych roślin, nie można stosować świeżego lub słabo zgniłego obornika i kompostu. Po pierwsze z powodu możliwego nieprzyjemnego zapachu i możliwego pojawienia się różnych niechcianych owadów, a po drugie z powodu ewentualnych problemów z rozwojem mączniaka prawdziwego oraz wszelkiego rodzaju szarej i czarnej zgnilizny.
Jako proszek do pieczenia można użyć dużej rzeki i dobrze wypłukanego piasku, bardzo drobnego żwiru, wermikulitu, perlitu, drobnej keramzytu lub trochę torfu. Wszystkie te komponenty mogą być używane pojedynczo lub razem. Do drenażu możesz i powinieneś używać większych keramzytu, żwiru, połamanych garnków ceramicznych lub małych kawałków czerwonej cegły. Lepiej nie używać żwiru, cegieł i odpadów ceramicznych do zewnętrznych skrzynek balkonowych i okiennych, ponieważ czynią je wystarczająco ciężkimi.
Jest dość oczywiste, że jeśli zwierzęta mają być hodowane na zewnątrz balkonów lub w skrzynkach okiennych, to te ostatnie z punktu widzenia bezpieczeństwa przechodzących poniżej osób nie powinny być bardzo duże i ciężkie. Ale jednocześnie zbyt mała gliniana grudka, szczególnie w upalne i wietrzne dni, może bardzo szybko wyschnąć. Jak sobie z tym poradzić? To bardzo proste - dodaj do pojemnika trochę wermikulitu lub perlitu granulowanego, a także trochę granulatu hydrożelu. Materiały te w dużym stopniu regulują równowagę wodno-mineralną w Twoim pojemniku z kwiatami. W momencie podlewania lub po prostu nadmiaru wilgoci w pojemniku zdają się ją gromadzić, częściowo wchłaniając ją razem z nawozami mineralnymi. W tym przypadku hydrożel pęcznieje dość silnie, zwiększając objętość i rozmiar. Należy o tym pamiętaćdostosowując jego zużycie na jednostkę pojemności twojego podłoża. Z reguły instrukcje użytkowania zawierają wyczerpujące informacje na temat prawidłowego spożycia i stosowania hydrożelu, który jest bezbarwny lub zawiera różne nieszkodliwe barwniki wyłącznie do celów dekoracyjnych. W okresie suszy hydrożel i inne wymienione powyżej materiały stopniowo uwalniają do roślin wilgoć i zgromadzone w nich minerały. Nawiasem mówiąc, działają również granulki z ekspandowanej gliny.W okresie suszy hydrożel i inne wymienione powyżej materiały stopniowo uwalniają do roślin wilgoć i zgromadzone w nich minerały. Nawiasem mówiąc, działają również granulki z ekspandowanej gliny.W okresie suszy hydrożel i inne wymienione powyżej materiały stopniowo uwalniają do roślin wilgoć i zgromadzone w nich minerały. Nawiasem mówiąc, działają również granulki z ekspandowanej gliny.
Ale rezerwy tej wilgoci nie są nieograniczone i silnie zależą od warunków zewnętrznych (pogoda, temperatura otoczenia, obecność wiatru, materiał samego garnka lub samego pojemnika) i umiejscowienia pojemnika. Jeśli jest z tworzywa sztucznego, to przez większość dnia jest w półcieniu, na zewnątrz jest umiarkowanie ciepło lub pochmurno, chłodno, wtedy zapas wilgoci może wystarczyć na kilka dni. Ponadto przy takiej pogodzie nie wyklucza się opadów naturalnych. Jeśli znajduje się głównie po słonecznej stronie, a pogoda jest ciepła, gorąca i prawie bezchmurna, a doniczka wykonana jest z niemalowanej ceramiki, to zapas wilgoci może wystarczyć na kilka godzin lub najlepiej na jeden dzień roboczy, podczas którego będzie nieobecny. W takim przypadku lepiej jest zacieniać pojemniki,odsunąć się od bezpośredniego słońca lub poprosić kogoś z rodziny lub sąsiadów o ubezpieczenie podlewania.
To samo dotyczy większych wazonów podłogowych i pojemników, jeśli znajdują się w Twoim wiejskim domu lub w wiejskim domu, gdzie przebywasz tam tylko okazjonalnie, w weekendy. Powinni dodać 2-2,5 razy więcej hydrożelu niż zalecają instrukcje użytkowania. Jeśli zdecydujesz się sadzić dalie w dużych wazonach podłogowych lub pojemnikach tarasowych, które nie będą stać cały czas na słońcu, nie powinieneś ich zbyt aktywnie podlewać. W każdym przypadku, zwłaszcza jeśli pojemniki są zawieszone, podlewanie powinno być częste, ale niezbyt obfite, aby podłoże nie wypłukiwało się przez otwory drenażowe, a w pojemniku nie powstawały puste przestrzenie. Jest to szczególnie ważne w pierwszych tygodniach po posadzeniu roślin, kiedy ich system korzeniowy nie opanował jeszcze całej objętości dostarczonego im podłoża.
Tylko nie zapomnij dodać do pojemnika odrobiny zaufanego, złożonego nawozu granulowanego o przedłużonym działaniu na obficie kwitnące rośliny lub okresowo, raz na 10-14 dni, podlewać swoje zwierzęta złożone nawozy rozpuszczone wcześniej w wodzie do nawadniania. Od kwietnia do początku czerwca nawóz powinien zawierać więcej azotu i fosforu, a od około połowy czerwca do końca sierpnia - początku września azot, fosfor i potas powinny być w przybliżeniu takie same lub trochę więcej fosforu i potasu. Oczywiście obecność różnych pierwiastków śladowych, z wyjątkiem chloru i metali ciężkich, jest bardzo pożądana. Cóż, nie zapomnij okresowo odcinać pąków, które na nich wyblakły, aby zapewnić bardziej obfite kwitnienie zwierząt.
 |  |  |
Jak wybrać „dobrych sąsiadów” dla swoich dalii
Wśród partnerów dalii zwykle korzystnie wyróżniają się kwiaty o niebieskich barwach - w końcu w kolorach dalii nie ma w ogóle niebieskiego koloru. Dlatego dalie doskonale łączą się z niebieskimi, niebieskimi lub fioletowymi delfinami, akonitami, szałwią, dobrze wyglądają na tle nisko rosnących nagietków, wielokolorowych astry, petunii, ozdobnych zbóż, ukwiałów koronnych, celozji i innych jasnych roślin. A na tle zwykłych, dobrze skoszonych i zadbanych trawników nie wyglądają gorzej! Naprawdę mam nadzieję, że będziesz zainteresowany i naprawdę zakochasz się w tych niezwykle pięknych roślinach.
