Po raz pierwszy dowiedziałem się o tej niesamowitej roślinie z magazynu „Native Nature”. Natychmiast zatopił się w mojej duszy. I jak zapomnieć o wysokim (około dwóch metrów) olbrzymie o liściach jak figowiec i wiszących idealnie fioletowo-czerwonych kulkach (od 3 do 18 sztuk na krzaku), składających się z wielu przyjemnie pachnących kwiatów. Ten cud natury jest znany jako Asclepias syriaca (Asclepias syriaca). Możesz napisać osobną historię o tym, jak szukałem go do posadzenia u siebie, ale teraz nie o to chodzi.
Już sama nazwa nasunęła mi pojęcie: gdzie jesteśmy i gdzie jest Syria? Czy będzie rosło razem z nami? Okazało się, że ta roślina nie ma nic wspólnego z Syrią. Wszystko było zdezorientowane przez botaników minionych stuleci. Pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie jest szeroko rozpowszechniony, w południowych stanach jest uważany za szkodliwy chwast. Chociaż nasz klimat jest ostrzejszy, ale tutaj rośnie, i jak! A nasze mrozy do -32 ° C są dla niego niczym. To prawda, że daje nasiona tylko czasami. Są to brązowe, okrągłe niełupki z długim puszystym ogonem, po prostu dmuchnij - i polecą.
Początkowo wata była używana jako kultura techniczna. Z grubych włókien łodygi wykonano liny, z nasion - waty (stąd wata), a także materiał bardzo podobny do jedwabiu i posiadający właściwości hydrofobowe.
Łodygi zawierają mleczny sok z niewielką ilością gumy, więc pchła praktycznie nie jest uszkadzana przez różne robaki i pchły. Roślina ta ma również inne popularne nazwy - klin (nadany na podobieństwo pękniętego owocu z ogonem jaskółki), a także ziele eskulapa (to już wskazówka o jego właściwościach leczniczych). Łacińska nazwa vatnika to asklepias. Według mitologii greckiej Asklepios był imieniem boga uzdrawiania. Odwar z korzeni tej rośliny jest silnym środkiem wymiotnym i przeczyszczającym. Są leczeni ropniami. W medycynie ludowej bulion jest stosowany jako antidotum na wściekliznę, guzy i opuchliznę. Według legendy Eskulap leczył ludzi tą rośliną. Musisz jednak wiedzieć, że mleczny sok z mlecza zawiera glikozyd asklepidianu, który jest bardzo trujący dla zwierząt stałocieplnych i ludzi i może powodować śmiertelne zatrucie. W związku z tym,postępując zgodnie z recepturami tradycyjnej medycyny, musisz być ostrożny.
W dzisiejszych czasach wata syryjska jest używana bardziej jako roślina ozdobna. Jest bardzo piękny, szczególnie w okresie kwitnienia. Roślina ma wysoką, jędrną, gęstą, owłosioną łodygę z dużymi, podłużnymi, eliptycznymi, przeciwległymi liśćmi. Kwitnie w drugiej połowie lata przez miesiąc, później w zacienionych miejscach, ale dłużej. Vatochnik jest całkowicie bezpretensjonalny i odporny na suszę, ale podobnie jak większość roślin preferuje żyzną glebę, szczególnie uwielbia miejsca, w których rosła pokrzywa, wystarczającą wilgotność i słońce. W tych warunkach pojawia się w całej okazałości. Lepiej jest go używać w pojedynczych nasadzeniach, jak roślina okazowa, aby wyglądała lepiej. Można ją posadzić na tle kwiatowego ogrodu, obok altany, ławeczki do relaksu. Po prostu nie dodawaj do niego innych roślin - jest agresywny. Dodatkowo rośnie silnie.Jego grube (do 1 cm) pełzające korzenie z licznymi pąkami są usuwane każdego roku z rośliny matecznej w odległości do jednego metra. W przypadku sadzenia w pojedynkę łatwiej jest regulować liczbę łodyg.
Rozmnażanie nasion waty jest trudne ze względu na rzadkie przypadki jajników nasion, a oczekiwanie na kwitnienie sadzonek zajmuje 2-3 lata. Przez 8 lat nasiona na moich roślinach zawiązały się raz, tylko 4 owoce dojrzewały. Dlatego łatwiej jest zbierać kawałki kłączy (10-15 cm z pąkami) pod koniec kwietnia - maja, zanim pojawią się pierwsze pędy.
Ta roślina może być rozmnażana przez zielone sadzonki. Młode pędy o wysokości 10–15 cm są cięte lub odłamywane, w takim przypadku nie ma potrzeby, aby zamrożony sok mleczny utworzył film. Natychmiast usuń część liści, pozostawiając tylko górne i posadź je w mokrym piasku. Sadzonki zakorzenią się w ciągu 2-3 tygodni.
Roślina ta jest bardzo aromatyczna iw okresie kwitnienia jest doskonałą rośliną miododajną. Ponadto miód jest uważany za leczniczy.
Wata syryjska nie jest jedynym przedstawicielem tego rodzaju. Występuje również wełnista kalifornijska (Asclepias californica) i mięsno-czerwona lub wcielona (Asclepias incarnata), która kwitnie podobnymi kwiatami zebranymi w tarcze i nigdzie nie „pełza”. Inny gatunek - wata Kurassavskiy (Asclepias curassavica) - jest uprawiana jako roślina jednoroczna (hodowana za granicą do cięcia) lub jako roślina doniczkowa. W naszych warunkach bez problemów rośnie tylko wata syryjska i czerwona mięsna.
