Wygląda na to, że konwalia wszyscy wiedzą. Jego delikatne i wzruszające dzwonki z kroplami rosy nie pozostawiają nikogo obojętnym. Jego nazwa jest tłumaczona z niektórych języków europejskich jako dzwon majowy (niem. Maiglöckchen). A tymczasem nawet rodzina, do której należy, w różnych książkach jest wskazywana na różne sposoby. Wcześniej tradycyjnie należał do rodziny lilii, obecnie jest migrowany do rodziny szparagów ( Asparagaceae), a wcześniej przez pewien czas przebywał nawet w osobnej rodzinie - Landysheva.
Jest to wieloletnie zioło. Podziemne organy reprezentuje system kłączy o korzeniach przybyszowych, więc cała polana konwalii może początkowo okazać się prawie jedną rośliną. I żeby było chociaż jakiś sposób na zapylenie krzyżowe, a kwiat sam się nie zapyla, konwalia ma zjawisko o podstępnej nazwie botanicznej - protoandria, przetłumaczona na język nie-botaniczny oznacza, że pyłek najpierw dojrzewa w kwiecie, ale słupek nie jest jeszcze gotowy i nie występuje samozapylenie. A owady, zwłaszcza pszczoły, przenoszą pyłek na inne kwiaty. Owocem jest jagoda z 2-6 nasion, okrągła, pomarańczowo-czerwona. I tutaj pojawia się druga adaptacja konwalii do aktywnego rozprzestrzeniania - jej jasne owoce są zjadane przez ptaki - na przykład niektóre gatunki drozda, a po przejściu przez siebie są przenoszone na duże odległości.
Konwalia kwitnie od maja do czerwca; owoce dojrzewają w czerwcu-lipcu.
Bukiet konwalii jest uniwersalny, można go zaprezentować na każdą uroczystość. W języku kwiatów konwalia oznacza szczęście i miłość, zdaje się mówić: „Szczęście jest bardzo blisko i na pewno nadejdzie”.
Konwalia (convallariamajalis) ma bardzo dużą powierzchnię, i wydzielają liczne podgatunki: lilia Zakaukaska ( Convallaria majalis L . . Var Transcaucasica . (Utkin ex Grossh) Knorring), która rośnie na Kaukazie Północnym i lilii Keyzke ( Convallaria majalis . L. var Keiskei (Miq.) Makino), znaleziony na południu Dalekiego Wschodu. Konwalia majowa Keiske - Convallaria majalis L. var. keiskei (Miq.) Makino, obecnie należy do specjalnego gatunku - konwalii Keiske ( Convallaria keiskeiMiq.). Chociaż ten podział nie jest uznawany przez wszystkich botaników. Ale wszystkie z nich są zbierane do dalszego wykorzystania w medycynie.
 |  |
Konwalia preferuje siedliska umiarkowanie wilgotne, ale rzadko spotyka się ją również w szerszym zakresie ekologicznym - od łąkowo-stepowej po bagienno-łąkową, co czyni ją cenną rośliną ozdobną na terenach zacienionych i podmokłych. Stosunek konwalii do światła zależy od strefy uprawy: im dalej na południe i cieplejszy klimat, tym bardziej kocha cień. W północnej części pasma konwalia jest rośliną światłolubną, która występuje głównie w miejscach otwartych. Na południu konwalia jest bardziej odporna na cień. Ale w każdym razie przy bardzo silnym cieniowaniu konwalii liczba pędów generatywnych maleje i praktycznie przestaje kwitnąć.
Na miejscu lepiej sadzić go na glebach obojętnych i lekko zasadowych, luźnych i bogatych w materię organiczną.
Właściwości lecznicze konwalii
W medycynie wykorzystują część nadziemną (trawę), zebraną w fazie kwitnienia, a także liście konwalii (w tym konwalia Keiske). I tutaj musisz zawsze pamiętać, że urocza i delikatna konwalia może być śmiertelna.
Zielarze od wieków uważali korzenie konwalii za lekarstwo na osłabienie serca, duszność, tachykardię i dodatkowe skurcze.
W Niemczech bardzo modne jest wybieranie rośliny roku z określonej kategorii. Jest nominacja „Roślina Lecznicza Roku”, ale konwalia otrzymała w 2014 roku zupełnie inną nominację „Trująca Roślina Roku” (aw tym roku w tej nominacji króluje kalifornijska escholzja). A jeśli się nad tym zastanowić, to naprawdę ten delikatny i wzruszający kwiat, przy bliskim znajomości, jest poważnym niebezpieczeństwem, jak każda roślina zawierająca glikozydy nasercowe. Dzięki swoim właściwościom jest spokrewniony z naparstnicą, ciemiernikiem i strofantem, które są używane przy niewydolności serca, a zatem należy do tych roślin, których samodzielne stosowanie jest niedopuszczalne! Od wieków wielu zielarzy i lekarzy uważało konwalia za bezpieczniejszą niż naparstnice. Ale to tylko częściowo prawda. Konwalia może być również bardzo niebezpieczna, jeśli zostanie niewłaściwie użyta.I zawsze należy pamiętać, że roślina jest żywym organizmem iw zależności od warunków wzrostu i pogody zawartość silnych glikozydów nasercowych może być bardzo duża.
Konwalia majowa ma trzy rodzaje surowców leczniczych: liście, trawę i kwiaty.
W średniowieczu był chętnie stosowany w Europie przy niewydolności serca, obrzękach i wielu innych chorobach. Ale potem został całkowicie wyparty przez naparstnicę. Wprowadzony do rosyjskiej medycyny naukowej był S.P. Botkin. W XX wieku ponownie wrócił z Rosji do medycyny europejskiej.
Surowce konwalii są trujące, a ich spożycie z innymi rodzajami roślin leczniczych jest niedopuszczalne.
Naziemne części konwalii majowej zawierają do 40 glikozydów nasercowych, z których najważniejsze to konwalotoksyna, desglukoheirotoksyna, konwalozyd itp. Glikozydy nasercowe konwalii Keiske nie są identyczne z glikozydami konwalii majowej.
Glikozydy konwalii nie są zbyt trwałe i nie mają efektu kumulacji, to znaczy praktycznie nie kumulują się w organizmie i są szybko wydalane. Preparaty z konwalii wzmagają skurcze serca, ale spowalniają ich rytm, zwiększają oddawanie moczu, łagodzą ból, duszność, sinicę i obrzęki.
W wyniku badań laboratoryjnych ujawniono, że inne glikozydy, które nie są zawarte w lekach nasercowych, mają również bardzo ciekawe działanie. Na przykład Convallamaroside może zmniejszać angiogenezę (tj. Proliferację naczyń) i ma działanie przeciwnowotworowe.
W preparatach z konwalii odnotowano również właściwości inhibitora lipoksygenazy, enzymu zawierającego żelazo, katalizującego reakcję dioksygenacji, czyli przyłączenia dwóch atomów tlenu do wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. I to jest reakcja peroksydacji, z którą walczą przeciwutleniacze.
Zastosowanie w medycynie
Nalewka i wyciąg z ziela konwalii, a także krystaliczny glikozyd Konvallatoksin i nowogalenowy lek Korglikon, zawierający ilość glikozydów, są stosowane w nerwicach serca, a także w niewydolności serca.
Ale nadal istnieje branża, w której stosowanie konwalii nie jest tak niebezpieczne - homeopatia. Leki homeopatyczne charakteryzują się bardzo niskim stężeniem składników aktywnych i są stosowane w nieco innych przypadkach niż w tradycyjnej ziołolecznictwie. Zakres zastosowań - od dolegliwości gardła po choroby nerek.
Surowce z konwalii Keiske są wykorzystywane wyłącznie do przygotowania preparatów ziołowych oraz do produkcji konwaflawiny, która jest stosowana jako środek przeciwhepatotoksyczny.
Aromat konwalii często można znaleźć w produktach perfumeryjnych. Kto nie pamięta perfum „Silver Lily of the Valley”. Ale spieszę się zawieść - zapach jest syntetyczny. Zakup naturalnego aromatu konwalii jest niezwykle drogi i nieefektywny. Dlatego aromat ten uzyskuje się poprzez syntezę olejku eterycznego z kolendry z półproduktów.
