Gladiolus Muriel, lepiej znany jako acidander

Muriel gladiolus (Gladiolus murielae) - nie jest nową rośliną. Ogrodnicy znają to pod przestarzałą nazwą Acidanthera bicolor , czyli pachnący mieczyk. Według badań genetycznych gatunek ten jest obecnie klasyfikowany jako mieczyk. Nosi imię Muriel Eskin (1879-1967).

W naturze roślina występuje w Afryce Wschodniej, głównie w Etiopii, a także w Burundi, Malawi, Mozambiku, Tanzanii, ale uprawiana jest prawie we wszystkich częściach świata.

Jest to bulwiasta bylina z prostą łodygą i liniowymi lub wąsko widocznymi liśćmi o jasnozielonym odcieniu. Kwitnie w drugiej połowie lata, w sierpniu-wrześniu, bardzo długo i obficie. Kwiaty są duże i wdzięczne, białe z fioletową plamką pośrodku, z delikatnym przyjemnym aromatem. Są zebrane w kwiatostany w kształcie kolców z kilkoma kwiatami.

Bulwy rośliny pojawiają się w sprzedaży wiosną, często pod dawną nazwą - acidantera. Ubrani są w jasnobrązową muszlę, pod którą ukryta jest biała żarówka o średnicy do 3 cm.

Rozwój

Bulwy sadzi się na środkowym pasie w maju, na głębokość około 10 cm, w odległości do 30 cm od siebie. Aby kwitnienie zaczęło się wcześniej, w marcu można sadzić acidander w doniczkach. Do końca maja trzymane są w ciepłej szklarni lub dobrze oświetlonym parapecie, po czym sadzi się je w ogrodzie. Możesz również zostawić roślinę w pojemnej donicy, wystawiając ją na świeże powietrze. Ta opcja uprawy pozwala uzyskać potężne rośliny z wcześniejszym kwitnieniem.

Musi być dobrze przepuszczalna gleba ogrodowa o lekkiej strukturze. Skład najlepiej lekko kwaśny, lepiej neutralny i dostatecznie plenny.

Gladiolus Muriel jest rośliną bardzo ciepłolubną i światłolubną, dlatego jeśli grozi ostry trzask zimna, konieczne jest zastosowanie materiału okrywającego. Pożądane jest regularne pielenie, poluzowanie i podlewanie, ale bez podlewania. Opatrunek wierzchni z nawozami mineralnymi nakłada się 2-3 razy w okresie wegetacji (w tym celu można użyć specjalistycznego nawozu do roślin cebulowych). Pomocne jest mulczowanie niewielką warstwą kompostu. Aby nie stracić dekoracyjności nasadzeń grupowych, nie można zapominać o usuwaniu wyblakłych kwiatów. Po zakończeniu kwitnienia szypułki są odcinane, pozostawiając tylko dolne liście.

Roślina może zimować w otwartym terenie tylko w ciepłych regionach południowych, gdzie temperatura zimą nie spada poniżej -17 ° C. Roślina nie toleruje mroźnych zim w środkowej strefie.

W październiku przed mrozem należy wykopać bulwy, odciąć całą część nadziemną i suszyć przez miesiąc w pomieszczeniu o temperaturze około + 20 ° C. Następnie usuwa się stare bulwy i korzenie, a materiał sadzeniowy przechowuje się do następnego sezonu w temperaturze około + 15 ° C w papierowych torebkach. W maju rośliny sadzi się w ziemi, dzieci są oddzielone od dużych cebul. Ponieważ roślina ta jest podatna na choroby gnilne, zaleca się wstępne traktowanie cebulek fungicydem Maxim.

Reprodukcja

Gladiolus Muriel rozmnaża się przez bulwy lub dzieci, ma dobrą reprodukcję. Rozmnażanie nasion praktycznie nie jest stosowane.

Za pomocą

Roślina świetnie nadaje się do nasadzeń pojedynczych grup lub prefabrykowanych klombów. Wygląda dobrze, gdy rośnie w doniczkach, tylko to będzie wymagało zwiększonego podlewania i dodatkowego karmienia. Jest jeszcze jedna wada uprawy pojemnika - bulwy układane są mniejsze. Roślina jest również często używana do cięcia, ale aromat kwiatów jest na tyle silny, że zdecydowanie nie warto umieszczać jej w sypialni.