Obserwowanie roślin ogrodowych daje wiele ciekawych rzeczy. Tutaj np. Daurian moonseed (Menispermum dahuricum) - nawiasem mówiąc, pojawił się w naszym ogrodzie w 2001 roku. I przybył z regionalnego centrum Rodniki w regionie Iwanowo od słynnego miłośnika roślin A.A. Saleeva.
Naukowcy z książki jednogłośnie twierdzą, że ta winorośl jest dwupienna. Oczywiście, jeśli w ogrodzie rośnie jeden egzemplarz, nie ma co liczyć na nasiona. Po prostu nie mają gdzie się pojawić: roślina męska ich nie produkuje, a roślina żeńska nie może istnieć bez mężczyzny. Ale jest jasne, że Niepokalane Poczęcie wcale nie jest fantazją ani fikcją. Zdarza się.
Więc wiesz
 |
Rodzina Menispermaceae (około 70 rodzajów i 450 gatunków) jest w większości tropikalna i subtropikalna. Rośliny penetrujące umiarkowane szerokości geograficzne w rodzinie - jedna lub dwie i niezliczone. W Europie w ogóle nie ma moonseedów, aw Rosji ich jedynym przedstawicielem jest właśnie bohater tego spisku, dauryjski koczkodan, czyli bluszcz amurski.
Istnieją tylko dwa gatunki z rodzaju Menispermum , jeden w Ameryce Północnej, a drugi na Dalekim Wschodzie. Dlatego wydaje się dziwne, że sama rodzina otrzymała imię tak małego przedstawiciela. W ogrodnictwie ozdobnym gatunek azjatycki, jako gatunek bardziej dekoracyjny, jest używany znacznie częściej niż jego amerykański „odpowiednik” kanadyjski (Menispermum canadense) .
Daurian moonseed to pnącze półkrzewiaste. Oznacza to, że jego pędy są częściowo zdrewniałe, a częściowo pozostają zielne. W praktyce wszystko zależy od ich wieku. Pędy roczne są cienkie jak sznurówka do butów i całkowicie trawiaste. Z wiekiem liany gęstnieją do średnicy 10-15 mm i zwiększa się stopień, czyli wysokość ich zdrewnienia. W szczególnie sprzyjające zimy pędy rośliny płoszącej mogą przetrwać do 2 metrów wysokości. Jeśli chodzi o całkowitą wysokość winorośli, zwykle nie przekracza ona 4 (5) m.
Najbardziej niezwykłą cechą koczkodana są jego liście. Są wielkości lipy, mają stosunkowo długie (5-15 cm) ogonki liściowe, całobrzeżne, z 3-5 niewyraźnie zaznaczonymi płatami, symetryczne względem osi podłużnej. Co ciekawe, wszystkie liście są mniej więcej tej samej wielkości, a ich wierzchołki są skierowane ściśle w dół, tworząc w ten sposób rodzaj mozaiki kafelkowej. Liście moonsed są bardzo podobne pod względem kształtu i wielkości do liści bluszczu.
 |  |
Nasiona księżyca kwitną stosunkowo późno, około początku czerwca, i kwitną przez około trzy tygodnie. Kwiaty biało-zielone, drobne, dwupienne, zebrane w małe pędzelki. Owoce to kuliste pestkowce o średnicy około 10 mm, w małych asymetrycznych gronach po 5-12 szt., W pełnej dojrzałości borówkowo-czarne. Nasiona są stosunkowo duże, w kształcie półksiężyca, co było powodem przypisania nazwy winorośli krzewiastej do winorośli.
Wszystkie części moonseed są trujące. Owoce są uważane za szczególnie niebezpieczne, jeśli je zjesz, możesz uzyskać poważne zatrucie. Jednak niewiele osób chce jeść jagody o nieprzyjemnym smaku.
Jednocześnie w małych dawkach roślina ma działanie lecznicze. W medycynie stosuje się zarówno owoce, jak i korzenie mączlików. Mają działanie uspokajające i hipotensyjne. Są stosowane przy nadciśnieniu, bólach głowy, zwiększonej pobudliwości nerwowej, zapaleniu wsierdzia. Chińczycy ujawnili w roślinie działanie przeciwkaszlowe. Japończycy używają go do leczenia reumatyzmu.
Próbuję przeszczepić i co z tego wyszło
W rzeczywistości roślina ta rośnie bardzo aktywnie. Jego poziome korzenie rozłogowe dosłownie skręcają się we wszystkich kierunkach. Pod tym względem moonseed przypomina chmiel i trawę cytrynową. W naszym ogrodzie liana czołgała się nawet pod wydeptaną ścieżką. Wyszedłszy po drugiej stronie, spędziła rok lub dwa, szukając wsparcia i prawie nie dorastała. Potem, gdy ją znalazła, urosła i utworzyła nowy ośrodek krzewienia. Wniosek z tego wynika, że krzewiasta roślina słabo rośnie bez podparcia.
Opierając się na właściwościach rośliny koczkodana do tworzenia wielu pędów (i przy braku nasion), główną metodą jej rozmnażania jest "zagajnik". Ale pędy nie pojawiają się tak szybko w winorośli, ale chciałem szybko ustalić jego rozmnażanie.
Najpierw wypróbowałem zielone sadzonki. Jechałem z nimi przez trzy lata - bez rezultatu. Następnie zrobił to samo z kawałkami drewna - zero. Trzecia próba - ścinam te same ścinki, ale nie wiosną, a jesienią i zakopuję je w torfie. Wiosną wykopałem - wszystko jest bezpieczne. Siedząc w szklarni i obserwując. Początkowo wszystko szło dobrze, sadzonki żyły, pąki zaczęły rosnąć, liście stopniowo kwitły. Na niektórych sadzonkach rozpoczął się proces tworzenia kalusa. Ale potem, jeden po drugim, sadzonki zaczęły gnić i wypadać. Ostatecznie z trzystu sadzonek tylko jednemu udało się ukorzenić. Wniosek - sadzonki rośliny wrzosowatej są nieproduktywne.
Jeśli góra nie idzie do Mahometa
Zima 2013/2014 była niezwykle łagodna. Rośliny miały zimować lepiej niż zwykle. Okazało się, że moonseed przezimowali skuteczniej niż kiedykolwiek. Jego rzęsy pozostały nienaruszone do wysokości ponad metra, podczas gdy zwykle pozostawało tylko 20-50 cm, jednak nie można było oczekiwać po tym nic nowego.
W tym czasie moonsed rósł w ogrodzie przez ponad dziesięć lat i był tak nudny swoim wyglądem, że po prostu nie zauważyłem jego kwitnienia. I jak zauważyć, czy kwiaty są nie tylko niepozorne, ale także starannie zakamuflowane w grubej koronie. Cóż, nie trzeba było czekać na owoc z winorośli (jak z kozła mleka).
Ale sprawy potoczyły się inaczej. Na początku września, na kolanach, wypryskałem nóżki winorośli. I nagle z tego niezwykłego punktu obserwacyjnego wewnątrz korony ujrzałem czarne jagody. - Nie może być! Rozdzielił liście - na pewno! Kiedy zbadałem całą lianę, okazało się, że owoców jest całkiem sporo - kilkanaście i pół szczotek. Wkrótce je zebrałem i zgodnie z zaleceniami książki, natychmiast je zasiałem. Sadzonki, według tych samych ksiąg, powinny pojawić się w maju. Czekamy!
Co się stało z winoroślą? Jak udało jej się ustawić owoce? Nie mam o tym pojęcia. Załóżmy, że zakład usłyszał moje prośby.
Sadzenie i odejście
 |
Błędem byłoby powiedzieć, że moonseed jest wybredny. Ale ma charakter do rozważenia. Jeśli bardzo krótko opiszesz jego preferencje, miejsce sadzenia powinno być słoneczne, a gleba żyzna i wystarczająco napowietrzona.
Że to ważne, przekonałem się z własnego doświadczenia, ponieważ na początku wybrałem niewłaściwe miejsce - po północnej stronie altany. Liana wychowała się tam słabo i byłem prawie pewien, że tak powinno być. Ale duch badawczy zmusił mnie do wypróbowania innych opcji lokalizacji. Wkrótce pojawiło się miejsce na otwartym słońcu z lżejszą glebą, z którego od razu skorzystałem. I stał się cud. Wydawało się, że roślina ta ożyła ze snu zimowego. W ciągu zaledwie trzech lat wykonał wiele sesji i wreszcie mogłem zobaczyć, do czego był zdolny.
Lądowisko. Gleba. Otwarte słońce lub lekki półcień z koroną wychodzącą na „słońce”. Bliskie wody gruntowe i obecność wielu dużych drzew uciskają lianę.
Podczas sadzenia pojedynczego krzewu należy wykopać otwór o głębokości około 40 cm i średnicy około 50 cm Mieszankę gleby można wykonać na bazie ziemi liściastej, próchnicy i piasku 1: 1: 2.
Nawóz. Podlewanie. Nawożenie żywych zwierząt jest nie tylko przydatne, ale także pożądane. Ale nie możesz wykopać kręgu przy pniu. Dlatego mulczowanie ze stopniowym wprowadzaniem pozostaje główną metodą aplikacji. Jako ściółkę możesz użyć różnych materii organicznej - wentylowanego torfu, puszystej próchnicy, różnych kompostów. Możesz dodawać ściółkę przez cały sezon, ponieważ jest wchłaniana przez glebę. Podczas pielenia związki organiczne są „ukryte” w głębszych horyzontach, starając się jednocześnie nie naruszać korzeni winorośli.
W pierwszej połowie lata (od początku maja do połowy lipca) warto przynajmniej raz (lepiej niż dwa) wykonać płynny top dressing z „klasycznym” naparem ziołowym. Aby to zrobić, weź 2 gęsto upakowane wiadra ziela pokrzywy na 200 litrową beczkę wody i pozostaw na 2 tygodnie. Powstały „zacier” podlewany jest winoroślą, przylegając do dawki - jedno wiadro na krzak lub dwa wiadra na metr bieżący.
Wskazane jest tak częste podlewanie mokasynów, aby gleba była stale umiarkowanie wilgotna. Po 3-4 dniach od podlania okazuje się, że poluzowuje się i natychmiast dodaje dawkę ściółki.
Amur zamiast Karpat
Bluszcz (Hedera) od dawna interesuje ogrodników. Nie jestem wyjątkiem. Wypróbowałem pięć jego odmian. Dwie z nich, pokonując wszelkie przeciwności, stały się niezniszczalną częścią naszej kolekcji. To prawda, że rosną zupełnie inaczej niż na zdjęciach z Francji i Hiszpanii. Oznacza to, że rosną, ale nie tworzą tak eleganckich zielonych paneli, z powodu których doceniany jest bluszcz. Na ogół nie zachowuje się jak winorośl, ale jak roślina okrywowa. Zamiast „wspinać się po ścianie” - rozprzestrzenia się. A nawet jeśli się wspina, to nie więcej niż metr, a nawet wtedy w osobnych rzęsach. Ogólnie jest kora - i tak nie jest.
Moonseed może być, jeśli nie zamiennikiem, to dobrą imitacją bluszczu. Z czymś i liśćmi nie jest od niego gorszy. Dla mnie osobiście ładniejsze są łuskowate liście. Obiektywnie tak jest. Po pierwsze są zawsze świeże, ich powierzchnia pozostaje nieskazitelnie czysta i gładka od wiosny do żółknięcia jesienią. Po drugie, mozaika liści, którą tworzy koczkodana roślina, jest elegancka i przyjemna dla oka. Sama liana, chociaż ma tendencję do pełzania, wcale nie jest agresywna. Jeśli chodzi o część naziemną zakładu, to w ogóle nie ma na to żadnych skarg. W każdym razie moonseed jest łatwiejszy w zarządzaniu niż wszystkie winogrona, w tym dziewica (parthenocissus), a nawet kirkazon z drzewiastym nosem. Ponadto obecność wsparcia „dyscyplinuje” winorośl.
Ogólnie rzecz biorąc, moonseed jest wspaniałą dekoracyjną liściastą lianą z dobrą perspektywą w kształtowaniu krajobrazu. Jeśli chodzi o zimotrwalosc, plotki o jej niedostateczności są wyraźnie przesadzone.
Kolumny. Daj ruchomemu wspornikowi kolumnową podporę, a on zamieni go w dość płaską kolumnę o średnicy około pół metra. Wysokość takiej kolumny może wynosić od 2 do 3m. To najprostsza technika kształtowania krajobrazu, ale w odpowiednich rękach może wyglądać bardzo okazale. Zadaniem projektanta jest ich piękne ułożenie. Wyobraź sobie np. Żywą kolumnadę w duchu greckich bazylik, tylko bez „dachu”, przy wejściu do hotelu, pod pomnikiem, w ogrodnictwie kościoła ...
Dekoracja elewacji. Żywopłoty. W obu przypadkach główną trudnością jest wsparcie. Przede wszystkim musi to być siatka. A jej wysokość może wahać się od 2 do 3 m. Do kształtowania krajobrazu ścian, tak aby liana „pracowała” na całej długości, można dopuścić wyższe podpory, do 3,5 m. Nie zaleca się używania ogniwa łańcucha jako podpory. Lepiej jest wykonać siatkę specjalnie, ze znacznie rzadszą kwadratową klatką niż z ogniwem łańcucha - od 10 × 10 cm do 20 × 20 cm.
Łuki. Zielone łuki stają się teraz modne. I ten trend prawdopodobnie się utrzyma. W rzeczywistości nie ma bardziej kuszącego elementu do dekoracji strefy wejściowej niż łuk. Łuk jakby zaprasza cię do przejścia. Nic dziwnego, że są teraz tak popularne wśród sklepikarzy i małych firm z osobnym wejściem. Jednak najczęściej łuki są używane niezależnie, to znaczy bez ich kształtowania. I zdarza się, że sadzą zieleń martwymi „roślinami”. Nie trzeba dodawać, że też może być piękny. A jednak łuk opleciony prawdziwą winoroślą jest przynajmniej bardziej naturalny.
Co musisz wiedzieć - łukowate podparcie powinno być ażurowe, to znaczy spawane z mniej lub bardziej cienkich prętów, ponieważ liana z trudem wspina się po rurowych łukach i nie trzyma się dobrze na nich. Optymalna wysokość łukowego otworu wynosi 2,5 m, maksymalnie 3,0 m. Sadzonka jest sadzona na każdej łukowatej „nodze”. Idąc w kierunku, ostatecznie całkowicie ukryją samą podpórkę.
Zdjęcie autora
Sadzonki pocztą.
Krzewy, byliny i drzewa do ogrodu. W sumie istnieje około 200 odmian i gatunków. Rodzinna szkółka z wieloletnim doświadczeniem w wysyłce roślin do różnych regionów Rosji. Na życzenie wraz z opłaconą kopertą prześlemy katalog z warunkami wysyłki.
Adres: 600028, Vladimir, 24th pass, 12.
Smirnov Alexander Dmitrievich
Sklep internetowy w serwisie
www.vladgarden.ru
