Ta bezpretensjonalna roślina jest często uprawiana w miejskich rabatach kwiatowych, zwłaszcza tam, gdzie świeci palące słońce i jest mało wilgoci. Kwitnie w lipcu i zdobi krajobraz aż do mrozów. Na działkach domowych można go znaleźć rzadziej - jego średniej wielkości kwiatostany przegrywają w konkurencji z bardziej bujnymi kwiatami. Ale to naprawdę wszechstronna roślina. Nadaje się na rabaty, na kalenice i na rabaty oraz na pojemniki, ale co najważniejsze - do cięcia.
„Kwiaty” gomfrenu to wierzchołkowe kwiatostany-główki, których kolor nadają jasne zmodyfikowane liście - przylistki, a wśród nich giną drobne rurkowate kwiaty podobne do goździków, widoczne są tylko pęki złotych pręcików. Kształtem kwiatostany przypominają koniczynę.
Przylistki są cienkie, dzięki czemu cięcie jest bardzo dobre, do 9 dni, utrzymuje się w żywym bukiecie, a także idealnie nadaje się do suszenia. Odetnij gomphrenę, gdy tylko kwiatostany będą całkowicie otwarte. Liście są usuwane, nagie łodygi są wiązane w pęczki i zawieszane do góry nogami w ciemnym, suchym, dobrze wentylowanym miejscu. Główki kwiatostanów nie rozpadają się, a suszone kwiaty zachowują atrakcyjny wygląd przez ponad 2 lata.
Jeśli do klombów stosuje się zwykle niskie odmiany (na przykład mieszanka odmian Buddy jest szeroko rozpowszechniona w naszym kraju, kulista, o wysokości zaledwie 15 cm), to zwykle do suszonych kwiatów stosuje się wyższe odmiany. W ostatnim czasie Gomfrena stała się przemysłową rośliną ciętą, uzyskano odmiany o wysokości od 40 do 80 cm.Rośliny są rozgałęzione, dzięki czemu z jednego egzemplarza można uzyskać do 15 pociętych łodyg.
Gomfrena należy do rodziny amarantusów. Karl Linnaeus zapożyczył dla niego nazwę nadaną mu przez Pliniusza, prawdopodobnie od amarantusa, i wspomnianą w pracy francuskiego botanika Jacquesa Daleshana (1513-1588), brzmiała jak gromfena.
W naturze występuje 133 gatunki gomfrenu, które są powszechne w regionach tropikalnych obu półkul. Ale tylko kilka gatunków z Ameryki Południowej, gdzie odnotowuje się największą różnorodność gatunków, ma wartość dekoracyjną. Z natury są to byliny, ale są tak ciepłolubne, że można je tu uprawiać tylko jako jednoroczne. Uprawiane są na kontynencie amerykańskim od XVIII wieku.
Globular Gomphrena (Gomphrena globosa) - najczęstszy z Gomphrena. Swoją nazwę otrzymała od kulistego kształtu kwiatostanu o średnicy 3-4 cm, który ze względu na barwne wypustki może być biały, różowy lub fioletowo-fioletowy. Wysokość rośliny wynosi około 40 cm, ale w ciepłych regionach południowych może osiągnąć 70 cm.
 |  |
Gomphrena Haag (Gomphrena haageana) - niska do 30 cm, charakteryzuje się stożkowatym kształtem kwiatostanu żółto-pomarańczowego lub pomarańczowo-czerwonego. Bardzo ciepłolubna, pochodzi z Teksasu, Nowego Meksyku i północno-wschodniego Meksyku. Odporny na ciepło i wiatr.
Od końca lat 90. hodowcy zaczęli oferować nowe, ekscytujące odmiany, często hybrydy fuksji gomphren i Haage (Fireworks), truskawek (Strawberry Fields), lawendy (Lavender Lady).
 |  |
Rosnące gomphren
Warunki wzrostu . Na gomphren wybiera się otwarte, słoneczne, ogrzewane miejsce, najlepiej chronione przed zimnymi wiatrami.
Roślina potrzebuje gleby luźnej, żyznej, obojętnej lub lekko zasadowej (pH 6,1-7,8). Należy go opróżnić, bez zastoju wilgoci.
Wychodzę . Gomfren można zaliczyć do roślin o niewielkich wymaganiach konserwacyjnych. Opatrunek wierzchni jest wymagany tylko w przypadku młodych roślin. Później mogą tylko zaszkodzić, pozbawiając roślinę kwitnienia.
Nawiasem mówiąc, kwitnienie w dużym stopniu zależy od warunków pogodowych. W zimne, deszczowe lato roślina może w ogóle nie kwitnąć, zwłaszcza gomphren Haage.
Podlewanie jest konieczne tylko w przypadku młodych roślin, a zaawansowane rośliny są podlewane tylko podczas silnej suszy. Należy podlewać u nasady, aby woda nie dostała się na liście, w przeciwnym razie mogą pojawić się na nich plamy.
Szkodniki i choroby. Ważne jest, aby gomphren był prawie odporny na szkodniki i choroby.
Powielanie gomfrenu
Ta roślina jednoroczna jest uprawiana przez wysiew nasion. Można siać bezpośrednio do gruntu (pod koniec maja, bo w ogóle nie toleruje mrozu). Ale bardziej niezawodny - dla sadzonek 6-8 tygodni przed końcem mrozu, tj. koniec marca-początek kwietnia. Warto namoczyć nasiona przez 1-2 dni, aby zwiększyć kiełkowanie. Siej je w nadmiarze, ponieważ sadzonki kiełkują powoli i rzadko.
Nasiona są wrażliwe na światło, więc nie są zapieczętowane, a jedynie lekko posypane wermikulitem i kiełkujące w świetle. W temperaturze + 22 ... + 24 ° C sadzonki pojawiają się w 10-14 dniu.
Po pojawieniu się pierwszych liści zmniejsz wilgotność, unikaj obniżania temperatury poniżej + 10 ° C.
Sadzi się je na otwartym terenie, gdy niebezpieczeństwo mrozu minie całkowicie.
Do sadzenia można użyć obszarów uwolnionych od wczesnych roślin efemerycznych o małych cebulach. Cynia, szałwia, tytania i dalie są dobrymi partnerami dla Gomphrena.
