Kalina vulgaris (Viburnum opulus) - wysoki krzew o pięknych trójłopatkowych liściach wybarwionych jesienią na kolor fioletowo-żółty, w ogrodnictwie ozdobnym używany do tworzenia grupowych alejek i pojedynczych spoczników. Ostatnio, w związku z produkcją odmian o lekko gorzkich i słodkich owocach, zyskała dużą popularność wśród ogrodników-amatorów jako nowa roślina jagodowa. Oprócz walorów dekoracyjnych i odżywczych pospolita kalina jest również uznawana za dobrą roślinę miodową.Ale powszechne rozpowszechnienie tego krzewu jagodowego jest utrudnione przez fakt, że rozmnaża się go tylko metodami wegetatywnymi. Tymczasem eksperymenty przeprowadzone na uprawie Viburnum vulgaris z nasion okazów o słodkich owocach przy braku okazów o gorzkich owocach jako zapylaczach wykazały, że rośliny wyhodowane z tych nasion mają masę słodkich owoców. Co więcej, niektóre formy mają nawet słodsze owoce niż formy matczyne lub podobne do zapylaczy. W ten sposób, jeśli na ługu macierzystym znajdują się tylko formy o słodkich owocach, ogrodnicy-amatorzy mogą jednocześnie prowadzić hodowlę kaliny z rozmnażaniem.
Viburnum vulgaris należy do grupy roślin o długim okresie spoczynku i złożonym cyklu rozwoju zarodka nasion. Przy zwykłych metodach stratyfikacji nasion i czasie sadzenia pędy kaliny pojawiają się dopiero po półtora roku. Aby przyspieszyć proces uprawy sadzonek kaliny, a także stworzyć warunki wstępne do prac selekcyjnych tej rośliny jagodowej, pracownik naukowy Instytutu Ogrodnictwa Syberii Z.P. Zholobova przeprowadziła kiedyś wiele prac badawczych i opracowała metody zapewniające pojawienie się sadzonek w roku siewu nasion. Badania stratyfikacji nasion Viburnum vulgaris oparto na różnych reżimach temperaturowych na różnych etapach stratyfikacji w zależności od etapów wzrostu zarodka.
W rezultacie opracowano następującą technikę. Do kiełkowania korzenia zarodka kaliny konieczne jest przeprowadzenie stratyfikacji w wysokich temperaturach, + 20 ... + 30 ° С. W tych warunkach dziobanie nasion rozpoczyna się po 40 dniach, ale masowe kiełkowanie następuje dopiero po 80-90 dniach od początku stratyfikacji. Bardziej przyjazne kiełkowanie następuje pod wpływem zmiennych temperatur, od +10 do + 30 ° C. Wraz z wyjściem wierzchołka korzenia z okrywy nasiennej rozpoczyna się wzrost liści liścienia i pąka embrionalnego, ale w warunkach wysokich dodatnich temperatur szybko się zatrzymuje.
Traktowanie sadzonek roztworami stymulującymi (0,5% glukoza, 0,01% giberelina lub 0,005% BCI) może wydłużyć okres wzrostu pąka embrionalnego wewnątrz nasion o 10-12 dni. Aby wznowić wzrost narządów nadziemnych sadzonek, należy je przechowywać przez krótkie 14-30 dni w niskich dodatnich temperaturach, + 1,5 ... + 3 ° C (w piwnicy lub lodówce). Okres wzrostu szczątkowego pąka i liści liścieni do momentu wyłonienia się z okryw nasiennych trwa do pięciu miesięcy i wymaga stosunkowo wysokich temperatur - powyżej + 18 ° C. Mokry piasek, wióry torfowe, trociny mogą służyć jako podłoże do warstwowania. Aby odrzucić zgniłe nasiona i wybrać sadzonki, nasiona należy sprawdzać raz na 10 dni.Po utrzymaniu sadzonek w niskich dodatnich temperaturach sadzi się je w skrzynkach do sadzenia lub szkółkach. Z uzyskanych w ten sposób sadzonek w roku siewu do końca sezonu wegetacyjnego udaje się uformować dwie pary prawdziwych liści, a po wiosennym zrywaniu do jesieni przyszłego roku wyrastają z nich standardowe sadzonki.
