Tarnina jest dość szeroko spotykana na wolności w europejskiej części Rosji, na Syberii, na Kaukazie. Jej owoce są spożywane od czasów starożytnych. Kości tarniny zostały znalezione podczas wykopalisk starożytnych ludzi w Alpach Szwajcarskich, a także w żołądku 5300-letniej mumii odkrytej w 1991 roku w Alpach Ötztalskich.
Lecznicze właściwości tarniny
Jednak nie wszyscy wiedzą o leczniczych właściwościach tarniny. Nawet lekarze starożytnego Rzymu używali skondensowanego soku owocowego do leczenia czerwonki. Według starej europejskiej receptury eliksir z owoców tarniny dobrze wzmacnia i przywraca organizmowi siły po chorobach zakaźnych.
Kwiaty, kora i owoce działają utrwalająco na niestrawność, a także działają moczopędnie, łagodnie przeczyszczająco, przeciwgorączkowo, przeciwzapalnie.
Współczesne badania wykazały, że wszystkie części rośliny mogą służyć jako środki przeciwbakteryjne. W szczególności przecier ze świeżych cierni ma silne działanie przeciwbakteryjne przeciwko Salmonelli, bakterii Gram-ujemnej, która powoduje zatrucia pokarmowe. Efekt ten tłumaczy się obecnością w miąższu owoców kwasu garbnikowego, jabłkowego, benzoesowego i sorbinowego. Te kwasy organiczne destabilizują wszystkie funkcje bakterii i uszkadzają ich błonę zewnętrzną. Prowadzi to do ich masowej śmierci i zmniejsza ich negatywny wpływ na ogólny stan pacjenta. Garbniki zawarte we wszystkich częściach rośliny działają nie tylko przeciwbakteryjnie, ale także przeciwzapalnie.
Owoc ciernia jest obecnie stosowany jako środek utrwalający i przeciwzapalny przy zatruciach, rozstroju jelit. Tę właściwość tłumaczy wysoka zawartość garbników w owocach, dzięki czemu mają tak silny cierpki smak. W krajach europejskich owoce są przepisywane na zapalenie pęcherza moczowego. Owoc ciernia zawiera flawonoidy, takie jak kwercetyna, kempferol, antocyjany i inne związki fenolowe. Stwierdzono również, że te związki flawonoidowe są obecne w kwiatach i liściach rośliny. Flawonoidy zmniejszają stany zapalne, zwalczają stres oksydacyjny, zmniejszają ryzyko chorób serca i wspomagają organizm w leczeniu raka.
Przepisy lecznicze z tarniny
Napar z kwiatów jest dobrym lekarstwem na niestrawność u dzieci, na choroby układu moczowego, w szczególności procesy zapalne nerek i pęcherza. Zawierają cukry, olejki eteryczne, flawonoidy. Aby przygotować napar, 1-2 łyżeczki suchego surowca wlewa się do 150-200 g wrzącej wody, podaje przez 15-20 minut i wypija się za jednym razem. W ciągu dnia zabieg powtarza się jeszcze 1-3 razy.
Jak już wspomniano, owoce tarniny służą do szybkiego powrotu do zdrowia organizmu po chorobach zakaźnych. Ale w połączeniu z kwiatami czarnego bzu efekt będzie znacznie silniejszy. We współczesnej ziołolecznictwie zalecany jest następujący przepis : 5 łyżek suszonych owoców tarniny i kwiatów czarnego bzu zalać 1 litrem wrzącego wina, odstawić na 2 godziny w ciepłe miejsce, przecedzić, dodać miód i co godzinę wypić 50 g.
W medycynie ludowej wywar z owoców, kwiatów, kory i korzeni jest używany jako oczyszczacz krwi. Odwar z owoców (1:10) pije się codziennie z chrypką, kaszlem, w celu poprawy trawienia.
Napar z kwiatów lub herbaty z młodych liści jest stosowany jako środek moczopędny i poprawiający metabolizm, który korzystnie wpływa na stan pacjentów z chorobami nerek, wątroby i niektórymi chorobami skóry. Jest przepisywany bez ścisłej dawki jako napój. Należy jednak pamiętać, że najlepiej jest przygotować napar na zimno: 2 łyżeczki suchych surowców wlewa się do szklanki przegotowanej wody i utrzymuje przez 2-4 godziny. Ale herbata kwiatowa w Niemczech jest przepisywana na przerost prostaty. Dodatkowo w kolekcji przeciw otyłości dodawane są kwiaty wraz z szałwią, piołunem, liśćmi rozmarynu.
Odwary z kory i korzeni (1:20) podaje się w przypadku chorób, którym towarzyszy wysoka gorączka, ponieważ mają właściwości przeciwgorączkowe i napotne. Ten sam bulion, ale rozcieńczony 2-krotnie, polecany jest kobietom z leucorrhoea, jako środek przeciwzapalny w chorobach żeńskich narządów płciowych.
Ze skoncentrowanego wywaru z korzeni wytwarza się płyny dla róży.
Cierń w homeopatii
Ale to nie wszystko! Zwrot docenili również homeopaci. Pod łacińską nazwą jest przepisywany przez lekarzy na różne choroby. Cierń lub kłująca śliwka (Prunus spinosa) została wprowadzona do homeopatii przez dr Wahle. Jej preparaty w różnych rozcieńczeniach stosuje się przy nerwobólach nerwu trójdzielnego, chorobach sercowo-naczyniowych i chorobach układu moczowo-płciowego (zapalenie pęcherza moczowego, cewki moczowej), jaskrze, dusznicy bolesnej (popularnie zwanej dławicą piersiową), przerostach gruczołu krokowego.
Korzyści dla zdrowia i żołądka
Nawiasem mówiąc, o żołądku. Cierń jest szeroko stosowany w produkcji napojów alkoholowych i winiarstwie. Sok jest używany do podrabiania porto i jako dodatek do szorstkości autentycznego porto. W Hiszpanii popularny likier Orujo wytwarzany jest z cierni. We Francji podobny trunek zwany épine lub épinette lub troussepinette jest wytwarzany z młodych pędów wiosną. We Włoszech trunek zwany Bargnolino (lub czasami Prunella) jest produkowany z naparu alkoholu z owocami i cukrem, a także we Francji, gdzie nazywa się go „prunelle” (potoczna nazwa krzewu) lub „veine d'épine noire”. Wino wytwarzane ze sfermentowanych miazg owocowych jest produkowane zarówno w Wielkiej Brytanii, jak iw Niemczech i innych krajach Europy Środkowej.
Przepisy na domowe wino:
- Domowe wino „Ternovoe”
- Domowe wino kolczaste „Classic”
- Nalewka "Ternovka folk"
Sok owocowy był również używany do przygotowania barwników do tkanin, a nawet tuszu. Shlomo Yitzhaki, talmudysta z późnego średniowiecza, pisze, że sok był używany jako składnik atramentu używanego do rękopisów. Najprawdopodobniej kolejnym składnikiem były sole żelaza, które pięknie reagują, tworząc czarny kolor, z taninami owoców.
Uprawa tej rośliny na Twojej stronie nie jest trudna. Możesz zasiać nasiona w ogrodzie przed zimą, a jesienią sadzić młode rośliny na stałe. A jest to jeszcze łatwiejsze - zrobić zdjęcia ze szczególnie vendingowego drzewa lub kupić nowoczesne drzewko. Roślina ta praktycznie nie wymaga pielęgnacji, przycina jedynie suche i osłabione gałęzie. Rośliny owocują prawie corocznie i dość obficie.
