Opis botaniczny i siedlisko
Waleriana lekarska (Valeriana officinalis) - wieloletnia roślina zielna z rodziny kozłka lekarskiego (Valerianaceae) o pionowym krótkim kłączu, z którego wyrastają liczne korzenie. Łodyga prosta, żebrowana, wewnątrz pusta, do 1,5 m. Liście przeciwległe, pierzaste, z 3-11 liniowo-lancetowatymi, dużymi zębami. Kwiaty są jasnoróżowe, małe, pachnące, zebrane w rozgałęzione kwiatostany corymbose. Owoce są małe, płaskie, niełupki brązowe. Kwitnie od czerwca do sierpnia; owoce dojrzewają w sierpniu - wrześniu.Występuje prawie w całej Rosji. Rośnie na łąkach przybrzeżnych i zalewowych, skrajach lasów, polanach, wzdłuż brzegów zbiorników wodnych i bagien, w wąwozach i wśród zarośli zaroślowych. Jednak wykopywanie małych korzeni w gęstej murawie jest dość trudne. Dlatego łatwiej jest uprawiać walerianę w kulturze.
Odmiany . Wszechrosyjski Instytut Roślin Leczniczych i Aromatycznych wyhodował wysoce wydajne odmiany Maun, Ulyana. Kraje europejskie mają własne osiągnięcia w wyborze.
Rozwój
Wielu rolników w okolicach dużych miast skupia się na produkcji warzyw. Tymczasem istnieją rośliny lecznicze, które po pierwsze są bardzo technologiczne i dobrze pasują do płodozmianu warzyw, a po drugie dają bardzo dobre dochody. Właśnie takim kulturom można przypisać Valerian officinalis. W dobie stresu i powrotu do fitopreparatów zawsze będzie zapotrzebowanie na jej surowce. Dlatego rozważymy proces uprawy z dwóch stron - w zwykłych domkach letniskowych o powierzchni 6 akrów i na polu gospodarczym.Roślina wymaga żyzności i wilgotności gleby. Pomieszczenie powinno być dobrze oświetlone i wystarczająco wilgotne. Preferowanymi poprzednikami są zboża ozime lub warzywa uprawiane z dużymi dawkami nawozów organicznych. Pole powinno być wolne od chwastów kłączowych i korzeniowych oraz dobrze wyrównane podczas przygotowań przedsiewnych, ponieważ nasiona są raczej małe i należy je wysiewać bez głębokiego siewu. Gleby ciężkie i pływające są niepożądane. Wraz z tworzeniem się skorupy sadzonki pojawiają się z wielkim trudem. Obecność chwastów kłączowych i ssących korzenie w przyszłości znacznie komplikuje zarówno pielenie, jak i pielęgnację, a także czyszczenie korzeni podczas zbioru.
Na osobistej działce możesz wybrać wilgotne miejsce dla waleriany gdzieś w pobliżu ogrodzenia i siać go na łóżkach w rzędach w odległości 60 cm między nimi lub sadzić sadzonki w odległości 20-30 cm między roślinami w mixborder z innymi roślinami leczniczymi. Na działkach osobistych do użytku osobistego zaleca się umieszczenie waleriany w wilgotnych miejscach w pobliżu ogrodzenia lub w tle mixborder, gdzie podczas kwitnienia niczego nie blokuje. Nie umieszczaj rośliny przed oknami domu. Kwiaty mają specyficzny zapach, który nie każdemu może się podobać.
Do orki jesiennej wprowadza się 30-50 ton kompostu lub zgniłego obornika i 200-250 kg superfosfatu, 150-200 kg soli potasowej na hektar oraz około 2 wiadra kompostu i 30-40 g superfosfatu i 10- 15 g azotanu potasu na 1 m2 metr.
Podczas przechowywania nasiona szybko tracą zdolność kiełkowania i powinny być wykorzystane w roku zbiorów, czyli zebrano je latem, wysiano wiosną następnego roku. Jeśli zdobędziesz starsze nasiona, ich kiełkowanie będzie bardzo słabe. Nawet dwuletnie nasiona należy wysiać grubiej.
Walerianę można wysiewać w trzech okresach: wczesną wiosną, latem i przed zimą. Wybór terminu uzależniony jest od dostępności czasu wolnego. Wiosną rośliny warzywne zwykle odbierają im całą siłę i nie ma już czasu na leczenie. Dobre wyniki uzyskuje się wysiewając pod koniec lata świeżymi, świeżo zebranymi nasionami. Ale ten okres jest bardziej odpowiedni nie dla upraw towarowych, ale dla upraw nasiennych i dla ogrodników-amatorów. Przed zimą kozłek wysiewa się w strefie bez czarnoziemu na przełomie października i listopada we wcześniej wykonanych rowkach, gdy gleba jest już zamarznięta. Ale są tutaj trudności - okresowe odwilże lub szybkie topnienie śniegu z ryzykiem zmywania wszystkich upraw. Wiosna to chyba optymalny czas siewu, który przeprowadza się w jak najwcześniejszym terminie.
Dawka wysiewu to 6-8 kg / ha do siewu wiosenno-letniego i 8-10 dla podwinteru. Głębokość ich osadzania wynosi nie więcej niż 1 cm Sadzonki pojawiają się 7-10 dnia przy dostatecznie wysokich temperaturach dobowych wiosną i latem w obecności wilgoci w glebie. Dalsza pielęgnacja: 1-2 pielenie ręczne, a na polach 2-4 uprawa międzyrzędowa. Aby uzyskać duże korzenie ze zbyt gęstymi sadzonkami, można przerzedzać, pozostawiając 10-15 roślin na 1 metr rzędu. Do uprawy jesiennej wprowadza się 150-200 kg superfosfatu. Mówiąc językiem domowego ogrodu farmaceutycznego oznacza to, że należy dodać 30-40 g superfosfatu i wbić go w ziemię motyką. Przed chłodem waleriana tworzy rozetę z liści podstawy i dobrze rozwinięty system korzeniowy.
W drugim roku sezonu wegetacyjnego wczesną wiosną przeprowadza się nawożenie azotem (150-200 kg / ha saletry amonowej). Kwitnie w czerwcu i tworzy nasiona w lipcu. Aby jednak uzyskać duże korzenie, przeprowadzają „vershoking” - przecinają pąki w okresie pączkowania. W takim przypadku dobry zbiór surowców można uzyskać do końca drugiego roku.
Zbiory kopane są jesienią widłami, a na dużych obszarach przez kopaczki do ziemniaków. Korzenie są dokładnie myte pod bieżącą wodą, ale nie należy ich długo moczyć, ponieważ spowoduje to wypłukanie składników aktywnych. Następnie surowce są cięte i suszone w dobrze wentylowanym domu lub suszarni w temperaturze nieprzekraczającej 35-40 ° C. W wyższych temperaturach następuje duża utrata olejku eterycznego, który jest jednym z najważniejszych składników aktywnych. Wydajność surowca wynosi 1-3 t / ha. Okres przechowywania surowców wynosi 3 lata.
Nasiona dojrzewają na surowo, w ciągu 30-45 dni. Gdy tylko w kwiatostanie pojawią się pierwsze dojrzałe nasiona, odcina się je częścią łodygi, wiąże w pęczki i zawiesza lub kładzie na brezentie na strychu w celu dojrzewania.
Szkodniki i choroby
Waleriana officinalis jest uszkadzana przez buraki i mszyce kozłkowe, mszyce zimowe, ćmy łąkowe, robaki buraczane. Sadzonki mogą zostać poważnie uszkodzone przez zaleganie piasku. W niektórych latach rośliny dotknięte są mączniakiem prawdziwym (słabym), rdzą, ramulariozą i fusarium. Najbardziej nieprzyjemna jest biała zgnilizna, gdy na wewnętrznej i zewnętrznej stronie łodygi pojawiają się bawełniane formacje, składające się z grzybni grzyba. Chore rośliny umierają.W większości przypadków można radzić sobie ze szkodnikami metodami zapobiegawczymi, a podczas produkcji nasiona są marynowane z powodu zgnilizny korzeni. Lepiej nie pracować ze środkami dezynfekującymi w domu, ale ograniczyć się do przetwarzania roztworem biofungicydu Fitosporin-M.
Reszta chorób nie będzie szczególnie uciążliwa, jeśli zastosujesz się do niektórych wymagań techniki rolniczej: nie siej plonu kilka razy w jednym miejscu, gdy pojawią się plamy, zwiększ dawkę nawozów potasowych i fosforowych, wykop ziemię z obrotem warstwy, ponieważ infekcja jest w głębinach i umiera.
Kolejną sztuczką jest stosowanie substancji zwiększających odporność roślin, a tym samym ich odporność na choroby, ale jednocześnie nieszkodliwych dla ludzi i zwierząt, a także stymulowanie wzrostu, co czyni je bardziej konkurencyjnymi w porównaniu z chwastami. Teraz jest wiele takich funduszy, w literaturze są informacje o udanym stosowaniu kwasów arachidonowych i hydroksycynamonowych na walerianie. O właściwościach waleriany - w artykule Zastosowanie waleriany w medycynie urzędowej i tradycyjnej.
