Przynęta wysoka (Oplopanax elatus) jest rośliną rzadką, a przyczyn tego stanu rzeczy jest kilka: po pierwsze ma niewielką powierzchnię, po drugie jest wybredna pod względem warunków wzrostu i wymaga cieniowania, a po trzecie jej rozmnażanie nasion jest trudne, co związany z niedorozwojem zarodka i głębokim fizjologicznym spoczynkiem nasion.
Ale tym bardziej interesujące jest rozwijanie go w witrynie. Chcę cię od razu uspokoić - na środkowym pasie rośnie całkiem nieźle. Największym jej wrogiem są późno wiosenne przymrozki, które uszkadzają młode kwitnące liście i punkt wzrostu młodego pędu. W tym roku przynęta nie kwitnie, a zatem nie przynosi owoców. Jeśli mrozy powtarzają się przez kilka lat z rzędu, może to tak bardzo osłabić roślinę, że umrze. Jednak ze względu na stosunkowo niewielki pokrój roślinę można przykryć agrilem. Zimowe mrozy, a nawet częste odwilże w naszym rejonie w ostatnich latach nie mają na nią negatywnego wpływu.
Drugim niekorzystnym czynnikiem dla przynęty jest bezpośrednie nasłonecznienie. Dlatego lepiej wybrać miejsce do sadzenia pod drzewami.
Hodowla zamanihi
Kolejną trudnością w uprawie przynęty jest to, że w warunkach hodowli nie zakorzenia się ona przez wyleganie pędów i dlatego nie tworzy charakterystycznych dla Dalekiego Wschodu zarośli. W związku z tym istnieją dwie możliwości rozmnażania go w kulturze: przez sadzonki częściowo zdrewniałe ze wstępną obróbką sadzonek w roztworze IMC (100 mg / l przez 6 godzin) lub przez nasiona.
W pierwszym przypadku sadzonki ścinane są pod koniec lipca o długości 10-12 cm, przecinając ukośnie pod ślad liści. Blaszka liściowa jest zmniejszona o połowę. Należy to robić przy pochmurnej i chłodnej pogodzie. Sadzonki traktowane regulatorem wzrostu sadzi się w szklarni lub szklarni. Podstawowa pielęgnacja polega na regularnym podlewaniu i przypomina ukorzenianie upraw owocowych. Jesienią sadzonki się zakorzenią. Tam spędzają zimę w szklarni pokrytej torfem i liśćmi. Wczesną wiosną otwierają się, a najbardziej rozwinięte przesadzane są na stałe. Po 3-4 latach młode rośliny zaczynają owocować.
Rozmnażanie nasion jest dłuższe i bardziej pracochłonne. W naturze trwa to zwykle 2 lata. Ale w kulturze wszystko można zrobić szybciej. Należy pamiętać, że nasiona wyekstrahowane z owoców praktycznie nie są przechowywane - szybko wysychają i tracą zdolność kiełkowania.
Tak więc nasiona świeżo wypłukane z miazgi są traktowane nadmanganianem potasu i mieszane z grubym piaskiem rzecznym lub, jeszcze lepiej, grubo pokruszonym torfowcem w stosunku 1: 3.
Pierwszy etap stratyfikacji, tzw. Stratyfikację ciepłą, prowadzony jest przez 4 miesiące, od sierpnia do grudnia w temperaturze 18-20 ° C i przy swobodnym dostępie powietrza i wilgoci (ale nie przesuszeniu!). W tym okresie następuje rozwój zarodka, w wyniku czego pod koniec tego etapu nasiona są dziobane.
Kolejny etap, zimna stratyfikacja, odbywa się w temperaturze + 2 + 5 ° C od stycznia do kwietnia, czyli również 4 miesiące. Na początku maja przygotowane nasiona wysiewa się w mieszaninie 2/3 torfu i 1/3 piasku. Lepiej jest to robić w pudełkach lub doniczkach, wygodniej jest dbać o młode rośliny. Z góry lepiej jest ściółkować uprawy torfowcem pokrojonym mchem.
Kiełkowanie nasion zwykle nie przekracza 60%, nawet niewielka część sadzonek obumiera później. Po pojawieniu się pędów garnek lub pudełko wyjmuje się na ulicę i zakopuje w zacienionym miejscu. Ważne jest, aby nie zapomnieć o podlewaniu upraw. Młode kusicielki rozwijają się bardzo wolno i dopiero po 2-3 latach można je sadzić w stałym miejscu, które również należy zacienić. Przed sadzeniem przygotuj glebę i dodaj 1 wiadro torfu wysokiego, ½ wiadro próchnicy drzewnej (zgniłe trociny, liście, wióry) i 1/3 wiadra piasku do dołu do sadzenia. Wszystko to jest dokładnie wymieszane przed sadzeniem i rozlane wodą. Lepiej, aby siedzenie nie było wypoziomowane, ale podniesione o 15-20 cm przez taki kopiec. Odległość między roślinami wynosi co najmniej 1 m. Świeżo posadzone rośliny ściółkuje się opadłymi igłami lub trocinami. Ponadto rośliny również rosną bardzo długo.
Nie na próżno więc roślina pojawiła się w Czerwonej Księdze, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jej surowcem leczniczym są kłącza i korzenie.
Skład chemiczny surowców leczniczych zamanihi
Kłącza i korzenie zamanikha są dość aromatyczne i zawierają około 2,7% olejku eterycznego, 11,5% substancji żywicznych, 0,2% kumaryn, 0,9% flawonoidów. Ale głównym bogactwem zamanihy są saponiny triterpenowe, tak zwane echinakozydy, których może być ponad 6%. Swoją nazwę otrzymali od starej łacińskiej nazwy rośliny - echinopanax. Określają aktywność biologiczną surowców. Ale niewiele miejsc pisze, że skład chemiczny, a zatem właściwości lecznicze części nadziemnej są zbliżone do korzeni, tylko zawartość wszystkich cennych substancji jest nieco niższa, jakby były rozcieńczone. Jednak jest całkiem możliwe, aby zastosować podobnie do korzeni.
Lecznicze zastosowanie zamanihi
Zamanikha jest używana głównie w postaci nalewki alkoholowej , którą przygotowuje się z korzeni i kłączy w 70% alkoholu w stosunku 1: 5. Domagaj się kruszenia surowców przez dwa tygodnie w ciemnym miejscu, od czasu do czasu wstrząsając. Przyjmować 30-40 kropli 2-3 razy dziennie przed posiłkami.
Jeśli przygotowujesz nalewkę z części nadziemnych, możesz po prostu zwiększyć udział surowców, nalegając i wziąć na przykład suchą część nadziemną w stosunku 1: 3 z tym samym 70% alkoholem.
W swoim zastosowaniu zamaniha należy do grupy klasycznych adaptogenów i jest stosowana podobnie jak żeń-szeń, aralia, eleutherococcus, rhodiola czy leuzea. Jednak każda z wymienionych roślin ma swoją specyfikę. Przynęta ma pewne cechy. Zamaniha działa tonizująco, zwiększa aktywność fizyczną i wytrzymałość fizyczną, jest przepisywany na niedociśnienie, astenię pourazową i pourazową. Nalewka z Zamanihi jest stosowana jako środek wzmacniający przy osłabieniu, niedociśnieniu i stanach depresyjnych. Okazał się skuteczny u pacjentów z zespołem nerwicowym z powolną schizofrenią i psychozami depresyjnymi, a także z pourazowymi encefalopatiami.
Zamanihu jest również stosowany w łagodniejszych postaciach cukrzycy, ponieważ obniża poziom cukru we krwi i zwiększa aktywność fizyczną, zapobiegając nadwadze.
Nalewka z zamanihi jest przepisywana kobietom w okresie klimakterium, któremu towarzyszą nerwice i zwiększona drażliwość, zaburzenia snu, ogólne zmęczenie, apatia i gwałtowna zmiana nastroju. A dla mężczyzn przynęta polecana jest jako tonik pobudzający aktywność seksualną.
Ale, jak każdy lek, ma ograniczenia dotyczące jego stosowania. Należy uważać, aby używać przynęty osobom z wysokim ciśnieniem krwi i tachykardią, a także powstrzymać się od przyjmowania w nocy nalewki na bezsenność.
Zdjęcie autora
