Kapusta kalarepa

Kalarepa była znana na długo przed naszą erą. Uprawiano ją w starożytnym Rzymie i nazywano ją „koulorapa”, tj. kapusta rzepa. Różni się od wszystkich innych odmian kapusty wczesną dojrzałością i względną odpornością na wysokie temperatury i brak wilgoci.

W pierwszym roku życia kalarepy nad ziemią tworzy się przerośnięta łodyga o kształcie okrągłym lub rzepy. W drugim roku roślina macierzysta tworzy pędy kwiatowe, które kwitną i tworzą nasiona.

Do jedzenia używa się pieczywa łodygowego - kulistej podstawy łodygi, podobnej w smaku do pnia kapusty, tylko znacznie bardziej soczystej i słodszej. W wielu krajach europejskich młode liście są również używane jako żywność, w której składniki odżywcze są nie mniejsze niż w łodydze.

Wysoki smak i właściwości dietetyczne kalarepy tłumaczy się wysoką zawartością w niej substancji suchych, białek, soli mineralnych, witamin, enzymów i innych substancji biologicznie czynnych.

Dzięki zawartości witaminy C kalarepa nie ustępuje cytrynie, nie bez powodu jest popularnie nazywana cytryną z ogrodu. Kalarepa zawiera dużo witamin B1, B2, PP, U, karotenu, kwasu pantotenowego itp. Kalarepa jest również bogata w sole mineralne: potas - 336 mg%, wapń - 120 mg%, magnez - 33 mg%, fosfor - 50 mg%, żelazo - 1,2 mg% itd.

Pod względem zawartości wapnia kalarepa jest odpowiednikiem produktów mlecznych i dlatego jest bardzo przydatna dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. A pod względem ogólnego wchłaniania witamin kalarepa przewyższa jabłka.

Kalarepa smakuje jak skrzyżowanie kapusty, rzodkiewki i rzepy, tylko delikatniejsza i bardziej soczysta. Nawiasem mówiąc, jego nazwa „kalarepa” jest tłumaczona z łaciny jako „kapusta rzepakowa”.

Kalarepę najlepiej jeść na surowo. Surowe puree kalarepa, solone i polane kwaśną śmietaną to danie dietetyczne. Surowe owoce kalarepy, a także rzepa, marchewka i rutabag, powinny być częściej gryzione przez dzieci, aby wzmocnić zęby i dziąsła. Kalarepa pomaga w usuwaniu płynów z organizmu oraz w leczeniu miażdżycy.

Świeży sok z kalarepy jest szczególnie przydatny przy kaszlu i chrypce głosu, przy procesach zapalnych w jamie ustnej, przy chorobach żołądka, jelit, wątroby, nerek, śledziony, przy anemii itp.