Większość z nas zna orzechy laskowe. Pod zbiorczą nazwą „orzechy laskowe” rozumie się wysokowydajne i wysokiej jakości formy selekcyjne oraz międzygatunkowe hybrydy leszczyny (leszczyny), głównie leszczyny zwyczajnej, leszczyny wielkiej (leszczyna), leszczyny pontyjskiej i leszczyny barwnej.
W starożytności człowiek używał orzechów do jedzenia. Kultura leszczyny pierwotnie powstała na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie. Czerkiesi wyhodowali go już w III-IV wieku. PNE. Stąd przedostał się do krajów śródziemnomorskich. Później kultura rozprzestrzeniła się na inne kraje europejskie. W wyniku wielowiekowej selekcji i międzygatunkowej hybrydyzacji leszczyny uzyskano tę niezwykłą kulturę orzechów. Ale w naszych warunkach orzechy laskowe mogą być kapryśne, a wtedy leszczyna pomoże.
Te różne leszczyny
W naszych lasach leszczyna zwyczajna ( Corylus avellana ) to krzew z rodziny brzozowatych (Betulaceae)do 5-7 m. Liście są naprzemiennie, szeroko owalne, z nasadą sercowatą, ostro zakończoną, na brzegach podwójnie ząbkowane, ciemnozielone, owłosione, szorstkie na górnej stronie, jasnozielone, na dolnej stronie gęsto owłosione. Roślina jednopienna, zapylana przez wiatr. Kwiatostany męskie, złożone z licznych kwiatów, zimują w otwartych pąkach kolczykowych. Wczesną wiosną, zanim liście zakwitną, otwierają się i odkurzają przez 3-6 dni. Kwiaty żeńskie są zbierane w kwiatostany o dwóch kwiatach, otoczone liściastymi łuskami i wyglądają jak pąki. Pyłek tej rośliny jest silnym alergenem. Zawiera związki zawierające azot i flawonoidy pochodzące z kwercetyny.
Owoce to orzechy jednoziarniste z zdrewniałą skorupą, otoczone folią (warstwą) w postaci arkusza.
Jest szeroko rozpowszechniony w środkowej i południowej strefie europejskiej Rosji, w tym na Kaukazie. Rośnie wśród zarośli zaroślowych, w lekkich lasach mieszanych i liściastych (zwłaszcza dąb, lipa, grab i buk) jako runo leśne, na obrzeżach lasów, na polanach i polanach. W górach wznosi się do połowy gór, a czasem do strefy górskiej. Często tworzy zarośla o znacznej powierzchni.
Oprócz tego na Kaukazie występuje inny gatunek - leszczyna drzewna (Corylus colurna) . Ludzie nazywają to orzechami Konstantynopola, bizantyjskimi, tureckimi, niedźwiedziami. Gatunek ten można znaleźć na zboczach gór oraz w wąwozach regionu Soczi na terytorium Krasnodaru, w Teberdzie i Dagestanie. Występuje rzadko, głównie w niedostępnych miejscach. Jest wymieniona w Czerwonej Księdze RFSRR.
Leszczyna drzewiasta to drzewo o wysokości 20-25 m, z gęstą koroną szerokopiramidową, zaokrąglonymi lub owalnymi liśćmi o długości 7-12 cm, szerokości 5-9 cm, zwężonymi do wierzchołka i krótko ostro zakończonymi, biseksualnymi wzdłuż krawędzi. Owoce są skupione w 3-8; plyus (koperta) jest aksamitna, szeroko otwarta, znacznie większa niż nakrętka i wielokrotnie rozcinana na wąskie zakrzywione płaty. Orzechy są małe, bocznie ściśnięte, o bardzo grubej i twardej łupinie.
 |  |
Na terenie Rosji rosną inne rodzaje leszczyny, których owoce są spożywane: leszczyna pospolita (Corylus sieboldiana) , leszczyna varifolia (Corylus heterophylla) - występująca na Syberii i Primorye), leszczyna mandżurska (Corylus mandshurica) - występująca na Dalekim Wschodzie i wiele inni.
 |  |
Chodzi o fenole
Liście, łupiny orzechów i kora młodych pędów są wykorzystywane jako surowce lecznicze do leszczyny pospolitej i leszczyny drzewnej. Liście zbiera się w pierwszej połowie lata, suszy, rozprowadzając je cienką warstwą w suchym, przewiewnym miejscu. Kora zbierana jest z młodych pędów w maju - czerwcu, kiedy łatwo oddziela się ją od drewna. Suszą na słońcu lub na strychach.
Kora zawiera olejek eteryczny o działaniu zwężającym naczynia krwionośne, triterpenoidy (betulina - 0,2%), garbniki (2,5-10,8%), w tym flobafeny, garbniki, ogólnie cały zestaw różnych związków fenolowych. Liście zawierają aldehydy (heksen-2-al-1), olejek eteryczny (zawiera parafiny, kwas palmitynowy), witaminę C, karoten, garbniki (7,7-11,6%), flawonoidy (kwercytrynę, mirycytrynę), kwasy fenolokarboksylowe (chlorogenowe itp.). Jej jądra zawierają do 72% oleju, do 20% białka, do 8% węglowodanów, 2-3% soli mineralnych oraz witamin A i B. 400 g orzechów laskowych zapewnia dzienne zapotrzebowanie kaloryczne osoby dorosłej. Nie wysychający olej leszczyny o doskonałym smaku, łatwo przyswajalny przez organizm. Może być stosowany jako środek profilaktyczny i leczniczy w leczeniu miażdżycy, a także w perfumerii, malarstwie,do produkcji świec i mydła. Stanowi dobrą bazę do aromaterapii.
Orzech leszczyny i leszczyna są wykorzystywane w medycynie prawie w ten sam sposób.
A orzechy nie są proste ...
Jak wspomniano powyżej, prawie cała roślina jest używana do celów leczniczych, ale w przypadku bardzo różnych chorób. Zacznijmy od najsmaczniejszego, czyli z jąderkami.
Jak już wspomnieliśmy, zaleca się włączenie orzechów do diety osób ze skłonnością do stwardnienia rozsianego. W medycynie ludowej orzechy są często używane przeciwko kamicy moczowej, a orzechy z miodem są używane na reumatyzm, anemię i jako ogólny tonik.
Jako środek przeciwkaszlowy, orzechy są używane w następujący sposób. Weź 1-2 garści obranych orzechów, rozgnieć je w moździerzu, wymieszaj z miodem, rozcieńcz w naparze z jakiejś rośliny przeciwkaszlowej, takiej jak tymianek lub oregano i weź łyżkę deserową co 30 minut.
Olej zmieszany z białkiem jaja działa na oparzenia. To dobry sposób na wzmocnienie włosów. Olejek wciera się w skórę głowy podobnie jak olej rycynowy. A jeśli dodasz trochę olejku eterycznego o działaniu kosmetycznym, na przykład pomarańczy, rumianku, róży, lawendy lub ylang-ylang, to działanie lecznicze wzrośnie. Czasami jest stosowany przeciwko robakom (ascaris). W Gruzji orzechy są czasami używane jako środek wiatropędny i poprawiający separację mleka u kobiet karmiących. W Azerbejdżanie brwi i rzęsy farbuje się palonymi suchymi orzechami laskowymi.
Można również użyć muszli. Ekstrakt z łupin orzecha jest uważany za dobry lek na gruczolaka prostaty. Rozdrobnioną skorupkę z 1 kg orzechów zalać 2 litrami wody i gotować na małym ogniu do uzyskania 1 litra bulionu, przecedzić i dodać 1 kg miodu. Weź ten ekstrakt 30 ml 3 razy dziennie.
... liście i kora też
W bułgarskiej medycynie ludowej napar z liści lub kory młodych pędów leszczyny polecany jest również do stosowania w przypadku przerostu prostaty. Przygotuj infuzję w następujący sposób. 1 stół. łyżkę pokruszonego surowca zalać 1 szklanką wrzącej wody, odstawić na 20 minut, przecedzić). Zażywaj 1-2 łyżki stołowe kilka razy dziennie przed posiłkami.
Ponadto badania laboratoryjne wykazały przeciwutleniające działanie kory młodych gałęzi.
Na zewnątrz, w medycynie europejskiej, skoncentrowany napar z kory pędów był stosowany w krwawieniach hemoroidalnych i na owrzodzenia żylaków. Bulion ten jest szczególnie skuteczny w postaci mikroblagów lub kąpieli nasiadowych.
Wewnątrz kory korzeniowej w postaci nalewki stosuje się w medycynie francuskiej na ciężkie okresy. Nalegaj 30 g kory w 1 l wódki i zażywaj 30 kropli 3 razy dziennie przed posiłkami.
Wczesną wiosną zaleca się przygotowanie kolczyków , które w medycynie europejskiej były stosowane jako lekarstwo na epilepsję. W przypadku dysfunkcji u kobiet i opóźnień w miesiączce, weź jednakowo męskie kwiatostany („kolczyki”) leszczyny i orzecha włoskiego oraz owoce kopru włoskiego. Wlej 20 g mieszanki do 1 litra wrzącej wody i gotuj przez 1 minutę. Dodaj 6 łyżek miodu. Pij 100 g w ciągu dnia.
W medycynie ludowej preparaty leszczyny stosuje się w ostrym i przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego, a także w gruczolaku prostaty. W mieszaninie z innymi roślinami liście leszczyny są używane do gruczolaka prostaty.
Przykładem dość prostej kolekcji może być: Wymieszaj w równych częściach liść leszczyny, ziela czarnej porzeczki i tymianku. 1 łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzącej wody, odstawić na 30 minut, jednorazowo wypić ciepły napar, najlepiej rano.
W przypadku zapalenia gruczołu krokowego liście leszczyny są łączone w kolekcje z roślinami przeciwzapalnymi i mają działanie przeciwbakteryjne.
Kora zmieszana w równych częściach z korzeniami pietruszki służy do zatrzymywania i bolesnego oddawania moczu.
Napar z liści i kory leszczyny stosuje się przy żylakach, zapaleniach żył i zapaleniach okołożyłowych, owrzodzeniach troficznych kończyn dolnych i krwotokach włośniczkowych.
Aby przygotować napar z liści, zalej 2 łyżki pokruszonego surowca 0,5 litra wrzącej wody, pozostaw na 2 godziny, przecedź. Weź 1/2 szklanki 4 razy dziennie przed posiłkami.
Odwar z liści przygotowuje się z 2 łyżek pokruszonych surowców, które wlewa się do 0,5 litra wrzącej wody, gotuje przez 10 minut, filtruje. Zaleca się pić gruczolaka prostaty zamiast wody bez normy.
Odwar z kory. 1 łyżkę posiekanych surowców zalać 0,5 litra wrzącej wody, gotować przez 10 minut, nalegać do ostygnięcia, odcedzić. Weź 1/2 szklanki 4 razy dziennie przed posiłkami.
W niektórych krajach ekstrakt olejowy z liści jest stosowany w leczeniu neurodermitów, egzemy, epidermofitozy i miejscowych paciorkowcowych zmian skórnych.
Przydatne, praktyczne i piękne
Olejek z orzechów laskowych dobrze smakuje i jest łatwo przyswajalny przez organizm. Jest spożywany, a także używany do produkcji farb i lakierów. A z ciasta pozostałego po wyciśnięciu robią chałwę. Powszechne jest jedzenie orzechów świeżych lub prażonych. Pieczone orzechy są bardzo smaczne; zwykle piecze się je w piekarnikach w temperaturze około 110 °, w wyniku czego orzechy nabierają specyficznego smaku. Jądra są surowcem łańcuchowym dla przemysłu spożywczego. Używane są wraz z migdałami do wyrobu czekolady, słodyczy, ciast, ciastek i innych wyrobów cukierniczych.
Powłoka jest używana w przemyśle do otrzymywania wysokiej jakości linoleum, węgla aktywnego itp.
Jasne i piękne drewno leszczyny używane jest do stolarki i wyrobów tokarskich. Charakteryzuje się lekkością, wytrzymałością i drobnoziarnistą grubością. Elastyczne pędy służą do tkania koszy, żywopłotów i obręczy.
A miłośnikom estetyki i kreatywności krajobrazowej zalecamy umieszczenie na swojej stronie czerwonolistnej formy tej rośliny. Nie tylko smaczne, ale i piękne.
