A jednak nie każdemu daje się wieniec.
T. Hippel (niemiecki poeta XVIII wieku)
Kompozycje w formie wieńca kwiatowego są bardzo popularne na Zachodzie, ale w naszym kraju są używane rzadziej. Jeśli przypomnimy sobie rosyjską tradycję tkania wieńców z polnych kwiatów, która przetrwała do dziś, to te prace florystyczne nie będą wydawać się obce.
W książce G.Ya. Fiodotowa „Wzory ziół” czytamy:
„Wianek” jest popularnym słowiańskim słowem pochodzącym od starosłowiańskiego vn . Jednym słowem wieniec to coś, co skręca się z gałęzi i kwiatów. Słowo „korona” ma ten sam rdzeń, który ma wiele różnych znaczeń. Korona nazywana jest koroną królewską, a ozdoba umieszczana na głowach młodej pary podczas ślubu.
Światła wokół głów świętych na ikonach są w rzeczywistości nierozpoznawalnie przekształconymi pogańskimi symbolami.
... W wielu krajach panowało przekonanie, że wianki utkane z tzw. Traw Kupały mogą uchronić człowieka przed wszelkimi chorobami, zapobiec pożarowi, chronić dom przed zniszczeniem przez pioruny i burzę, ... że złe duchy boją się ich w panice.
... W krajach europejskich był kiedyś zwyczaj ozdabiania drzewek owocowych wieńcami kupala. Uważano, że wieniec traw Kupały przekazuje swoją życiodajną moc drzewom, na których jesienią wyrosną duże i soczyste owoce. "
W rzeczywistości wieńce z Kupały były zaopatrzeniem w owiane tajemnicą surowce lecznicze. We Francji nazywano je ziołami Saint-Jean, a ich lista obejmowała dziurawiec, piołun biały, bluszcz, krwawnik pospolity, werbenę, kapustę zajęczą, kminek, kwiaty czarnego bzu, koper, koniczynę żółtą, cuchnącą, rumianek, babkę, kwiat lipy, paproć i lawendę.
W Bułgarii lubili tkać wieńce z traw z piór rosnących na górskich łąkach, w Niemczech - z mariannika, shakera i koniczyny. A tutaj - z mleczu, chabrów, stokrotek i chabrów, kłosków tymotki i kwiatostanów wierzbowo-herbacianych.
Ponadto wieniec był wszędzie symbolem zwycięstwa i świętowania (pamiętajcie o wieńcach laurowych lub dębowych umieszczanych na głowach zwycięzców).
Wspaniała symbolika wieńca słowiańskiego jest dziś zawarta w bogatej palecie różnych kolorów, zachowując starożytną tradycję rozpowszechnioną w sztuce architektonicznej, użytkowej i oczywiście florystycznej.
