Czas chryzantemy
Nazwa „chryzantema” pochodzi od greckich słów chrysos (złoto) i hymn (kwiat), oznaczających złoty kwiat. I ta nazwa chryzantema otrzymała nieprzypadkowo, ponieważ początkowo zwracano uwagę na gatunek o żółtych kwiatach, a dopiero wieki później, w wyniku długiej selekcji i selekcji z udziałem innych gatunków, uzyskali nowoczesną gamę kolorów i najróżniejsze formy.
Rodzaj chryzantem jest bardzo stary; Azja Wschodnia uważana jest za ich ojczyznę. Chryzantemy uprawiano w Chinach ponad 2500 lat temu. Archeolodzy znajdują obrazy tych roślin na fragmentach ceramiki, we wzorach orientalnej porcelany, a nawet na starych monetach.
Chryzantema przybyła do Europy w XVII wieku. Dokładna data jest nawet znana - 1676 r., Kiedy Holender Reede przywiózł tę roślinę do Anglii. W 1789 roku kapitan Pierre Blanchard przywiózł ją do Francji, do Marsylii. Ogrodnicy nie zwrócili od razu uwagi na „obcokrajowca”: w końcu kwiaty, które przywieźli, wcale nie przypominały tych pięknych, luksusowych odmian, które znamy i widzimy dzisiaj - były najprostsze, przypominały duży rumianek.
 |  |
Ale na początku XIX wieku ogrodnik z Toulouse Berne zaczął hodować chryzantemy z nasion i otrzymał kilka nowych, pięknie ubarwionych okazów. Idąc za nim, inni ogrodnicy zaczęli zajmować się chryzantemami, a już w latach 50. uprawiano ich około 300 odmian - różniły się nie tylko kolorem, ale także kształtem. Dziś ten kwiat stał się najpiękniejszym i najbardziej ukochanym z zimowych kwiatów. Wystawy chryzantem odbywają się w Londynie i Paryżu, w wielu miastach Niemiec, gdzie płacą bardzo dużo za najdziwniejsze, oryginalne kwiaty. Hodowcy kwiatów nie byli zadowoleni z faktu, że chryzantemy kwitną późną jesienią. A teraz, już w naszych czasach, naukowcom udało się w sztucznych warunkach - albo skrócić godziny dzienne dla roślin, potem je wydłużyć - sprawić, by chryzantemy kwitły o każdej porze roku - tak, aby zawsze nas cieszyły.
W Japonii chryzantemy są powszechnie kochane: są hodowane wszędzie, tworząc coraz więcej nowych odmian. Wcześniej wizerunek chryzantemy był uważany za święty i tylko członkowie domu cesarskiego mogli go nosić na ubraniach - godłem cesarza była chryzantema z sześcioma płatkami. Motyw chryzantemy był szeroko stosowany w kimonach, w strojach rytualnych i świeckich, w kostiumach teatru Noh. Bardzo często na Wschodzie iw Japonii dekoracja była nie tylko ozdobą, ale symbolem pory roku - na przykład kwiat śliwki odpowiadał zimie, a chryzantema - jesieni. Do dziś uważa się, że rośliny te mają magiczne moce, w szczególności chryzantema przedłuża życie człowieka, a kto pił rosę z płatków chryzantemy, pozostaje na zawsze młody. Ten kwiat kojarzy się również z jednym z najbardziej lubianych świąt w Japonii - Festiwalem Chryzantem.
W Chinach ten kwiat jest kochany i szanowany nie mniej niż w Japonii. Jej imieniem nazwano nawet dziewiąty miesiąc chińskiego roku.
Leczenie chryzantemami
Od czasów starożytnych chryzantema była używana w Chinach jako roślina lecznicza. W kraju tym zachował się zwyczaj robienia naparów z kwiatów, łodyg i liści chryzantemy. Napar jest przechowywany przez cały rok i podawany na stole w następnym roku, 9 dnia 9 miesiąca. Chińczycy wierzą, że kwiat zerwany dziewiątego dnia tego miesiąca ma specjalną, magiczną moc i można go użyć do przygotowania cudownego środka, który zachowa wieczną młodość. Chryzantema była uważana za jeden z czterech chińskich „szlachetnych symboli” (obok bambusa, śliwki i orchidei), dlatego w ogrodzie szlachetnie urodzonej osoby zakazano jej uprawy.
Aby zapobiec chorobom, był rytuał owijania kwiatów w bawełnianą szmatkę, a po nasyceniu go zapachem chryzantem wytrzyj ciało.
Ale od razu trzeba powiedzieć, że wspominając o licznych przepisach, nie można zapominać, że możemy mówić o zupełnie innych rodzajach chryzantem, a wcale nie o odmianach ogrodowych. Ponadto w starych wydaniach zwanych chryzantemami mogą pojawiać się nawet wrotycz pospolity i feverfew. Dlatego wspomnimy tutaj tylko o gatunkach azjatyckich.
Uprawniony Yu Hua używał kwiatów chryzantemy shelkovitselistnoy ( Chrysanthemum morifolium ) zgodnie z poglądami tradycyjnej medycyny chińskiej, najlepiej jesienią stosować surowce. Surowiec zawiera flawonoidy, sterole, olejek eteryczny, który zawiera mono- i seskwiterpeny. Spośród pierwiastków szczególnie obficie występuje wapń, sód, fosfor (0,5%), żelazo (1,5%), krzem, potas (2%) i około 0,5% fosforu. Ponadto krzem wiąże się chemicznie z innymi naturalnymi związkami roślinnymi - pektyną i fosfolipidami i właśnie w tej związanej formie jest najlepiej przyswajalny przez organizm. Znaleziono również betainę i cholinę.
Kwiaty są zbierane, gdy dopiero zakwitły, ale nie ma jeszcze oznak więdnięcia. W przeciwieństwie do naszej praktyki ukrywania surowców przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, są one suszone na słońcu.
Jest przepisywany na dreszcze, bóle głowy, choroby wątroby, zwłaszcza przy jej niewystarczającej funkcji, a także na choroby płuc. Dzienna dawka to 3-15 g surowców w postaci wywaru, proszku lub innego specyficznego leku.
Za skuteczniejsze uważa się Ye Ju Hua - indyjską chryzantemę ( Chrysanthemum indica ), która jest używana przy zatruciach i towarzyszących im zaburzeniach trawienia. Surowiec zawiera kwasy triterpenowe, flawonoidy (głównie pochodne apigeniny i luteoliny), sterole, kwas chlorogenowy oraz olejek eteryczny, który zawiera seskwiterpeny, pochodne germakrenu.
Kwiaty i liście chryzantemy indyjskiej w wielu krajach, przede wszystkim w tradycyjnej medycynie chińskiej, były używane na karbunkuły, malarię, alkoholizm, migrenę, choroby żołądka, a korzenie - jako środek przeczyszczający.
Na zewnątrz są stosowane w chorobach oczu (zaczerwienienie, nadmierne łzawienie, obrzęki) i chorobach skóry. Zawarte flawonoidy zmniejszają stany zapalne, podrażnienia i obrzęki.
Przygotuj w tym przypadku w następujący sposób - kwiaty wlewa się wrzącą wodą, doprowadza do wrzenia, nalega przez 3 minuty, filtruje.
Płatki chryzantemy są używane jako środek aromatyczny o działaniu przeciwzapalnym i łagodnie uspokajającym.
Nowoczesne badania chińskich naukowców potwierdziły przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i immunomodulujące działanie kwiatów. Ponadto in vitro wykazano aktywność przeciwrakową przeciwko rakowi wątroby.
W kwiatostanach i liściach jadalnej chryzantemy koronowanej ( Chrysanthemum coronarium ) występuje sporo flawonoidów (głównie apigenina). Jest ich znacznie więcej niż w takich roślinach leczniczych jak melisa, mięta pieprzowa i góral. Kwiaty i liście zawierają związki seskwiterpenowe i związki zawierające siarkę. Część nadziemna rośliny zawiera olejki eteryczne i alkaloidy (na przykład stachydrynę, która występuje również w trawie cytrynowej). Teraz ta chryzantema należy do rodzaju złotego kwiatu zwanego koronowanym złotym kwiatem (Glebionis coronaria).
Lekarze zalecają stosowanie tej chryzantemy w zapobieganiu chorobom sercowo-naczyniowym i jako łagodny środek przeczyszczający. Niektóre substancje biologicznie czynne zawarte w roślinie dobrze rozrzedzają krew, to znaczy są przydatne w zakrzepowym zapaleniu żył. Zalecany przy miażdżycy i nadciśnieniu tętniczym w celu wyeliminowania takich nieprzyjemnych objawów jak zawroty głowy, bóle głowy i bezsenność. Jako roślina lecznicza chryzantema jest używana w medycynie do leczenia choroby popromiennej.
Badania chińskie i japońskie wykazały, że preparaty z chryzantem są bardzo skuteczne w nadciśnieniu tętniczym, szczególnie w połączeniu z preparatami z wiciokrzewu.
Płukanie naparem z liści i kwiatów chryzantemy jest dość skuteczne jako środek antyseptyczny na dusznicę bolesną.
W przypadku przeziębienia można na czoło położyć zwilżoną naparem serwetkę i dzięki tej prostej technice obniżyć temperaturę.
Na zewnątrz napar z liści stosuje się na problematyczną skórę, a liście na parze są używane jako okład na czyraki i trądzik.
Europejskim krewnym chryzantemy jest dobrze znana wrotycz pospolita (Tanacetum vulgare) . Jedna z jej przestarzałych łacińskich nazw nawet brzmi jak Chrysanthemum vulgare . Jest szeroko stosowany w medycynie europejskiej i rosyjskiej. Ale to już temat na osobny artykuł.
