Zamioculcas zamielistny ( Zamioculcas zamiifolia) - bardzo plastyczna, skromna roślina, iz tego powodu - mieszkaniec domu. Jednak aby uprawa była udana, należy przestrzegać pewnych zasad, opartych na biologii gatunku i jego naturalnych adaptacjach, o których można przeczytać na stronie Zamioculcas.Sadzenie i przesadzanie
Dla dobrego wzrostu zamioculki należy sadzić na ubogiej, dobrze przepuszczalnej glebie , która obejmuje piasek, małe kamyczki, perlit lub keramzyt, ponieważ w naturze rośnie dokładnie na takich piaszczysto-kamienistych glebach. Takie gleby pozwalają na swobodny przepływ tlenu do korzeni (mieszanki bogate w próchnicę pozostają długo wilgotne, korzenie przestają oddychać i szybko gniją). Z zakupionych gleb można polecić mieszanki glebowe na kaktusy i sukulenty, konieczne jest dodanie do gleby uniwersalnej piasku, perlitu lub keramzytu. W ciężkich glebach zamioculcas stopniowo ulega degradacji.
Przeszczep przeprowadza się, gdy kłącze wypełnia doniczkę, młode rośliny - co roku wiosną lub latem, dorosłe - co kilka lat. Podczas przesadzania należy wziąć pod uwagę charakter wzrostu roślin: kłącze zamiokulki, jak każda łodyga, ma punkt wzrostu, dlatego należy pozostawić więcej miejsca w jego kierunku. Czasami rosnący kłącze silnie deformuje lub nawet łamie plastikowy pojemnik, w związku z tym lepiej jest zdecydować się na gliniany garnek .
Warunki wzrostu i pielęgnacja
Pierwszą rzeczą do zapamiętania jest to, że zamiokulkas to roślina kochająca ciepło . Optymalna temperatura mieści się w przedziale od +18 do + 26 ° C, spadek poniżej + 15 ° C jest niepożądany. Dość dobrze znosi upały, w takie dni warto spryskać roślinę, zwiększyć naświetlenie i podlewać.
Pomimo tego, że zamioculcas jest przystosowany do długich okresów suszy, nie oznacza to, że nie trzeba go podlewać. Przy braku wilgoci roślina nie będzie w stanie w pełni fotosyntetyzować i będzie głodować, wykorzystując tylko swoje wewnętrzne rezerwy, co jest skazane nie na dobrobyt, ale na przetrwanie .
Podlewanie powinno odbywać się regularnie i obficie, aby zamioculcas mógł przechowywać wodę, ale gleba powinna wyschnąć między podlewaniami . Im więcej piasku w glebie, tym lepszy odpływ wody, tym częściej roślina może być podlewana. Jeśli zamioculcas zmieni kolor na żółty, jest to pierwsza oznaka podlewania. Przy systematycznym podlewaniu, korzenie gniją, choroba rozprzestrzenia się na liście, w ciężkich przypadkach roślina obumiera dość szybko. Przy braku wody małe liście zaczynają odpadać. Przy długotrwałej suszy zamiokulkas zrzuca liście, ale kłącze pozostaje do życia, więc nie spiesz się, aby wyrzucić roślinę, po podlaniu uwolni nowe liście.
Ze względu na niewymagający światła zamiokulkas jest niezwykle lubiany przez fitodesignerów. Roślina może istnieć nawet w najbardziej słabo oświetlonych zakamarkach pomieszczenia. Jednak w silnym cieniu zamiokulkas nie będzie rosnąć, do takich pomieszczeń natychmiast wybiera się próbkę o wymaganej wielkości, a podlewanie jest ograniczone w takich warunkach. W świetle, najlepiej z pewnym cieniowaniem, zamiokulki, wręcz przeciwnie, będą aktywnie rosły, a częstotliwość podlewania można zwiększyć. Może rosnąć w bezpośrednim słońcu, także przy częstszym podlewaniu.
Sekrety sukcesu:
- Słaba, przepuszczalna, bogata w piasek, przepuszczająca powietrze gleba.
- Podlewanie jest regularne, ale natychmiast po wyschnięciu gleby.
- Jasne rozproszone światło.
- Zakwaterowanie w temperaturze pokojowej.
- Top dressing jest rzadki.
- Ścisła zgodność między temperaturą, oświetleniem, podlewaniem i karmieniem. Jeśli brakuje jednego z czynników, reszta też się zmniejsza (np. Gdy brakuje światła, podlewania, karmienia i obniża się temperatura zawartości), jeśli jeden z czynników jest nadmiar, inne należy zwiększyć (np. W upale dają więcej światła, zwiększają podlewanie i karmienie).
Zamioculcas jest odporny na różne choroby i szkodniki . Ale w bardzo niesprzyjających warunkach może mieć na nią wpływ przędziorek, rzadko pochwa lub wełnowca.
Przeczytaj o środkach do ich zwalczania na naszym portalu w artykule Szkodniki roślin domowych i środki do ich zwalczania.
Najczęstszym problemem jest żółknięcie liści zamiokulkas. Żółknięcie starych liści jest naturalnym procesem ich zastępowania. Dorosła roślina może mieć 15-17 liści.
Jeśli jednak młode, niedawno wyhodowane liście zaczną aktywnie żółknąć, przyczyną najprawdopodobniej jest nadmierne podlewanie podłoża, aw konsekwencji gnicie korzeni i kłączy. W takim przypadku należy usunąć roślinę z doniczki, ostrożnie uwolnić ją ze starej gleby, dokładnie zbadać kłącze i korzenie, wyciąć wszystkie zepsute części, posypać pokruszonym węglem, aktywnie posypać ziemię i podziemne części rośliny Oxyhomem lub Fundazolem, lekko wysuszyć i posadzić na świeżej glebie.
Reprodukcja
Zamioculcas rozmnaża się dość łatwo przez części wegetatywne. W tym celu odpowiedni jest dowolny kawałek liścia (od małego liścia do całego liścia pierzasto złożonego) lub kłącza. Liść lub jego część sadzi się w mokrym piasku, perlicie lub w mieszaninie piasku, perlitu i torfu. Ważne jest, aby gleba była sterylna. Umieszczone w wilgotnej szklarni lub przykryte przezroczystą, hermetyczną nasadką. Szklarnia z rośliną powinna stać w ciepłym miejscu z rozproszonym światłem, w miarę możliwości sztucznym światłem. Skutecznie stosuj stymulatory ukorzeniania (Kornevin, Heteroauxin, Cyrcon). Gleba powinna być lekko wilgotna. Proces korzeni i wzrostu podziemnego kłącza bulwiastego jest dość długi, trwający od jednego do kilku miesięcy. Większa część liścia została wykorzeniona, im większe formy kłącza,tym szybciej młoda roślina zmieni się w pełnoprawny okaz.
Więcej o technologii ukorzeniania sadzonek przeczytasz na naszym portalu w artykule Cięcie roślin domowych w domu.
Zamioculcas można również rozmnażać przez sekcje podziemnego kłącza łodygi. Posiada pąki, które są w stanie się obudzić i dać pędy boczne tj. nowe rośliny. Kiedy roślina w wieku kilku lat obumiera, a kłącze jest odsłonięte, lepiej je odnowić.
 |  |
