Żywotność igieł zależy od wielu powodów. Można przypuszczać, że średnio pojedyncza igła jałowca powinna żyć około 4-5 lat. Jej starzenie jest spowodowane tym, że z czasem przestają działać naczynia dostarczające wodę i minerały. Substancje balastowe gromadzą się, a igły wysychają. W niektórych formach martwe igły mogą spaść, chociaż większość jałowców nadal utrzymuje je na pędach.
W złych warunkach rośliny tracą igły przed terminem. Przy niedostatecznym oświetleniu lub zacieniowaniu wewnętrznych części korony igły w naturalny sposób obumierają. Konieczne jest jak największe usunięcie wysuszonych części - wzmocni to wentylację korony i poprawi reżim światła dla pozostałych gałęzi. Sadza i sadza osadzone wraz z opadami atmosferycznymi zatykają aparaty szparkowe na igłach, a także przedwcześnie żółkną. Obecność w glebie szkodliwych substancji (nadmiar wapnia, chlorków, metali ciężkich) powoduje również, że jałowce przedwcześnie zrzucają igły - to sposób na usuwanie toksycznych substancji z organizmu rośliny. Jałowce, podobnie jak inne drzewa iglaste o powolnych zmianach liści, są szczególnie podatne na wiele wpływów chemicznych, a trawy i krzewy liściaste łatwo je tolerują. Do czynników, które skracają żywotność igieł,obejmują spaliny i mgłę solną z autostrady, nadmiar nawozów amonowych i mocznika.
Chub V.V.,
