Konwalie są absolutnie niezastąpione w „dzikich” i „leśnych” zakątkach ogrodów, idealne do zacienionych miejsc. Doskonale łączą się z krzewami, są bezpretensjonalne i są szeroko stosowane w kwiaciarstwie przemysłowym i amatorskim, a także w projektowaniu krajobrazu.
Najwięcej tych kwiatów rośnie w okolicach Paryża i Berlina. Na plantacjach przemysłowych uprawiane są przez 2-3 lata w jednym miejscu. Najlepszym podłożem dla nich jest lekka glina bogata w próchnicę o optymalnym pH 5,0. Idealnym nawozem jest zgniły obornik, który poprawia strukturę gleby i przy dawce do 60 t / ha pozwala obejść się bez mineralnego nawożenia azotem. Zapotrzebowanie na fosfor i potas jest zapewnione poprzez wprowadzenie odpowiednio superfosfatu i soli potasowej do 5 i 2 c / ha.
Najlepszy czas sadzenia to jesień, kiedy liście konwalii żółkną. Wiosną prace te należy wykonywać w szybkim tempie, aby zakończyć je zanim pąki zaczną rosnąć, a ziemia wyschnie. Gęstość sadzenia 20-100 pędów na m2, głębokość 1-2,5 cm Sadzić wstążkami lub na redlinach ze ścieżkami do 70 cm Węższe są niewygodne, ponieważ szybko wypełniają się konwaliami ze względu na wysokie (20 cm rocznie) tempo wzrostu kłączy ... Przy suchej pogodzie wymagane jest podlewanie po posadzeniu. Konwalie kochają wilgoć i nie tolerują suszenia. Wskazane jest mulczowanie torfem, próchnicą lub trocinami warstwą 2-3 cm Nawożenie nawozami mineralnymi rozpoczyna się od drugiego roku.
Na rośliny często wpływa szara pleśń (botrytis). Rozprzestrzenianiu się choroby sprzyja deszczowa pogoda w środku lata oraz nadmiar azotu w opatrunku wierzchnim. Głównym powodem jest jednak grubsze sadzenie.
Każdego roku rośliny nie są wykopywane całkowicie, ale w oddzielnych pasach. Po 3-4 latach „łyse plamy” zarastają i są ponownie gotowe do zbioru pędów kwiatowych.
V. Khondyrev ,
(Na podstawie materiałów czasopisma „Floriculture”, nr 3, 2003
