Ogrodnictwo nasturcji (Peucedanum ostruthium) należy do flory Europy Zachodniej, ale nie występuje wszędzie. Roślina ta dobrze czuje się tylko wysoko w górach (w Alpach - powyżej 1000 m, rzadziej - poniżej), preferuje gleby wapienne i krzemionkę górskich łąk, brzegów górskich potoków, krzewów o wilgotnych glebach.
Łacińska nazwa górskiego ogrodu pochodzi od greckiego peukedanon , co oznacza „koper wieprzowy” lub „pasternak”.
Istnieją również popularne nazwy: korzeń mistrza, korzeń królewski, korzeń królewski, korzeń syreny, żebro Adama.
Portret botaniczny
Kolcolist nasturcja (Peucedanum ostruthium) - wieloletnia roślina zielna z rodziny selerowatych lub baldaszkowatych ( Apiaceae ),rośnie od 40 do 100 cm, ma prostą, lekko ulistnioną okrągłą łodygę z rowkami. Z grubego brązowego kłącza w kształcie wrzeciona, przypominającego kształtem marchewkę z wieloma pędami, odchodzą liczne cienkie pędy podziemne. Wiosną u podstawy łodygi wyrastają łuski, tworząc tzw. „Koronę”. Liście nagie lub szorstkie pod spodem, raz lub dwa potrójnie pierzaste. Kwiaty są małe, zwykle białe (rzadziej czerwone), zebrane w duże, wielkokwiatowe parasole 40-50 promienników o średnicy 10-15 cm, ząbki kielicha niewidoczne, płatki białe lub czerwonawe, szeroko odwrotnie jajowate. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoce są prawie okrągłe, długości 4-5 mm i tej samej szerokości.
Absolutnie wszystkie części alpinisty nasturcyjnego mają bardzo silny zapach, mocno przypominający zapach selera lub arcydzięgla. Kłącze rośliny jest szczególnie aromatyczne. Młode łodygi i korzeń są jadalne. Liście można jeść również po ugotowaniu. Roślinę stosuje się jako dodatek aromatyczny - uważa się, że ogrodnictwo jest smaczniejsze niż pieprz.
Uprawa ogrodu górskiego
Roślina ogrodnicza nasturcji na tym terenie może być uprawiana na żyznej glebie, która musi być dobrze osuszona. Może rosnąć zarówno w bezpośrednim słońcu, jak iw półcieniu. Potrzebuje regularnego podlewania, gleba nie powinna całkowicie wysychać między podlewaniami.
Roślinę rozmnaża się przez dzielenie lub przez nasiona, sadzi się w odległości 40-60 cm.
Podczas obchodzenia się z rośliną gołymi rękami może wystąpić reakcja alergiczna, dlatego osoby wrażliwe muszą nosić rękawiczki.
Roślina jest odporna na zimę do -28 stopni, więc na zimę jest mulczowana.
Hareberry to nie tylko źródło cennych surowców leczniczych, ale także bardzo ozdobna roślina. W ogrodach często stosuje się jego różnorodną formę Daphnis z białą obwódką wokół krawędzi liścia.
Parasole i liście to doskonały materiał do cięcia pachnących letnich bukietów.
Ciąg dalszy - w artykule Ogrodnictwo lecznicze.
